Pinakiramdaman ko ang aking sarili kung may masakit ba. Kung aling parte ng katawan ko ang masakit ngunit wala akong maramdaman kahit isa sa mga bahagi ng katawan ko. Patay na ba ako? Nasa langit na ba ako?Dahan-dahan kong iminulat ang aking mata, tumambad sa akin ang puting paligid. Nasa langit na nga yata ako. Iginala ko ang aking tingin, pamilyar sa akin ang sky blue butterfly na kurtina at ang mabango na amoy na hinding-hindi ko makakalimutan.Sinundan ko kung saan nanggaling ang amoy na iyon. . ang malapad at maskulado na balikat agad ni Emmanuel ang nakita ko. Nakatayo siya sa harap ng bintana walang suot na damit pang itaas at may kausap sa kanyang cellphone. Ang kanyang kaliwang kamay ay nasa loob ng bulsa ng kanyang pajama na suot. Hinayaan ko ang sarili ko na titigan siya kahit likod lang ay ayos na.“She’s okay, dad. Wala siyang tama ng baril. At sabi ng doktor baka dahil daw sa gulat kaya siya nahimatay.”Nakahinga ako ng maluwag sa narinig. Si sir David pala ang kausap n
Hindi ko alam kung ilang minuto akong walang malay, pag gising ko madilim na ang paligid at ang ilaw nalang mula sa poste ang nagsilbing liwanag namin. Nakahiga parin ako, same spot kung saan ako hinimatay. Napa iktad ako sa gulat nang mapansin na nandito sa tabi ko ang babaeng pinagkamalan kong multo. "Ang tagal mong nagising, feel na feel mo ang pagiging sleeping beauty, akala ko kailangan ko pa tumawag ng prince charming para hahalik sayo upang magising ka," nakangiwi na saad niya. " At saka hindi ako multo."Alanganin akong tumingin sa kanya. " Bakit kasi ganyan ang suot mo? Puting bistida, ang putla mo pa." komento ko.Bumuntong hininga siya." Nag extend ng hallowen ang pinagtrabahuan ko, hanggang katapusan kaya ganito ang ayos ko. Bakit ka nga pala na padpad dito? Ngayon lang may nagpunta sa lugar na'to. Gabi na, baka hinahanap ka na sa inyo. "Naghurumintado sa kaba ang puso ko nang malamang gabi na pala. Baka nasa bahay na si Emmanuel." Naligaw kasi ako. Hindi ko alam ang daa
Maaga akong nagising upang ipagluto ng almusal si Emmanuel. Gaya ng sabi ko kagabi pagsisilbihan ko siya bilang asawa niya. Pa kanta-kanta ako habang nagluluto, good mood lang at maayos ang gising ko. Hindi na baleng malaman niyang wala akong trabaho maipakita at mapiramdam ko lang sa kanya ang pagmamahal at pag-aruga ko.Fried rice, scrambled egg, ham, tocino at black coffee. Ready na ang almusal niya ang kakain nalang ang kulang. Nang matapos kung maihanda ang agahan niya ay pumasok ako sa kwarto upang ipaghanda naman ang damit na susuotin niya."Manuel, anong susuotin mo, para maihanda ko na."Ani ko habang tumitingin-tingin ng mga damit na posibleng isuot niya. Nasa banyo pa siya ngunit wala na akong naririnig na lagaslas ng tubig, tapos na siguro siyang maligo. Bahagyang umawang ang labi ko pagbukas niya ng banyo at iniluwa doon ang walang saplot niyang katawan."Kaya ko ang sarili ko," kalmadong saad niya at naglakad palapit sa akin. .sa mismong drawer niya kung saan ako nakatayo
Sabado ngayon. Dahil wala akong trabaho pinagdiskatahan ko na lang ang maglinis ng buong bahay. Nakakapagtaka dahil hindi rin pumasok sa trabaho si Emmanuel. Ayaw nga niyang ma late tapos absent siya ngayon. Ang pagkaka-alam ko ang Shopping Mall lang ang hinahawakan niya at ‘yong DZM Corporation ay hindi pa niya iyon tinanggap ng tuluyan sa ama niya. Kaya si Sir David parin ang may ari ng kompanya na iyon.December 20. Apat na araw nalang at pasko na. Unang pasko na hindi buo ang aking pamilya. Unang pasko na hindi ko alam kung sino ang makakasama ko. Ayoko nang umasa na makasama ko si Emmanuel sa araw na iyon, masaktan lang ako kung paniwalain ko ang sarili ko na siya ang makasama ko sa araw na iyon.Tapos ko ng linisin ang loob ng bahay. Tanghali na at kailangan ko pa magluto. Si Emmanuel nandoon sa kabilang kwarto busy sa maliit na office niya. Ewan ko kung ano ang ginagawa niya, kanina pa siya doon hanggang ngayon hindi parin lumalabas. Speaking of lumabas. Himala at lumabas siya s
Parang wala lang sa kanya ang nangyari. Nandoon siya sa hall kasama ang kapwa niya mayaman, nag-uusap. Parang hindi niya ako kasama. Gusto kong sumigaw sa inis at galit. Wala man lang siyang pakialam doon sa taong nambastos sa akin kahit alam niyang hinipuan ako. Hinayaan niya lang ako. Walang awa. Walang konsensya.Sa inis ko sa kanya hindi na ako bumalik sa loob. Hindi ko kayang bumalik doon dahil ipinamukha niya na hindi ako belong doon. Bahala na siyang magpaliwanag sa ama niya kung bakit wala ako doon at hindi niya ako kasama.Umuwi ako sa apartment ko dahil hindi ko kayang makasama at makita si Emmanuel. Galit ako sa kanya. Kailangan kong umiwas baka may hindi maganda akong masabi kapag nagkaharap kami. Kailangan ko magpalipas ng oras,mawala itong inis ko sa kanya.Nilibot ko ang aking paningin sa maliit kong bahay. Na miss ko ang tirahan ko kahit mag isa ako dito payapa naman ang buhay ko. Wala akong ibang iniisip kundi ang sarili ko lang at ang pag papantasya kay Emmanuel. Na m
Pinilit kong lumakad papuntang kama at inabot ang damit ko upang ipunas sa t***d niyang nasa likod ko. Ang dugyot talaga. Hindi na ako nag abala pang magbihis dahil sa panghihina. Wala man lang ‘thank you’ ‘salamat at ikaw ang kasama ko magpaputok’ ‘happy new year’. Sa tuwing gagalawin niya ako parang nakatahi ang bunganga niya, wala man lang imik kahit ‘oh’ at ‘ah’.Ang tagal niya sa banyo kaya hinayaan ko nalang ang sarili ko na makatulog kahit ang lagkit sa pagitan ng dalawang hita ko. Binalot ko ng kumot ang katawan ko upang hindi lamigin. Bahala siya kung titigasan siyang muli basta ako wala na akong lakas para sa second round.Napabalikwas ako sa pagbangon nang makita ang dalawang kahon na kulay pula sa ibabaw ng kama pagkamulat ko. Bigla akong namutla nang maalala ang kahon na natanggap ko kagabi. Kanino na naman ito galing? Ang aga naman niyang manakot.Umangat ang tingin ko sa pinto ng banyo nang bumukas iyon at lumabas doon si Emmanuel, bagong ligo, walang kahit na anong sapl
Ang pag uwi ko sana sa bahay ng maaga ay naudlot nang aksidenteng nagkita kami ni Alfred dito sa village. Dinala niya ako sa Lomi House kung saan madalas naming puntahan dati. Nag order siya ng dalawang special Lomi para sa aming dalawa. Hindi ko maiwasang mairita sa mukha niya na ang laki ng ngiti habang nakatitig sa akin.“Nag do-droga ka ba?” Agad niyang tinakpan ang bunganga ko at lumingon sa paligid kung may nakarinig ba ng sinabi ko. Nang masiguro na wala tinanggal niya ang kamay niyang nasa bibig ko.“Bunganga mo,” asik niya. ”Baka sabihin ng makarinig totoo.”“Bakit ka ba kasi ngiti ng ngiti d’yan? Daig mo pa ang baliw doon sa plasa kung maka ngiti labas pati gilagid,” mataray na tugon ko.“Ang sakit mo naman magsalita,” aniya sa malungkot na tono. ”Ngayon nga lang ulit tayo nagkita tapos ganyan ka pa. May iba ka na bang mahal? Hindi na ba ako ang laman ng puso mo?”Pag da-drama niya. Lalo akong nainis dahil para siyang bata, nakanguso pa.“Kahit kailan hindi ikaw naging laman
Mahirap magmahal sa taong hindi ka naman mahal ngunit mas mahirap ang magmahal sa taong iba ang minamahal.Sa istado ko, hindi na ako aasa na mahalin rin ako ng asawa ko tulad ng kung paano ko siya minahal. May girlfriend siya at mahal niya. Hindi rin maturuan ang puso niya na ako ang pipiliin niyang mahalin kahit ilang taon pa kaming magsama dalawa. Tanggap ko na ang katotohanan na iyon pero may parte parin sa puso ko na sana balang araw magbago iyon.Bilang asawa ginampanan ko ang papel ko sa buhay niya, dito sa loob ng aming pamamahay. Pero kapag nasa public kami, isa lang akong ordinaryong babae at walang papel sa buhay niya. Walang karapatan.Hindi kilala ang isa’t isa. Dahil sa mundong ginagalawan niya si Babylen ang girlfriend niya. .ang babaeng mahal niya. “Kinikilig talaga ako sa kanila.”“Ang cute ni sir magsungit kapag nandito si, ma’am Babylen.”“Bagay na bagay talaga sila.”“Nagtatalo yata sila.”Mga bulong-bulongan ng sales lady na narinig ko dito sa school supply area sa