"Ano ba, Alaric! Bitiwan mo nga ako! Ano bang pakialam mo kung gusto kong kausapin si Michael Montenegro ah?!" Pumiglas si Yvonne mula sa mahigpit na hawak ni Alaric sa kanya. Hindi niya naman alam na nandoon ito. Nagulat na lang siya sa tanong nito kanina. Ni hindi pa siya nakasasagot ay hinila na lang siya nito basta palabas. Hindi tuloy siya nakapag-schedule ng appointment para makausap ang ama niya."What the hell are you doing here?!" may diing tanong nito muli noong makarating sila sa parking lot."Mag-a-apply ng trabaho. Bakit ba? Gusto kong magtrabaho sa kumpanya niya," pagsisinungaling niya.Hindi naman niya pwedeng sabihin ang totoong pakay niya. Baka ikagalit pa nito kapag nalaman nitong anak siya ni Michael Montenegro."You don't need to work. May coffee shop ka. Iyon ang asikasuhin mo," mariing sagot nito bago siya pinapasok sa sasakyan nito at mabagsik pang sinara ang pinto.Napairap siya't nagsuot ng seatbelt."If you want, sa akin ka magtrabaho. Bawat halik, may bayad
Totoo ngang sineryoso nito ang aircon dahil pagpasok ni Bea sa kwarto ay niyakap siya ng lamig. Iniwang bukas iyon ni Alaric."Geez," bulong niya dahil sa lamig. Pinagkalakas-lakas yata ni Alaric iyon.Kinagat niya ang labi at umupo sa kama. Ang upo niya ay naging higa. Parang gusto na lang niyang matulog. Ang sarap sa pakiramdam at nakakaantok ang lamig. Hinila niya ang kumot at binalot ang sarili roon. Pero noong muling maalala na malakas ang aircon sa kuryente ay napabalikwas siya ng bangon."G*go talaga, pagbabayarin pa ako ng mahal sa kuryente," bulong-bulong niya bago pinatay iyon.Dapat pala ay binilang niya ang bawat hininga niya kanina para pinabayad niya kay Alaric. Tutal ay iyon naman ang sinabi nito kanina.Nakatayo pa siya sa harap ng aircon noong tumunog ang cellphone niya. Nangungunot ang noo niyang kinuha iyon at agad na sinagot matapos makitang si Alaric iyon."Gusto mo na ba ng yakap, My aber? Nilalamig ka na ba?" bungad na tanong nito.Napairap siya, "Pinatay ko na
"Estella? The hostess?" walang tuwang tanong ni Michael Montenegro sa kanya.Kumuyom ang kamao ni Yvonne. Confirm na kilala nito ang nanay niya pero bakit parang wala naman itong pakialam?"Nakilala niyo po siya sa club—""And you are her daughter?" putol muli nito sa sasabihin pa niya.Pilit siyang ngumiti. Huwag mong sabihing itatanggi siya nito? Humigpit ang pagkakakuyom ng kamay niya dahil sa naisip."And I am your daughter, Mr. Montenegro," walang kurap na bigkas niya.Umawang ang mga labi nito. Kitang-kita niya ang wrinkles nito noong biglaang manliit ang mga mata nito sa kanya."Gaano ka kasigurado na anak nga kita? Iba-iba ang lalaki ni Estella, baka isa sa mga iyon ang ama mo, Hija," kalmadong tugon nito.Nagtagis ang mga ngipin niya. Sabi na nga ba't itatanggi siya nito! Nasayang lang ang oras niya."Isa ka rin po sa mga naging lalaki niya. Posibleng kayo ang ama ko—""Posibleng ako, posibleng hindi rin ako," may diing sabat na naman nito.Nanggigil na siya na hindi siya nit
Agad na napasinghap si Yvonne at mabilis na pinunasan ang mga luha niya. Bago pa man siya iharap ni Alaric ay mabilis na niyang kinalas ang yakap nito. Magtatanong lang ito kapag umiyak pa siya lalo."Hindi mo ko papansinin?" may tampong tanong nito.Napairap siya pero hindi nga ito sinagot. Baka kasi sisigok pa siya kapag nagsalita. Nagtungo na lang siya sa kusina at kumuha ng malamig na tubig. Humarap siya sa lababo at nilagok iyon."Why are you crying, Missy? You can tell me, hm," masuyong bulong nito mula sa kanyang likod.Nanginig ang kamay niyang may hawak ng baso. Muling nangilid ang luha niya sa narinig. Gusto talaga niyang magsabi upang mawala ang bigat sa puso niya pero hindi si Alaric ang tamang tao na pagsabihan.Nahigit niya ang hininga matapos siya nitong kulungin sa pagitan ng lababo at katawan nito. Kita niya pa ang mga kamay nitong humawak sa lababo, sa magkabilaang gilid niya. Namumuti ang mga kamao nito, gigil na nakahawak sa lababo."Who the h*ll made you cry?" mad
Hindi makasagot si Yvonne sa tanong ni Alaric sa kanya. Aaminin naman niyang na-miss niya ito lalo na't higit sa isang linggo niya itong hindi nakita at nakasama pero hindi niya sasabihin iyon."Missy," muling paos na tanong nito matapos makalakas ang suot niyang bra.Napapikit siya noong agad na dumapo ang palad nito sa isang d*bdib niya at madiing gumalaw roon. Nanuyo ang lalamunan niya. Hindi siya makapaniwalang humantong sila sa ganito samantalang umiiyak lamang siya kanina. Baka ito talaga ang salubong nito sa kanya, kaya lang ay umiyak siya kaya't hindi naituloy pero naitawid naman nito ngayon.Naningkit ang mga mata niya at mabilis na hinawakan ang braso nito, "Ito ba ang balak mo kaya mo ko inuwian?" may inis na tanong niya kahit pa pigil niya ang ungol.Tumigil ito at pinakawalan ang d*bdib niya. Pinantayan nito ang tingin niya. Kumunot pa ang noo nito."What? Of course not. I am just concern, My aber. I can feel that you want me to.... ravish you," bulgar nitong sagot na lal
Sineryoso ni Alaric ang ice cream kaya't kagat ni Yvonne ang labi sa bawat lamig na dumadapo sa katawan niya. Hindi rin nakatutulong ang aircon na naka-full volume na naman yata.Mahigpit siyang kumapit sa bedsheet. Kanina pa nga mabigat ang paghinga niya. Ni hindi niya alam kung ilang beses na ba niyang nasabi sa utak niya na ibang klase si Alaric pagdating sa kama."Hmm," mahina niyang d*ing matapos nitong lagyan ng ice cream ang pagitan ng d*bdib niya. Daliri nga lang nito ang ginamit na pangkuha ng ice cream.Napasinghap siya sa lamig at sa d*la nito pero mas napasinghap siya noong pati ang puson niya ay lagyan nito ng ice cream. Unti-unting bumaba ang mga labi nito roon. Literal na napaliyad siya noong gumalaw ang d*la nito para kainin ang ice cream sa puson niya."Sh*t, Alaric!" mabigat niyang usal.Mahina itong humalakhak. Nag-e-enjoy pa yata sa reaksyon niya."Where did you buy this ice cream? Vanilla tatses good," pang-aasar pa nito bago muling lagyan ang puson niya."Sh*t! I
"Bakit may singsing?" tarantang tanong ni Yvonne matapos pakawalan ni Alaric ang kamay niya."Of course we're married, we need rings," nalilitong sagot nito.Nagsalubong ang kilay niya. Parang hindi iyon ang gusto niyang marinig mula rito. Alam naman niyang kinasal silang walang singsing. Siguro noong una ay gusto niyang magkaroon ng singsing pero ngayon? Hindi na. Hindi naman kasi niya pwedeng isuot lalo na sa mata ng publiko."Para saan pa 'to? Hindi ko naman' to pwedeng isuot—" Akmang aalisin niya ang singsing ngunit pinigilan nito ang kamay niya."What are you doing?" malamig na tanong nito.Napairap siya, "Mag-aalis ng singsing? Hindi ko naman ibabalik sa'yo, itatago ko lang—""Don't, Missy. Isuot mo lang. Let them know we're married," malakas ang loob na utos nito."Ano? Ayoko nga! Hindi pa pwede. Hindi pa ngayon," kontra niya.Hindi pa dahil siguradong magwawala si Margarita.Pero mukhang hindi nito nagustuhan ang sagot niya. Pagsulyap niya rito ay madilim ang tingin nito at na
Siguradong pulampula ang mga pisngi ni Yvonne dahil sa sinabi ni Alaric. Ang walang hiya ay talagang balak pa siyang hilahin pahiga sa puting kama. Pilit niya lang binawi ang kamay niya kaya't natigilan ito at nilingon siya."H-uwag na. Mukha namang matatag iyan," mahinang usal niya."At paano kung hindi? Paano kung hindi tayo kayanin?" balik na bulong nito.Mas lalong nag-init ang mga pisngi niya, "Pwede na iyan," pamimilit niya para lang bilhin na nito at umalis na sila doon."Tss. Paano nga kung bumagsak iyan sa gitna ng gabi at matulog na naman tayo sa sahig?" makulit na tanong nito at dumukwang pa ito sa bandang tainga niya, "You know me, Missy. I move with full force," senswal nitong bulong.Gusto na talaga niyang itago ang mukha. Hindi niya alam kung saan ba pinaglihi si Alaric at ganito ito, walang preno ang bibig at nilulumot ang utak.Tumikhim siya upang mawala ang hiya niya, "Pwede na iyan! Kapag nasira ulit, bumili ka na lang ulit," pinatatag niya ang boses para hindi siya