Pero naisip ko rin, dapat matuto akong makipaglaban. I mean, yes I know how to use gun and all but I really need to learn more. Ayaw ko ng maging pabigat sa magkapatid lalong lalo na kay Isabel. What if sya naman ang mangailangan ng tulong ko? Paano kung sya naman ang mapahamak? How can I help her kung kahit sarili ko hindi ko kayang protektahan?
Nagising ako ng alanganing oras ng makaramdam ng pagkauhaw. Dahan dahan akong tumayo at lumabas ng kwarto para kumuha ng tubig. Nakakabingi ang katahimikan ng buong condo, madilim at malamig.
Pabalik na sana ako sa kwarto namin ni Isabel when I noticed Jean's room na nakaawang ang pintuan. Bigla tuloy akong nacurious
Pagkatapos naming kumain ni Isabel ay bumalik na kami sa condo. Alam nyo naman na hindi kami pwedeng magpakalat kalat sa kalsada dahil meron banta sa buhay namin. Since umalis si Jean para kitain si Grace ay kami lang ni Isabel ang naiwan. I would admit na hindi ko maiwasang makaramdam ng inggit dahil buti pa si Jean ay may chance na makausap si Grace, na they are still good friends despite of what happened.Sometimes life is unfair, kasi ako na nga yung nasaktan at naloko pero bakit parang ako pa ang may kasalanan. Siguro nga may pagkakamali rin ako at inaamin ko yun dahil nabulag din ako ng pagmamahal.Hiling ko lang sana ay makapag-usap kami ni Grace, magkaintindihan at magkapatawaran. Kahit hindi na maibalik yung dati naming pagkakaibigan na meron kaming dalawa basta mapatawad nya lang ako. Para narin sa ikakatahimik ng konsensya at buhay ko.I took a long bath to get rid of those thoughts also because I felt dirty dahil narin sa usok
Minsan alam ng langit kung ano yung nararamdaman natin. Maaliwalas kapag masaya, maulap kapag malungkot at umuulan kapag umiiyak samahan pa ng kidlat kapag galit.There was thunder and lighting right now pero hanggang ngayon nakaupo parin ako dito sa park. Hindi ko narin matandaan kung gaano na ba ako katagal dito simula ng umalis ako sa condo unit ni Isabel after what happened between Jean and I.The thought of Jean hurts me so much. I can't understand kung bakit nya ako nililito ng ganito, kung bakit ayaw nya pa akong tigilan. She loves me daw, sana naisip nya yun dati edi sana magkasama pa kaming dalawa. But you know what, I'm thankful na hindi kami nagwork out dahil nakilala ko si Isabel.Si Isabel na walang malay sa lahat ng nangyayari. I felt really bad that pakiramdam ko I cheated on her because I was hiding something important from her. Pero nakapag-isip na ako para matapos na ang
Sabi nila na ang kamatayan ay darating kahit nasa loob ka lang ng bahay at wala kang magagawa para ito ay pigilan. Kaya naman tinanggap ko ng buong puso na hanggang dito nalang talaga ako lalo pa at kaharap ko sa mga oras na ito ang tao na walang awa na papatay sakin.There is no mercy in his eyes but fire and hatred. Tama nga si Jean. Hindi na sila tao lalong lalo na hindi hayop dahil ang mga hayop ay may puso parin. Siguro mga demonyo sila na nagkatawang tao dito sa mundo para maghasik ng lagim at kasama ang amo nilang si Red Sparrow.Pero kung ang kamatayan ko ang magtatapos ng lahat. Maluwag sa dibdib ko itong tatanggapin at least matatahimik na ang lahat lalo na si Isabel."Patayin mo na ako!" Utos ko sa lalaki."Oh honey, I will kill you. Masyado ka namang excited." Napatawa ito na parang nangunguya. "Pero syempre gusto kong makita mo kung paano ko papatayin itong kasama mo."Napadilat ako ng mata. "Wag mo na sya
Maingat na inilapag ni Isabel si Laura sa kama habang ang kanilang labi ay parehong ninanamnam ang bawat isa. They both want to express their love for each other especially now that Laura isn't hiding any secret from Isabel anymore which the body guard makes really happy.Isabel knew the truth for the very long time but she chose not to say anything, hindi nya rin kinompronta ang kapatid na si Jean dahil alam nya na hindi naman ito magsasabi. Kaya naghintay sya na kusang magtapat si Laura sa kanya. This is her way to prove if the lawyer is worth it pero dumating din sya sa punto na muntik ng malawan ng pag-asa na baka piliin ni Laura na itago na lamang ito para sa ikakatahimik ng lahat.For Isabel napakahalaga ng honesty hindi lang sa relasyon kundi pati natin sa friendship. She hates liar and manipulative person kaya naman nakahinga sya ng maluwag ng magtapat si Laura sa kanya. Lalo nya
"Jean." Pukaw ni Ashley sa atensyon ng ex girlfriend ko habang kumakain kaming apat ng tanghalian. Sarap na sarap sila sa pagkain lalo na si Jean na namiss ata ang favorite nyang mechado. "Can I ask you something?"Nagkibit balikat si Jean. "Yeah sure." She is too nice para iaccomodate lahat ng walang sense na tanong ni Ashley.Ngumiti si Ashley. "Ilang taon ka na?"Pareho kaming napatingin ni Isabel sa dalawa. Ewan ko ba kung ano ang trip ng bestfriend ko kaya kung ano ano ang pinagtatanong nya kay Jean.. O masyado lang ba syang curious na ngayong alam nya na ang lahat about us?Maingat na pinunasan ni Jean ang kanyang labi bago napipilitang sumagot kay Ashley. "29."Napanganga si Ashley at halata ang buong paghanga sa mukha nya. "Are you kidding me? 29?" Tumango si Jean. "Gosh you look like only 18 years old." Ibinaling nya ang atensyon kay Isabel. "How about you?""28." Walang gatol na sagot ni Is
Kanina pa ako hindi mapakali sa kinauupuan ko habang naghihintay dito sa coffee shop na madalas kong pinupuntahan since College. Malaki ang pinagbago ng lugar pero yung kape at ang paborito kong pianono ganon parin ang lasa, sobrang sarap.Pero syempre hindi naman ako nagpunta dito na mag-isa. Isabel is with me pero pinili nyang bigyan ako ng privacy kaya naghintay nalang sya sa labas. Actually, I can't explain what I'm feeling right now. I'm excited dahil hindi ko kailanman inisip na tatawag sya sakin after all this time at kaba sapagkat hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya.The sight of Isabel sitting in the car makes my heart swelled but the guilt is eating me alive. I'm so fuck up para magpadala sa kung ano man and completely stupid para gantihan ng halik si Jean. Gusto ko mang pagsisihan ang lahat pero nangyari na, nagawa ko na. I will just make sure na hindi ulit ito mangyayari, beside Jean already accepted her defe
Excited kaming lumabas ni Isabel mula sa kwarto ko para puntahan sina Jean at Ashley pero bigla akong napahinto ng makita ko si Ishi na tumatakbo papunta sakin. Diyos ko, nananaginip ba ako? Naghahaluccinate dahil sa sobrang pagkamiss sa anak ko at sa aking pamilya?But I know I wasn't dreaming when my mother and father also came into my view, smiling at me. Nanlambot ang tuhod ko sabay yakap kay Ishi. Hindi ko mapigilang mapaiyak ng sobra sobra dahil sa saya."Mom.." Umiiyak na tawag ni Ishi sa pangalan ko. Sobrang higpit ng kanyang pagkakayakap sakin. Parang ayaw nya na akong pakawalan at muli kaming maghiwalay. "Sobrang namiss kita."Hinawakan ko ang mukha ni Ishi at hinalik halikan ang kanyang pisngi, ilong at noo. "You have no idea kung gaano kita, kayo namiss anak." Niyakap ko ulit si Ishi. "Sobrang saya ko na nandito kayo ngayon.""Ayaw ko po na magkahiwalay tayo ulit." Pakiusap ni Ishi na may kasamang pagsinok.I squ
Kanina pa panay ikot at hanap ni Isabel kay Ashley sa loob ng club ngunit hindi nya parin ito makita at hindi sinasadyang nagkahiwalay sila ni Laura dahil sa lalong pagdagsa ng tao. Kaya nagmamadali syang bumalik sa table nila at nagbakasakali na nandoon na ang abogada.Ayaw na ayaw ni Isabel na nawawala si Laura sa kanyang paningin lalo na kapag nasa public places sila. Sa totoo lang ayaw nya talagang pumayag na mag clubbing sila tonight pero dahil alam nyang gusto rin ni Laura lumabas ay wala na syang nagawa. Kaya sinikap nalang ni Isabel na gawing triple ang pagbabantay kahit na ano pa man ang mangyari."Jean!" Tawag ni Isabel sa nakakatanda nyang kapatid. Gumala gala ang paningin nya pero wala talaga si Laura at mag isa lang si Jean sa table nila. "Nasaan si Laura?"Kumunot ang noo ni Jean habang pinagmamasdan si Isabel. "Diba kasama mo?""Nagkahiwalay kami."