Share
Chapter Six
“BUWISIT talaga. Pumasok pa si Sir Lenos,” mahinang litanya ni Caren pagbalik sa loob ng classroom.
Si Lenos…nasa labas siya ng classroom habang may kausap sa cell phone. Hanggang ngayon ay hindi ko maalis ang tingin ko sa kanya. I watched him put down his phone as he enter the classroom. Ibinaba niya ang dalang libro sa teacher’s table sa bago hinarap ang buong klase.
“Class, I’m sorry for being absent for five days. Nagkaroon lang ako ng family emergency.”
Once upon a time, may isang prinsipe na naligaw sa gubat na siyang tirahan ng isang mangkukulam. Sinubukan ng mangkukulam na palayasin ang prinsipe subalit pinilit nitong mapalapit sa kanya. Unti-unti ay nahulog ang loob ng mangkukulam sa prinsipe. The prince made a promise to the witch that he would love her forever. But the prince broke his prom
Related chapters
Once Again Chapter Seven
IS that Caren’s bastard boyfriend? tanong ko sa sarili ko nang makita ang pamilyar na lalaki sa restaurant na malapit sa ospital. Nagpasya akong magpunta sa ospital para puntahan ang katawan ko. Iniwan ko muna si Caren tutal ay nasa bahay lang naman siya at natutulog na. Natigilan ako nang makumpirma kong boyfriend nga iyon ni Caren. May kasama siyang ibang babae. Umangat ang kilay ko nang halikan niya ang babaeng kasama. I smirked. So ito ang importanteng lakad niya na sinabi kay Caren. Ano kayang magiging reaksyon ni Caren kapag nalaman niya ito? I wish I have a camera right now. Nilagpasan ko sila at dumiretso sa loob ng St. Luke’s. Tsk, saan nga ba dito yung kwarto ko?
Once Again Chapter Eight
“FUCK it,” paulit-ulit na mura ko pagdating namin ni Caren sa St. Claire. Ayokong makita ang pagmumukha ni Lenos. But do I have a choice? Kung bakit kasi konektado pa ang walanghiyang iyon kay Caren eh. Baka kapag nakita ko siya, makagawa ako ng bagay na magdidiretso sa akin sa impiyerno. Naalala ko ang nasaksihan kong pag-iyak niya sa harap ng katawan ko sa ospital. Of course, he was just crying because he was guilty! Iyon siguro ang naramdaman niya nang nalaman na ang babaeng iniwan at sinaktan niya noon ay ang babae pang nagligtas sa buhay ng anak niya. Ha! Kung alam ko lang na anak niya ang batang iyon, hindi ko iyon ililigtas. “Tanga!” Sa lalim ng iniisip, hindi ko namalayan ang nangyari kay Caren. Mayroon siyang babaeng kaharap sa hallway. Nap
Once Again Chapter Nine
“STOP acting as if you care!” narinig ko ang sigaw ni Caren sa amang kausap sa phone bago niya padabog na inihagis ang cell phone sa kama. Pumasok siya sa walk in closet at pabalibag na isinara ang pinto niyon. Hindi na ako nagtaka kung bakit ganoon ang galit niya sa ama niya. Sabi ni Kairos, nasa Amerika ang tatay niya. He basically left her daughter just like how her mother abandoned her. Poor, Caren. Tumayo ako para agad na sundan si Caren pero nagbago ang isip ko. I should give her time to cool down. Tutal ay hindi naman siya umaalis. “Saan ka pupunta?” hindi ko napigilang sita ko sa kanya paglabas niya ng walk in closet. She was wearing a skimpy skirt and midriff blouse. Her lips were painted bloody red. Pinasadahan ko siya ng tingin. “At bakit ganyan ang suot mo?” paninita ko sa kanya. I s
Once Again Chapter Ten
“GET up.” Inangat ko ang comforter na nakabalot kay Caren. Kanina ko pa siya tinatawag. Hindi siya bumabangon kaya nilapitan ko na siya. "Male-late ka na sa school. Anong oras na oh—" “Ano ba!?” Natigilan ako nang makita ang hitsura niya. She looked sick. Maputla ang mukha at bahagyang namumula ang mata. Akala ko nag-iinarte na lang siya nang sabihin niyang masama ang pakiramdam niya. Mukhang may sakit pala talaga siya. Bumukas ang pinto ng kuwarto at iniluwa si Manang. “Anak, kainin mo itong sopas at uminom ka ng gamot.” Inilapag ni Yaya ang tray sa sidetable. “Gusto mong magpatawag ako ng doktor?” Umiling lang si Caren. “Sige na, Yaya,” pagtataboy niya sa matanda. "Tatatawagin ko na lang kayo kapag may kailangan ako."
Once Again Chapter Eleven
“FUCK!” wika ko sa sarili ko habang nakahiga sa kama ni Caren. I don’t know why I suddenly felt weak. Ibinaling ko ang tingin sa banyo kung saan siya kasalukuyang naliligo. Possible kaya na nahawa ako sa lagnat ni Caren? Halos matawa ako sa sarili. I’m in my spiritual form, paanong mangyayari na mahahawa ako ng lagnat niya?“That’s what happened when you use too much of your energy.”“Fuck!” nabiglang sambit ko sa biglang pagsulpot ni Kairos sa tabi ko. Napabangon ako.“Language, Lucresia.”“Wag ka kasing nangugulat!” sikmat ko sa kanya. Ilang araw din siyang hindi nagpakita sa akin. "And stop calling me Lucresia!""Do you prefer human?"
Once Again Chapter Twelve
INAGAW ko kay Caren ang bulaklak at mabilis na itinapon sa basurahan."Bakit mo itinapon?" nagtatakang tanong ni Caren."Ang pangit." Sinulyapan ko ang bulaklak sa basurahan. Fuck! I shouldn't have wasted my energy on these stupid things.Caren was smirking at me. “Talaga naman, o. May hindi maka move-on. Ano kayang nakita sayo ni Sir Lenos, no? Grabe, after all those years…"Binigyan ko siya ng matalim na tingin.“Or baka naman advance pa-flowers niya iyan para sa burol mo? Alam ba niya na mamamatay ka na?”"Shut up."Bakit ko naman sasabihin kay Lenos na sa kamatayan na ang punta ko? Sino ba siya
Once Again Chapter Thirteen
"Hindi ko na hihintayin pa ba bumalik ka sa katawan mo. Ngayon pa lang, magsisimula na ako na bumawi sa iyo."Paulit-ulit na bumalik sa akin ang lahat ng sinabi sa akin ni Lenos."Babawi siya? After what, ten years? Anong akala niya, ganoon-ganoon na lang iyon? Akala niya, hindi ako magbabago?"Pagkatapos ng lahat ng sinabi ni Lenos kanina ay umalis ako sa St. Claire. Ayoko siyang makita. Hindi ko siya kayang makita.Dahil sa mga sinabi niya ay bumalik ang mga damdamin na matagal ko nang nakalimutan, mga ala-alang matagal ko nang ibinaon sa limot. Sa isang iglap, bumalik ang lahat ng iyon sa akin.Hindi ko namalayan na sa paglalakad ko ay nakalabas na ako ng St. Claire. Nakarating na pala ako
Once Again Chapter Fourteen
“I ALSO paid for this seat,” mataray na sagot ni Caren sa kaklase na akmang uupo sa tabi niya. Umagang-umaga ay nadito kami sa bus para bumiyahe. May camping sina Caren. As usual, wala naman akong choice kundi sumama sa kung saang lupalop na pupuntahan nila.“So, this seat is reserved for me?” tanong ko kay Caren.“Of course not. Ayoko lang may makarinig kapag kinausap kita,” defensive na sagot niya. “I didn’t do it for you. Ayoko talaga ng may katabi.” Sumimangot siya habang nakatingin sa labas ng bintana. “This whole camping idea is so boring.”“You’re right.”Bumaling siya sakin. Nagulat yata siya. It’s the first time I agree with her. “Kalokohan lang nama
Latest chapter
