'Kung maniniwala siya sa akin, maniniwala siya sa sinabi ko doon sa bulwagan ng pagluluksa ng kanyang ama noong araw na iyon, na hindi ko siya kailanman pagtataksilan!'Kung maniniwala siya sa akin, maniniwala siya na siya ang mahal ko!''Kung maniniwala siya sa akin, hindi niya dapat itinago ang pulseras ni Lola upang sadyang itago ang katotohanan.'Gayunpaman ... hindi siya naniniwala sa akin ...' Naramdaman lamang ni Ling Yiran na parang nakababad siya sa tubig na may yelo.Hinimas ni Yi Jinli ang manipis na labi. Sinabi niya sa kanyang sarili na magtiwala siya rito, ngunit noong makita niya si Gu Lichen na lumabas kasama nito na nasa kanyang likuran at noong ito ay nagpunta sa ospital nang paulit-ulit upang ibalik ang memorya niya nang hindi sinabi sa kanya, hindi niya na alam kung gaano niya pa ito magpagkakatiwalaan. .Ito ay hindi kaaya-aya sa pakiramdam!Tumunog ulit ang boses nito. "Kung hindi mo man lang ako mapagkakatiwalaan, paano natin maipagpapatuloy ang ating relas
"Ikaw ay... pagod? sabi niya, inuulit lang kung ano ang nasabi nito."Oo pagod na ako kaya tapos na ang relasyon natin!" sinabi niya.'Nakakapagod na. Kung ang pagmamahal sa isang tao ay labis na nakakapagod sa pisikal at sa pag-iisip, labis na walang katiyakan, at hindi ka mapapakali, kung gayon mas gugustuhin ko na lang na huwag magmahal kahit kailan.'Kung si Gu Lichen ay laging may lugar sa kanyang puso, mas gugustuhin kong wala ng para sa akin.'Nang mamatay ang kanyang ama sa harap ng kanyang nga mata, siya ay nanumpa na hindi magiging katulad ng kanyang amang nawalan ng buhay para sa isang babaeng nagtaksil sa kanya.Hindi noon, at hindi sa hinaharap!Si Ling Yiran ay matigas na tumayo. kahit na nasa harapan niya siya, bakit ang layo ng pakiramdam niya?Kagabi, siya ay napaka-malapit sa kanya, at nakaramdam sya ng sobrabg kasiyahan, ngunit ngayon ... Ito ay tulad ng isang mahusay na kabalintunaan.'Nakikipaghiwalay siya sa akin dahil lang sa pagod? Kung gayon, ano ang ka
Ang mga sulok ng kanyang mga mata ay tuyo pa rin!'Ngayon hindi ko na rin kaya umiyak?'...Marahil ang ilang mga tao sa mundong ito ay tiyak ma hindi makakatanggap ng pagmamahal.Siya ay umibig kay Yi Jinli sa kabila ng pagdurusa sa kakila-kilabot na karanasan nang pag-iwan ni Xiao Ziqi!Sila ay dalawang mundo na magkalayo.Kung hindi niya siya dinala pauwi nooong gabing iyon, walang magiging paraan upang tumawid ang kanilang mga landas.Sa pagtatapos ng araw, siya ang unang nagpukaw at naging bida sa isang laro sa huli. Ngayon ... napagtatanto lang nito kung sino siya muli.Bai-baitang, ang paglalakad ni Ling Yiran palabas ng kusina. Ang tahanan ng mga Yi ay nakakagulat na tahimik ngayon. Napakatahimik na hindi man lang niya makita ang mga tagapaglingkod.'Gayunpaman, ayos lang. Kahit papano ... makakabawas ito sa akin ng maraming kahihiyan. 'Tila naubos niya ang lahat ng kanyang lakas nang sa wakas ay makabalik siya sa kanyang silid-tulugan.Ang kanyang nararamdaman ay t
Ang kanyang laro kay Ling Yiran ay nagtapos na rito!Sa kanyang ika-28 na kaarawan, napagtanto niya ang kalupitan ng Diyos sa kanya ay mas malalim kaysa sa iniisip niya! Binitbit ng kaanyang payat na pangangatawan ang dalawang maleta sa likuran niya habang hirap niyang tinatahak pababa ang hagdanan. Sa wakas, sa paglabas niya sa malaking bahay, nakita niya ang mayordomo ng residente Yi. Nagulat ang mayordomo na makita si Ling Yiran na nakabihis ng isang simpleng lumang damit, mukhang aalis ito dahil dala niya rin ang kanyang maleta. “Miss Ling, saan ka po pupunta?”“Aalis ako. Naghiwalay na kami ni Yi Jinli, kaya wala nang rason na manatili pa ako rito,” ani Ling Yiran. ‘Ano?’Nagulat ang mayordomo. ‘Naghiwalay? Kay Young Master Yi?’‘Gayunpaman... hindi ba ay kaarawan ngayon ni Miss Ling? Nagpautos na rin si Young Master Yi na mag-order ng menu sa kanyang kaarawan para sa mamayang gabi.’ Pero, base sa pananalita ni Miss Ling ngayon, mukhang hindi siya nagsisinungaling. N
Samakatwid, kinaladkad ni Ling Yiran ang kanyang mga maleta sa pinakamalapit na bus stop malapit sa residente Yi. Umupo lamang siya sa bench ng bus stop hanggang sa tumunog ang kanyang phone. Napatigil siya ng ilang sandali bago niya ilabas ang kanyang phone. Lumabas na si Lianyi ang tumatawag. ‘Lianyi...’ Natagpuan lamang ni Ling Yiran ang pananakit ng kanyang ilong ulit. Nang pindutin niya ang button, ang pamilyar na boses ng kanyang matalik na kaibigan ay umalingawngaw sa kanyang tainga. “Yiran, nasa residente Yi ka ba ngayon? Papunta na kami ni Bai Tingxin ngayon.”Biglang naalala ni Ling Yiran. ‘Oo nga pala. Kaarawan ko pala ngayon at inimbitahan ko sina Lianyi at Bai Tingxin para magdiwang. ‘Pero... hindi na ito kailangan ngayon!’“Hindi niyo na kailangang pumunta. Nakipaghiwalay na ako... kay Yi Jinli. Wala nang pagdiriwang ng kaarawan ngayon,” sinabi ni Ling Yiran. Ngayon, parang kahit na isang salita lamang ang kanyang sinasabi ay mag-iiwan pa rin ito ng sobrang kapa
Nagulantang si Zhuo Qianyun. Masasabi niya na may mali sa boses ni Ling Yiran ngayon. “Anong mayroon? May nangyari ba?”“Oo. Sasabihin ko na lang sa’yo sa ibang araw.” Labis ang pagsisikap ni Ling Yiran na maging natural lamang ang kanyang boses. “Paki sabi kay Lil Yan na patawad dahil hindi ko siya malilibre ng cake ngayon. Bibilhan ko siya ng cake sa ibang araw.”“Kung nahihirapan ka ngayon, pumunta ka sa akin. Maaring hindi kita talaga matulungan ng sobra, pero magandang magkaroon ng isa pang tao para sa payo,” sabi ni Zhuo Qianyun. Tinuturing niya si Yiran bilang isang kaibigan. Simula noong nakalaya siya sa bilangguan, umalis siya sa kanyang bayan para lang iwasan si Ye Wenming at pinutol ang ugnayan sa dati niyang mga kaibigan. Mas mainam sabihin na mayroon lamang siyang iilang kaibigan sa kanyang paligid ngayon. Ang tanging tao na matatawag niyang kaibigan ay si Yiran!“Salamat, Ate Zhuo. Huwag kang mag-alala. Magiging maayos din ako,” wika ni Ling Yiran bago niya tapu
“Walang maayos na kapaligiran ang mga inn. Mas maayos ang paligid kapag nasa hotel ka,” ani Qin Lianyi.“Kaya kong bayaran ang inn sa pera na mayroon ako ngayon,” sabi ni Ling Yiran. Dali-daling sinabi ni Qin Lianyi, “Kung nag-aalala ka na wala kang sapat na pera, Kaya kong-““Lianyi, salamat sa kabutihan mo, pero gusto kong gawin ito nang mag-isa,” sabi ni Ling Yiran. ‘Oo, kailangan kong umasa sa aking sarili para makaligtas sa mundong ito.’Binuka ni Qin Lianyi ang kanyang bibig, pero sa huli, wala na siyang sinabi. Alam niyang mayroong pinanghahawakan ang kanyang matalik na kaibigan!Matapos magpa-book sa isang inn, sinabi ni Qin Lianyi kay Bai Tingxin na bumili ng pagkain. Tapos sa kwarto, tinanong niya ang kanyang matalik na kaibigan kung ano ba talaga ang eksaktong nangyari at bakit siya nakipaghiwalay kay Yi Jinli nang walang dahilan. “Sinabi niya na pagod na siya at hindi na niya ako mahal. Hindi talaga siya naniwala sa akin sa buong relasyon na ito,” mapait na ngumiti
‘Gusto ko siyang kalimutan at ang relasyon na ito mula sa ilalim ng aking puso. Simula ngayon, gusto kong kalimutan ang lalaki na nangangalang Jin. Ang syudad ng Shen ay mayroon lamang Yi Jinli!’Matapos ng kanyang hiling, dahan dahang binuksan ni Ling Yiran ang kanyang mga mata at pinagmasdan ang mga nag-aapoy na kandila bago hipan ang mga nag-aalab dito. “Hiwain ko na ang cake,” sabi niya habang hinahati ito sa tatlong hati at binigay ang mga ito kay Qin Lianyi, Bai Tingxin, at sa kanyang sarili. Pagkakuha ng cake, kinain ito ni Ling Yiran ng buo. Ang cake... ay dapat na matamis, pero mapait ang naiiwan nito sa aking dila. Pagkatapos kainin ang cake, naglinis si Qin Lianyi. Plano niyang manatili, pero sabi ni Ling Yiran, “Hindi mo na kailangang samahan ako, gusto kong mapag-isa at magkaroon ng maayos na pahinga.”Nag-alinlangan ng kaunti si Qin Lianyi bago sabihin, “Sige. Magpahinga ka ng mabuti! Kita tayo bukas.”“Okay.” Tumango si Ling Yiran. Habang tinitingnan ang nag-a