Kabanata 49

My feet felt as though they were nailed to the ground. After more than a year of searching, she is now standing in front of me. Naikuyom ko ang mga kamao ko. Ang saya niya. Ang lapad ng ngiti habang ako, malungkot at puno galit no'ng iniwan niya. Kita ko ang sabay na pagpalis ng mga ngiti nila at napatingin sa isa't-isa.

Lumakas ang paghinga ko. Tiim-bagang at nanlilisik ang mga matang nakatingin sa lalaking kasama niya na gustong-gusto ko nang basagin ang mukha ngayon din. Mas lalo pang umigting ang galit ko nang makita ang magkahawak nilang mga kamay. Pero kalaunan ay napangisi ako. Kahit anong higpit pa ang kapit ng mga kamay nila sa isa't-isa walang silbi dahil magiging akin na siya sa ayaw niya't gusto.

Dahan-dahan pa silang umatras. Umiling ako at nilibot ang paningin sa paligid. Gano'n din ang ginawa nila.

Nakaposte na ang mga tao ko sa paligid. Nakaabang sa mando ko. Sa oras na magtangka silang tumakas, alam na nila ang dapat gawin.

Napangisi ulit ako nang makita ang mga nah