Chapter 10- MGA PAGKAIN

Chapter 10

Dahil sa wala akong makuhang sagot sa mga kakilala ako ay nabuo sa aking isipan ang posibleng sagot na nabuo sa aking isipan.

'Kailangan ko na yatang mag-iingat sa bawat bawal ko baka kung ano na ang mangyayari sa akin o sa aming lahat,' sabi ko sa aking isipan.

Hindi ko nga namalayang nakaupo na pala ako sa sofa kung nasaan ang mga kambal.

'Mama, okay lang po kayo?" tanong sa aking anak kaya't bumalik ako sa aking katinuan. Ngumiti muna ako bago ko ito sinagot.

"Oo naman, pero next time kung may dadarating na kung ano-ano sa bahay ay wag muna ninyong buksa o paki-alaman, maari ba?" mahinahon kung paki-usap sa kanilang dalawa.

Agad naman silang tumango sa aking sinabi, kaya agad ko silang sinabihan na umakyat muna sila sa kanilang silid at gawin ang kanilang takdang-aralin. Nagsitayuan agad ang mga ito saka umakyat sa itaas at nagtungo sa kanilanh sariling silid. Sa pagkapasok nila sa silid ay saka naman akong tumayo at nagtungo sa kusina upang magluto.