Napapikit ako ng muli ko malanghap ang simoy ng hangin sa Pilipinas. Makalipas ang dalawang taon ay nandito na ako muli. It just really a little bit sad how I need to leave my homeland just to move on. I just hope that the time I spent on New York will not be wasted for nothing.Napagtanto ko na nakaidlip pala ako ng suminag sa aking mukha at papalubog na sikat ng araw. Mula sa aking tabi ay nilingon ako ni Dylan."You seemed tired. Kanina pa dapat tayo nakauwi kaya lang ay ang tagal ng usad ng traffic," sambit niya. Ngumiti naman ako at bahagya na nag-unat."Sinabi mo pa. Hindi naman na bago ito. Bum'yahe tayo ng umaga pero taghali o kaya naman ay hapon na tayo makakauwi." As the car started to move forward a little bit, as my heart felt a warmth of belonging as I took in the recognizable sights and noises outside the car window."What are you feeling, Dianna?" maya-maya ay tanong sa akin ni Dylan."Of course, I felt tired and sleepy.""I mean, what if you immediately cross paths wi
"Mommy!" Kumawala sa aking pagkakahawak si Reanna at saka yumakap sa kaniyang magulang. "So, nakabalik ka na pala. At ninakaw mo pa ang anak namin ni Lucas!" bungad sa akin ni Roxanne. Habang si Lucas ay nanatili na tahimik sa kaniyang tabi. "Wow! Ako pa talaga ang aakusahan mo niyan? Baka nakakalimutan mo, Roxanne...""Kung may history man ng pagiging magnanakaw sa ating dalawa ay ikaw 'yon." "Alam mo ba kung gaano kami nag-alala? Palibhasa kasi ay wala ka anak kaya nangunguha ka ng anak ng iba.""Kakasuhan kita ng kidnapping!" Pumunta sa aking gilid si Dylan."Dahan-dahan ka sa sinasabi mo Mr. Domingo. Kung maglalabasan ng mga ebidensya ay baka ikaw ang makulong. Pumatol ka lang naman sa may asawa na, baka nakakalimutan mo?" "Hoy ikaw! Huwag ka makialam, hindi kita kinakausap." Tumingala ako kay Dylan."I can handle this, love..." bulong ko kay Dylan. Tumikhim naman si Lucas at saka bahagya na nag-iwas ng kaniyang tingin."Hindi ko naman kasalanan na pabaya kayo sa anak niyo. Da
I was still happily talking to Dylan with our hands intertwined as the waitress guided us into our table when I heard a familiar voice that always irritates me. "Oh my gosh! You've been following us this far, Dianna?" I heard Dylan's violent breathing from my side. I simply flipped my hair as I rolled my eyes at Roxanne. My eyes also caught Lucas and their daughter, Reanna. "Are you blind or are you just that stupid, Roxanne? Can't you see that I am with my boyfriend?" "Dianna, don't beat me. Let's just enjoy our dinner tonight." Dylan brought his face close to mine to whisper it. "I don't think I can enjoy it anymore," I replied to Dylan. "By the way, I'm just here to eat peacefully with my man, I hope you can shut your mouth." "Why would—" "Roxanne..." She closed her mouth. It's just surprising that since Lucas and I were facing each other, he seems to be hiding his tail and doesn't have the strength to make trouble. "Good evening, Ma'am and Sir. Here's our menu. You ca
"Dianna...""Bitawan mo ang girlfriend ko, Lucas." Ako na ang naglayo na aking sarili ng mahimigan ko ang lamig sa tono ng boses ni Dylan."Bakit ba hinahawakan mo pa ang babae na iyan, Lucas?" iritado na sambit ni Roxanne. Tumikhim naman si Lucas sa kaniyang tabi. "Let's go, Dianna..." Sumunod na lamang ako kay Dylan at hindi na rin sila tinapunan pa ng tingin. "Gago na 'yon, may pahabol pa na nalalaman." Marahan ko na kinuha ang kamay ni Dylan at saka hinaplos iyon, habang naglalakad kami patungo sa kung saan niya itinabi ang kaniyang kotse. "Hayaan mo na..." Napahinto siya sa paglalakad at tumingin sa akin."Hayaan? Parang dati lang ay gusto mo na siya patayin tuwing nangyayari iyon!" Hindi ako nakaimik hanggang sa iniwas niya na sa akin ang kaniyang tingin at pinagbuksan niya na ako ng pintuan ng kotse. Buong biyahe ay naging tahimik sa pagitan namin. Nagsalita lamang siya ng naihatid niya na ako sa aming bahay. "Love, I'm sorry...""Pasensya ka na kung napagtaasan kita ng bos
I scheduled my interactions with Lucas over the course of the following day. I braided my hair in a style that he used to like, applied the tiniest bit of his favorite scent, and dressed in ways that highlighted my best curves. I was aware that I was engaging in risky behavior, yet I couldn't stop it now. Gusto ko makita na magselos si Roxanne. Nais ko makita kung ano ang ano naman ang gagawin niya habang inaagaw ng iba ang lalaki na minamahal niya."So? Hi, Lucas!" "What's our business here?" tanong ko sa kaniya. Tumayo naman siya mula sa pagkakaupo at saka ipinaupo ako sa kaharap niyang silya. Sandali ko inikot ang aking paningin, sana naman ay walang camera na lihim na nakatutok sa amin ngayon."Hmm. Nothing, Dianna. Naisip ko lang na ayain ka magkape rito. You know, I missed getting at least a small talk with you." Ngumiti ako sa kaniya na akala mo ay masaya ako na kasama at kausap niya ngayon kahit hindi naman."Here are your coffee, Sir. and Ma'am.""Thank you," sambit ni Lucas
I broke away for air, my breath hitched and I closed my eyes. And after some seconds our eyes met again, he kissed me deeply and I closed my eyes once more. Our tongues intertwined.Ang mababaw na halik ay lumalim, mas dumikit pa ang katawan niya sa akin kaya naman napahiga na ako sa kama. Muli niya akong hinalikan, ngunit sa pagkakataon na ito ay naramdaman ko na ang mainit niyang dila sa loob. Ang init na aking nararamdaman ay mas lalong nagliyab."M-May I?" nanginig pa ang kaniyang boses ng itanong ito sa akin, ang klase ng kaniyang tingin ay tila ba nanghihingi ng permiso sa kung ano man ang kaniyang gagawin. Ngumiti ako sa kaniya at saka tumango.He took my clothes off as I pulled his shirt over his head. I felt him move underneath me. We were both breathing heavily by the time he rolled us over so that I lay on top and began to fondle my breasts. I moaned and grabbed his back."I love you, Dianna... I love you so much.." bulong niya ng tumapat ang kaniyang labi sa aking bandan
Panibagong araw ang sumalubong sa akin. Hawak ko sa aking kamay ang dalawang folder kung saan nakalagay ang mga dapat na matapos na gawain ni Lucas. Ilang hakbang na lamang sana ay maibibigay ko na ito sa kaniya ng makita ko si Roxanne."Nasaan iyong babae na iyon?!" "Roxanne, huwag ka mag-eskandalo rito." Nakita ko kung paano siya hilahin sa gilid ni Lucas. Maingat naman ako na lumapit pa at nagtago sa bandang gilid. "At bakit hindi? Inaagaw ka sa akin ng Dianna na iyon!" Lumingon muna si Lucas sa paligid bago bahagyang yumuko at lumapit kay Roxanne."Huwag mo sirain ang plano ko, Roxanne." Napasandal ako sa pader na nasa aking bandang likod. "Siguraduhin mo lang, Lucas. Hindi mo gugustuhin na magalit ako." Sandali na napapikit ng kaniyang mga mata si Lucas. "Oo nga! Kaunti na lang naman na panahon, sa tingin ko ay malambot pa talaga ang puso niya para sa akin." "Oh, ito! Ako ang nagluto niyan." Kinuha iyon ni Lucas."Sige na, umalis ka na! Baka sa halip na matapos ko kaagad ang
"Mommy, mommy, I am hungry!" Iyak ni Reanna ang aking narinig mula sa speaker. Sumandal ako sa aking swivel chair at ipinagpatuloy ang panonood."Reanna, don't annoy me, okay? Ang sabi ko pumunta ka sa kusina. Open the refrigerator and find anything to eat there!" Nag-umpisa na magdabog si Reanna."Roxanne, ano ba 'yan?""Ito naman kasing anak mo, iyak ng iyak. Halika na nga!" Sandali na naputol ang kuha ng camera at nagpatuloy lang ito sa banda kung saan sakop ang kusina nila. Pinanood ko kung paano buksan ni Roxanne ang kanilang refrigerator. "Shit! Lucas!""Lucas, come here!" "Roxanne ano ba, nakita mo na na naghahanap pa ako ng pwede ko pasukan na trabaho dahil parang may sumpa na palagi na hindi ako natatanggap.""Just come here, Lucas! Look!" Nakita ko na rin si Lucas, halos matawa ako sa itsura ng kaniyang mukha. Napahimas siya sa kaniyang batok at sandali na mariing napapikit. "M-Mommy, sakit na tiyan ko..." "Manahimik ka, Reanna ah! Makakatikim ka sa akin. Pumunta ka sa k