Share
Chapter Forty
Dear Cresia,
Hi. Siguro by the time you're reading this letter, I'm already gone. Hindi ko alam kung saan ako mapupunta pagkatapos nito o kung may pag-asang magkita tayo.
Kaya iyong mga gusto kong sabihin sayo, isusulat ko na lang. Gusto kong malaman mo na sobra akong nagpapasalamat sayo. Nagpapasalamat ako na nakilala kita at dumating ka sa buhay ko.
Thank you for everything, Cresia. Thank you for taking care of me. Thank you for being with me on my first heartbreak. Thank you for being a friend and for being an 'ate' to me.
And I'm sorry if I failed you. Sabi ko, tutulungan kita. But I'm so sorry, hindi ko alam kung kaya ko iyong gawin ngayong hindi ko na alam kung paano ko pa ipagpapatuloy ang buhay ko. L
Related chapters
Once Again Chapter Forty-one
Lenos' POV"Hi," bati ko sa walang malay na si Cresia. According to her doctor, successful ang naging operasyon kay Cresia subalit hanggang ngayon ay hindi pa siya nagkakaroon ng malay."I'm sorry kung natagalan ako." Pagkatapos kong palitan ang mga bulaklak sa flower vase na nakadisplay sa isang sulok ng kwarto niya ay naupo ako sa tabi niya.Simula noong ilipat siya sa ICU ay araw-araw ko siyang binabantayan. Pansamantala akong umabsent sa eskwelahang pinagtatrabahuhan para personal kong maasikaso ang kalagayan niya. Walang ibang taong dumadalaw sa kanya maliban sa akin. After all these years, she was still alone in life.I couldn't believe I was standing in front of her right now. I couldn't believe she's the one who saved Leah. I remem
Once Again Chapter Forty-two
NAGISING ako sa nakasisilaw na liwanag. Ikinurap-kurap ko ang mga mata at hinayaang mag-adjust ang mga iyon sa liwanag.“Gising ka na!” tila hindi makapaniwalang sambit sa akin ng babaeng nakaputi.Iginala ko ang paningin ko. I realized I was in a... hospital. Ibinaling ako ang nga mata sa IV drip na nakakabit sa braso ko. Sinubukan kong bumangon subalit napahawak ako sa ulo ko. My head hurts like hell.“Dahan-dahan po, Mam,” alalay sa akin ng nurse. "Wag po kayo agad bumangon kasi baka mabigla ang katawan niyo." Nilapitan ako ng nurse at inalalayang maupo sa hospital bed. Isinandal niya ang katawan ko sa headboard ng kama. Muli akong napahawak sa ulo ko nang mapansin na parang may mali roon. Bakit maiksi ang buhok ko? What happened to my hair?
Once Again Epilogue
“OKAY na ba ang lasa?” tanong ko kay Daddy. Ipinatikim ko sa kanya ang niluluto kong adobo. Balak kong dalhan si Lenos ng lunch sa school.Binago ng aksidenteng nangyari sa akin ang buhay ko. Dalawang buwan akong walang malay sa ospital at sa loob ng mga araw na iyon, bumalik sa buhay ko si Lenos.Nalaman ko na pamangkin ni Lenos ang bata na iniligtas ko noong gabing iyon. Kaya pala pamilyar sa akin ang mukha ng babae. Kaya pala ganoon na lang kalakas ang pwersang nagtutulak sa akin na iligtas siya noong gabing iyon. Sa loob ng dalawang buwang wala akong malay ay si Lenos ang nag-alaga sa akin. And he told me he still love me after all these years.Lenos and I were together again. And our love was sweeter the second time around. Ipinaliwanag niya sakin ang dahilan ng pag-alis niya noon.
Once Again Prologue
DAMN. I wanted to roll my eyes in disappointment as Marvin’s lips grazed my upper lip. He was such a bad kisser. Bad decision ang pagpatol ko sa panlalandi ng lalaking ito. Parang may PhD sa flirting department pero hindi pala marunong humalik. So disappointing. Pakiramdam ko, sinasayang ko lang ang oras ko sa kanya. Binawi ko ang kamay na nakasampay sa balikat niya, pero bago ko pa man siya maitulak palayo sa akin, may isang kamay na humila na sa buhok ko dahilan para kusa akong mapakalas sa lalaki. “Fuck!” Napahiyaw ako sa sakit. Bumungad sa akin ang mukha ng babaeng tila tigreng nakawala sa zoo. “Ang kapal ng mukha mo. Malandi!” nanggagalaiti niyang sigaw habang patuloy na hawak ang buhok ko. Buong pwersang hinawakan ko ang braso niya at inalis mula sa
Once Again Chapter One
NAGISING ako sa nakakasilaw na liwanag. Iginala ko ang paningin ko. I found myself lying on the ground. Nasa gitna ako ng kalsada. Inalala ko ang mga nangyari kagabi. Huling naalala ko, habang pabalik ako sa condo ko… may nakita akong bata sa kabilang bahagi ng kalsada. She was about to get hit by a car but I saved her. Bumangon ako at muling iginala ang tingin sa paligid. Nasaan na ang batang iniligtas ko? I remember I pushed her aside. Where is she now? Napapikit ako nang tamaan ang mata ko ng sinag ng araw. Fuck. At bakit maliwanag na? Nakatulog ba ako sa daan? Ibinaba ko ang tingin sa sarili. All I remember before closing my eyes is that I was covered with my own blood. But how come I am perfectly fine now? Walang anumang bahid ng dugo ang damit ko… Iginalaw ko ang kamay ko. I don’t feel any pain in any part of my body…Bakit wala man lang masakit sakin?
Once Again Chapter Two
“WHAT’S this place?” tanong ko kay Kairos. Sa isang iglap, nawala kami sa ospital at napunta sa dulo ng isang bangin. I don’t fucking know where the hell is this place. Bumaling ako kay Kairos. I have no choice but to believe he’s really a death angel. My death angel. I can’t believe this is all happening to me. Gusto kong maniwala na panaginip lang ang lahat ng ito. That none of this was real. "I hate to break it to you, but you are not dreaming, Cresia. This is real. This is your reality." Hindi ko alam na may ikaiitim pa pala ang nga mata ni Kairos habang sinasabi ang mga katagang iyon. Hindi ko maintindihan pero nakaramdam ako ng kakaibang takot. "N-nasaan tayo?" “We are in the middle of heaven and hell.” It was all that little girl’s fault. Kung hind
Once Again Chapter Three
IGINALA ko ang tingin sa condo unit ko. Everything was the same. The carpet. The furnitures. The curtain. My favorite black rose painting. Almost all the furnitures in my unit are black. It was my favorite color. I’ve been living here for five years. Regalo ito sakin ni Nick, isa sa mga ex-boyfriend ko. Sa lahat ng mga naging boyfriend ko, siya ang pinakagalante. We only went out for a year pero niregaluhan na agad ako ng condo. Too bad, I got bored with him easily. Muli kong iginala ang tingin sa buong unit. Suddenly, it felt empty. I have no family. I have no friends. Tama ang lahat ng sinabi ni Kairos tungkol sa akin. I was a product of a one night stand. Limang taon ako nang iwan lang ako ng magaling na ina kay Auntie Mona para sumama sa lalaki niya. I thought Auntie Mona really cared for me. But I lear
Once Again Chapter Four
“Caren Marcelo, 4th year high school,” wika ni Kairos sakin habang pinapanood namin ang babaeng ayon sa kanya ay “mission” ko. Mag-isang kumakain ang babae sa dining table. She is wearing a school uniform: a white blouse and red checkered skirt school uniform. She’s tall and pretty. Heart shaped face, almond shaped eyes, small nose and red lips. I bet that even without make up, her face was still beautiful. I smirked when I saw that her nails were painted black. “Her parents separated when she was young," patuloy na pagkukuwento ni Kairos. "Her mother left them and already has a family of her own. Her father was working abroad. She was under the care of her Yaya Feling.” Tahimik ang buong bahay. That’s why. Bukod sa kanya ay wala pa akong ibang taong nakita. Mula sa kusina ay lumabas ang isang matanda. I pr
Latest chapter
