Chapter 93

(Dahlia POV)

Sa may Veranda naroroon ang mga kasamahan ni Head Chef, nakangiting binati ako ng mga ito. Agad na pinaghila ako ng upuan, at ng maupo ako… Nanatili silang nakatayo.

“Maari niyo naman ako saluhan ng gawa niyo.”

“Kumain na kami Miss Dahlia.” Tangi ni Head Chef. “At syempre kakain kayo.”

“Hindi ko ito mauubos.”

“Uubusin niyo yan. Mamayang hapunan alam niyo naman kung sino ang kahaharapin niyo. Kayo din Miss Dahlia.”

“Dahlia.” Sinubukan ko muling itama ang pag-address nila sa akin, pero ang isinukli ngiti. “Nga pala Head Chef, maraming salamat sa pagkain na pinadala niyo sa akin noong isang araw. Super A! Ang sarap ho.”

“Pinadalang pagkain?” Nagtatakang sinabi ni Head Chef at napatitig sa kasamahan niya. “Wala po ba kayong pinadala sa akin?”

“Wala naman Miss Dahlia. Bawal na bawal kaming maglabas ng pagkain dito.” Biglang napakisapmata ako.

“Eh…”

“Ah, baka yung niluto ng personal ni Master Dryzen!” Biglang sabat ng isa sa stuff.

“Ah, oo nga. Kamusta Miss Dahlia masarap po ba