Chapter 23

Pagod na pagod ako sa pag ire. pero sulit naman dahil nakalabas sila ng safe. Laking pasasalamat ko din kay Jeff dahil hindi niya ako iniwan. Sobrang laki na ng utang na loob ko sa kanya at hindi ko alam kung paano ako makakabawi sa kanya.

Napakabuti niya sa akin, siya ang nag asikaso ng lahat ng kailangan ko sa ospital.

Dahil sa sobrang pagod ay nakatulog ako. Nang magising ako ay hinanap ko kaagad ang mga babies ko.

"How's your feeling? Are you okay?" tanong ni Jeff sa akin.

"I'm fine, nasaan ang kambal?" nanghihinang tanong ko sa kanya.

"Dadalhin na sila dito. Kaya hintayin na lang natin," nakangiting saad niya sa akin.

"Thank you Jeff," sabi ko sa kanya sabay patak ng luha ko.

"You're always welcome Aye," nakangiting saad niya sabay punas niya sa luha ko.

"Huwag kanang umiyak dapat masaya tayo dahil makikita na natin ang kambal," pag-aalo niya sa akin.

Isang ngiti ang binigay ko sa kanya. Ngiti na puno ng pasasalamat. Bumukas ang pinto at pumasok ang nurse dala ang kambal.

"Hi po