Chapter 54

Lisa POV

Hindi ako kuntento. Ramdam at alam kong kulang ang mga binibigay niya sa aking inpormasyon. May mga tinatago pa siya sa akin. Ayaw niya itong sabihin ng buo dahil ang akala niya mag-aalala lang ako. Well, I do! Sinong hindi?

Hindi ba parte din ako dito? Ako itong muntikan mamatay. Luckily, prinotektahan lang naman niya ako pero hindi ibig sabihin noon habang buhay na lang ganito. Isa pa, asawa niya ako. Asawa. Dapat walang lihiman.

Paulit-ulit na lang bang ganito? Ganito din ang ginawa niya sa akin noong nagsisimula pa lang kami.

Nagkibit balikat ako nang lumapit siya sa aking tabi para bigyan ako ng isang halik sa aking noo. Gabi na at oras na para magpahinga ako. Alam kong any time e-epekto na sa akin ang gamot na pinadaan ng doctor sa swero ko at hindi nga ako nagkamali.

Matapos niyang sabihin ang salitang nagpalambot sa puso ko, unti-unti na ako muling tinatawag ng kadiliman.

“I love you too,” mahinang anas ko. Sana umabot sa kanyang pandinig.

“Lisa! Please, don’t!”