Share
Kabanata 48
Kaugnay na kabanata
Nilimot Na Alaala Kabanata 49
My feet felt as though they were nailed to the ground. After more than a year of searching, she is now standing in front of me. Naikuyom ko ang mga kamao ko. Ang saya niya. Ang lapad ng ngiti habang ako, malungkot at puno galit no'ng iniwan niya. Kita ko ang sabay na pagpalis ng mga ngiti nila at napatingin sa isa't-isa. Lumakas ang paghinga ko. Tiim-bagang at nanlilisik ang mga matang nakatingin sa lalaking kasama niya na gustong-gusto ko nang basagin ang mukha ngayon din. Mas lalo pang umigting ang galit ko nang makita ang magkahawak nilang mga kamay. Pero kalaunan ay napangisi ako. Kahit anong higpit pa ang kapit ng mga kamay nila sa isa't-isa walang silbi dahil magiging akin na siya sa ayaw niya't gusto. Dahan-dahan pa silang umatras. Umiling ako at nilibot ang paningin sa paligid. Gano'n din ang ginawa nila.Nakaposte na ang mga tao ko sa paligid. Nakaabang sa mando ko. Sa oras na magtangka silang tumakas, alam na nila ang dapat gawin. Napangisi ulit ako nang makita ang mga nah
Nilimot Na Alaala Kabanata 50
I couldn't stop the tears from welling up in my eyes. Luha ng puot at galit. I'd wasted a lot of time looking for her. Huli na pala ako. Ang sakit-sakit. Ang tanga ko. Nagmahal ako ng babaeng hindi naman pala ako totoong mahal. Mas dumami ang tanong na gusto kong masagot. Ang gulo na ng utak. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko."Bakit, Vianna May!" sigaw ko. Nanginginig sa galit ang buo kong katawan. "Bitiwan mo ako... " da¡ng niya. "Nasasaktan ako, Romeo!"Gusto ko siyang bitiwan. Ayokong nasasaktan siya, ngunit hindi magawa ng kamay ko na bumitiw sa kan'ya. Hindi ko kayang bitiwan siya kahit na sasaktan na siya."Bitiwan mo na ako, Romeo! Pabayaan mo na kami ng asawa ko! Hindi na natin maibabalik ang dati, tapos na tayo. Tinapos mo! Please, Romeo!" "Kung tinapos ko, bakit nandito ako ngayon?" Mapait akong napangiti. "Vianna May... minahal mo ba talaga ako? Bakit... bakit gano'n kadali... bakit gano'n ka bilis na kalimutan ako?!" desperado ko na namang tanong. Halos hindi ko
Nilimot Na Alaala Kabanata 51
My body stiffened as I saw Vianna May lying on the floor, bleeding. My eyes widened as I followed the blood trail from her head. Hawak ng isa kong tauhan ang pulsuhan niya. "B-boss..." Tawag ulit sa akin ng tauhan ko na nagpabalik sa ulirat ko."M-mahal," utal kong sambit, at malalaki ang mga hakbang na nilapitan siya.Nanginginig ang mga kamay ko, nag-aalangan na hawakan siya. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman. Nasaktan ko na naman siya."Patawad, mahal ko. Hindi ko sinasadya!" Banayad kong hinaplos ang pisngi niya. "Sorry... sorry... " paulit-ulit kong na sambit, kasabay ang pagpatak ng mga luha.Tinulak ko ang taunan kong nakaupo sa tabi niya na kasalukuyang hawak ang pulsuhan ng mahal ko. Napaupo siya, ngunit wala akong reklamong narinig. kaagad rin itong tumayo at lumayo.Maingat kong binuhat ang mahal ko at dinala sa cabin. Walang tigil ang pagdurugo ng ulo niya. Napahagulgol na lamang ako habang kandong at yakap-yakap siya. Pakiramdam ko, wala akong silbi. Wala akong iban
Nilimot Na Alaala Kabanata 52
Over a month has passed. I was unable to win Vianna May's heart. I couldn't even approach her because every time she saw me, she had a panic attack. Nakakalapit at nahahawakan ko lang siya kapag tulog siya.I don't know how to comfort her. She is anxious and fearful, at madalas wala sa sarili. She would start to shake and hide when she heard my voice. Nitong mga nakaraang araw animo'y baliw na hindi matigil sa pagsisigaw.Hindi pa man ako tuluyang makapasok ng kwarto ay lumilipad na bagay na ang kaagad sasalubong sa akin. Kung ano-ano pang maanghang na salita ang lumalabas sa bibig niya. Hindi ko na siya maintindhan. Ayaw niya akong makita, laging si Diego ang bukambibig niya. Nagtitimpi lamang ako na 'wag siya muling masaktan pero ang totoo, gahibla na lamang ang pagtitiis ko. Ayokong mauwi sa wala lahat ng hirap ko mabawi lang siya. Kung maari ayokong ipilit ang sarili ko sa kan'ya, ngunit sa tuwing hinahayaan ko siya na gawin ang gusto niya, baka masanay na nga siya na malayo ako
Nilimot Na Alaala Kabanata 53
She gazed at me seductively as she unzipped my pants. Her hands crawled onto my chest as my pants dropped to the floor. Kasabay ng paggapang ng mga kamay niya ang paglapat ng labi niya sa dibdib ko. Pinatunog na mga halik ang ginawa niya kasabay ang panakanakang pagdila at pagkagat sa mabuhok kong dibdib.This girl is really good at giving me pleasure. Her actions make me even more excited and desireful. As soon as I undid her clothes, I sucked and licked her breast. Nang magsawa sa dibdib, umakyat sa leeg niya ang mga halik ko papunta sa labi niya. "Romeo..." Paungol nitong tawag sa pangalan ko habang walang tigil na nitong hinaplos ang galit ko nang alaga kasabay ang walang tigil na pag-angkin ko sa labi niya at paglamas sa malusog nitong dibdib.Bahagya kong hinila ang buhok niya upang mapatingala siya at agad kong pinupog ulit ng halik ang leeg niya na lalong nagpalakas ng ungol niya. "Paligayahin mo ako," hingal kong sabi. Sumilay ang pilyang ngiti sa labi niya. Kasunod no'n an
Nilimot Na Alaala Kabanata 54
I left the cabin annoyed. Palayo na ako, but I could still hear Roselyn yelling and acting violently. I took a slow, deliberate step, yet I couldn't help but punch the air.I can't stop cursing in wrath. Sino ba naman kasi ang hindi makapagmura. Gusto kong makaramdam ng sarap, hindi hirap. Gusto kong makarinig ng ungol, hindi hagulgol.***I decided not to return to the rest house after the annoying night with Roselyn. Sa cabin na malapit sa dalampasigan ako nagpalipas ng dalawang araw. Ang gulo na kasi ng utak ko. Lahat na lang ng nakapaligid sa akin ay puro nakaka-stress. Nakakawalang-gana at nakakayamot. Maging si Vianna May ay nakakayamot na. Napupuno na rin ako sa kan'ya. Gustuhin ko man na maging mabait at malambing sa kan'ya gaya ng dati ay hindi ko na magawa dahil sa mga pagwawalang ginagawa niya. Napabuntong hininga ako habang nilalanghap ang sariwang hangin. Naisip ko 'yong dati. Ang noon na maayos pa ang lahat. Kung hindi dahil sa dalawang tao na sumira sa buhay namin ni
Nilimot Na Alaala Kabanata 55
Namula ang mukha ng doktora sa tanong ko, pero kaagad iyong napalitan ng inis at walang kiming sinalubong ang mga tingin ko."Ibabad mo sa ice-tubig nang manlamig at kumuyos!" Padabog siyang umalis sa harap ko, matapos sabihin 'yon."Kahit kaakit-akit pa 'yang guwapo mo'ng mukha, abs na parang kay lutong, at bolbol na umabot hanggang dibdib. Kahit malaki pa iyang alaga mong kumakaway-kaway, 'di ko pa rin ipagpapalit ang boyfriend ko," mahinang maktol niya, habang papasok ng silid nila ng mga nurse, na nakangising nakasilip pala sa naka-awang na pinto.Napaawang ang bibig ko at naduro ang nakatalikod na doktora, saka bumababa ang tingin ko sa alaga kong animo'y nahiya at kusa na lang sumuko at yumuko.Bumalik ako sa silid at muling pinagmasdan ang mukha ng mahal ko. "Too bad! Hindi pa kita p'wedeng maangkin ngayon, mahal... 'Di bali, marami pa tayong pagkakataon," kausap ko sa kan'ya.Iniwan ko na ito at pumasok sa banyo. Matagal akong nagbabad sa shower at hinayaang mawala ng tuluyan a
Nilimot Na Alaala Kabanata 56
Vianna May's laughing was deafening. I'm not sure if it was on purpose, but her tears were still streaming. Para akong na tuod sa ibabaw niya at hindi na makagalaw. Nanatili lamang akong nakatitig sa kan'ya. Kumunot ang noo ko nang tumigil siya sa pagtawa at sinalubong ang titig ko. "Vianna May..." My lips parted, nang ang kakaibang tawa niya ay napalitan ng ngiti. Ngiting pagkatamis-tamis. Hindi ko rin mapigil ang mapangiti. My heart skipped a beat. She eventually smiled at me after a long time. She softly touched my cheek before shutting her eyes, which made me extremely happy.Ang sarap sa pakiramdam nang banayad na humaplos ang palad niya sa pisngi ko. Mahal na niya ba ulit ako? Nakalimutan na ba niya si Diego?Hinaplos ko ang kamay niya na nakalapat pa rin sa pisngi ko. Walang pagsidlan ang sayang nararamdaman ko."Mahal... " Marahan kong nilapat ang labi ko sa kan'ya. Masuyo ko siyang hinalikan. Ramdam ko ang pagngiti niya.Her eyes remained closed, but the smile on her lips r
Pinakabagong kabanata
