Share
Chapter 13
Chapter 13
“Dahan-dahan lang, baka mabulunan ka.” Natatawang saway ni Rafael habang kumakain kami ng agahan. Magkasabay kaming kumakain ngayon dito sa veranda ng kwarto ko. Marami siyang inakyat na pagkain kaya kinailangan niya pa ng tulong ni Saskia at ng isa pang kasambahay na hindi ko pa alam ang pangalan. Sa totoo lang sa dami ng kasambahay nila dito ay mahirap sila kilalanin lahat dahil minsan ko lang naman makasalamuha. Tanging si Saskia lang ang madalas kong kasama kahit saang parte ng Hacienda ako gumala.
Natatawa ako ng maalala ang reaksiyon ni Saskia sa kakaibang nangyari sa mga mata ko. Manghang mangha siya kagaya ng reaksiyon namin ni Rafael pero mas OA yata siya dahil nagtatalon pa siya sa tuwa ng makitang ganun ang kulay ng mata ko. Nang pansamantala kaming iwan ni Rafael para pumunta sa banyo ay sinabi niya sa akin na masaya siya na ako ang naging mate ni Rafael. Masaya ako na alam kong may kasama ako sa kasiyahan ko. Oo, masaya
Kaugnay na kabanata
My Pet Wolf Chapter 14
Maagang dumating ang mga Ceres. Ngunit hindi ako nakasama sa pagsalubong sa kanila dahil nagkataon naman na isinama ako ni Rafael dito sa bayan. Simple pero kumpleto sa lahat ng stores at kainan ang kabayanan dito sa probinsiya. Halos lahat yata ng narito ay kilala si Rafael dahil binabati nila ito na ginagantihan naman niya ng tango at tipid na ngiti.Wearing a simple maong shorts, a white round neck shirt and sneakers—we walked pass the sea of people.Yup, matchy ang suot namin.I have a feeling na ginaya niya lang ang suot ko eh. Pinauna niya kasi ako maligo at mag bihis bago siya pumasok sa banyo at naligo. Nagpapatuyo ako ng buhok nang mapansin kong natatagalan siya sa pagpili ng isusuot at ng nakapagbihis na ay para naman kaming highschoolers na couple na mahilig mag matchy matchy na suot.Hindi naman na ako nag reklamo dahil seryoso ang mukha niya at nagmamadali pa. Sa tanggapan ng mansiyon bago kami umalis ay napa
My Pet Wolf Chapter 15
Rafael nodded at Desmond and Alice. Ganoon din ang ginawa ng magkapatid. Akala ko ba close sila sabi ni Señora Amanda? Parang hindi naman ganun ang sitwasyon. Nakahawak pa rin si Rafael sa bewang ko at nakita kong bumaba ang tingin ni Alice doon. Bahagya akong dumistansiya kay Rafael dahil pakiramdam ko ay masama ang tingin niya kahit wala namang ka emo-emosyon ang mukha niya. Ngunit nang mapansin ni Rafael na lumalayo ako ay kunot-noo niya akong hinapit muli palapit sa kaniya. Nagku-kwentuhan si Señora Amanda at Alice nang magsalita si Desmond. “Your eyes...” Desmond trailed off and he got all of our attention. Lahat kami ay bumaling sa kaniya. He was talking about me. Nakatitig siya sa mga mata ko na gaya ng iba pang unang beses nakakita sa bagong kulay ng mga mata ko ay may mangha sa kaniyang mga mata. “Beautiful, isn’t it? This is the first time we saw something like this.” Nakangiting ani Señora Amanda habang nakatingin sa amin ni
My Pet Wolf Chapter 16
Kung hindi niya pala gusto ang baby ko, bakit excited pa siyang namili ng mga gamit para dito?Kung ayaw niya sa baby, bakit inaalagaan niya pa rin ako ngayon?Mga tanong sa utak ko habang pinagmamasdan ko si Rafael na inihahanda ang agahan ko. Breakfast in bed dahil inabisuhan kami ng doctor na maselan daw ang pagdadalang tao ko, kailangan ay bedridden muna ako pansamantala."Here eat up, Baby." Aniya saka inilapag ang tray ng pagkain sa harap ko. Inipon niya ang buhok ko at hinayaan akong kumain habang hawak niya ang buhok ko upang hindi humalo sa pagkain ko. Hinayaan ko na lang siya sa ginagawa niya. Napaka mapagpanggap. Wala akong panahon para sayangin ang natitira kong lakas para kontrahin pa siya.Kahit masama ang loob at halo-halo pa rin ang emosyon, dinampot ko ang kutsara at kumain pa rin. Kailangan ko. Isa pa, nakasisiguro naman akong walang lason sa pagkain ko dahil sa lakas
My Pet Wolf Chapter 17
"Thanks papa. Ingat kayo sa pag-uwi." Pasasalamat ko kay papa sabay halik sa kaniyang pisngi bago ako bumaba ng sasakyan.Hinatid ako ni papa dito sa university at susunduin niya rin ako mamaya pagkatapos ng klase ko.After a vacation abroad with my parents where I got into an accident, I can’t remember anything from the past months of my life. Pero ayos lang naman dahil ayon nga kay mama, wala naman daw importanteng pangyayari sa akin sa mga panahong iyon. Napaka boring ko daw kasi ng mga panahon na iyon, taong bahay-skwela lang daw gaya ng naaalala kong routine ko for the past years. Naniniwala naman ako dahil totoo naman na ganun ako.Now it's been a month since I went back to school, and I think I adjusted well even without the memories. Alam naman ng mga kaibigan at kakilala ko ang tungkol sa amnesia ko at malaking tulong sila sa pagiging normal ng araw-araw. They helped me cope up and introduced me again to e
My Pet Wolf Chapter 18
I am so sure someone called me. Nagpalinga-linga na ako sa paligid pero wala akong nakitang posible na siyang tumawag sa akin.Nagtataka man ay nagpasya na lang ako na magpatuloy sa paglalakad patungo sa labas ng university.Wala pa ang parents ko kaya tumayo lang ako doon sa labas kung saan maraming estudyante na kagaya ko ang nakatambay at dumadaan."Audrey." Someone called my name again. Pero hindi ako lumingon. Baka may kapangalan ako dito o baka guni-guni ko lang ulit yun."Audrey." This time may humawak na sa balikat ko. Paglingon ko sa tumawag sakin ay para bang nanlumo ako. Hindi ko maintindihan kung bakit parang nadisappoint ako na siya pala ang tumawag sakin."Jason." Pilit ang ngiti ko sa 'di maipaliwanag na disappoi
My Pet Wolf Chapter 19
Ang mga bampira ay mga nilalang na nabubuhay na sa mundo mula pa noon. Ang kanilang mga kanuno-nunuan ay mga makapangyarihang nilalang na naging gahaman at naghangad pang higitan ang mga diyos. Sila ay pinarusahan at isinumpa na mauhaw habangbuhay sa dugo . Sila ay namumuhay noon sa dilim ngunit hindi dahil sa karaniwang haka-haka natin tungkol sa kanila na sila ay nasusunog kapag natamaan ng sikat ng araw. Sila ay namumuhay noon na gising sa gabi at nagtatago tuwing umaga, dahil ang kanilang mga natural na pulang mga mata ay sensitibo sa araw. Sila ay nabubuhay sa pagkonsumo ng dugo. Ang karamihan sa mga angkan ng bampira ay tanging dugo lamang ng mga hayop ang iniinom dahil isa iyon sa mga batas na nilikha ni Sanari, ang unang Valkyrie. Ngunit may ilang angkan na nagtatago mula sa konseho ng mga daemon at manaka-nakang sumasalakay sa mga tao. Hindi sila basta-basta sumisipsip lang ng dugo, naging gahaman na sila at pati ang mga laman-loob ng tao ay pinupuntirya na nila. Dahil sa k
My Pet Wolf Chapter 20
Parang napakagaan ng ulo ko ng matapos kami ni mama sa meditation. Mula sa tabi ng lawa ay may wooden walkway na patungo sa floating gazebo na nasa ibabaw mismo ng lawa. Ika-pitong araw ngayon ng pagti-training ni mama sa akin bilang isang daemon at ika-sampung araw ng pananatili namin dito sa mansiyon. Ngayong alam ko na ang lahat ay wala nang balak sila mama at papa na bumalik kami sa dating buhay. Kakailanganin daw kasi namin ang yaman ng angkan para maging maimpluwensiya sa mga tao. Maimpluwensiya na kami sa mga bampira at taong-lobo na kilala ang lahi namin at alam ang kaya naming gawin ngunit ang mga tao na walang kaalam-alam sa amin ay iimpluwensiyahan namin sa pinaka epektibong paraan, pera. Nahiga ako sa sahig ng gazebo at pumikit. Isang napaka interisanteng training ang ginagawa sa akin ni mama. Noong unang araw ay ikinuwento niya sa akin ang buong kasaysayan ng apat na lahi partikular na ang mga daemon. Bago pa man talakayin ni mama ay alam ko na ang histo
My Pet Wolf Chapter 21
Maingat kong dinampian ng bulak na may alcohol ang sugat ni papa. Nasugatan ko siya kanina habang nags-sparring kami. Tinuturuan niya kasi akong gumamit ng espada. Hindi ko masyadong gusto ang espada dahil pakiramdam ko ay ramdam ko rin ang laman ng kalaban ko kapag natamaan ko siya. Mas interisado ako na matutong gumamit ng pana. Bakit ako interisado sa pana? Para feeling Katniss Everdeen hehe. Pero seryoso na, I like the bow and arrow because I’ll be hitting enemies from afar and I won’t be able to see their pained expression up close. Parang kanina, nang matamaan ko si papa gamit ang espada na ibinigay niya sa akin ay parang nanghina ang tuhod ko at gusto kong tumakbo agad palapit sa kaniya upang alalayan siya. Pero hindi niya iyon pinahintulutan at sinabi niyang wag ko raw pansinin ang sugat niya. Ngayong tapos na ang training namin ay saka niya ako hinayaan na gamutin ang sugat niya. Hindi naman iyon gaanong malalim para kay mama at papa pero para sa tulad kong namu
Pinakabagong kabanata
