Chapter 36

Nagulat si Marion sa biglang pagyakap sa kaniya ni Eclaire. Hindi niya akalain na magkakasundo kaagad silang tatlo kahit wala pang bente kwatro oras silang magkakasama. Ang akala niya, mahirap paamuhin ang dalagita… Pero kung tutuusin, gusto lang naman nito ng tao na pwedeng mag-alaga sa kanilang pamilya.

“Wala iyon… Ang importante, nagustuhan mo ang mga nabili ko.” Hinawakan niya ang mahabang buhok ng dalagita na hanggang beywang na nito. Naaaliw siya sa ipinapakita nitong kabaitan sa kaniya. “Ang mabuti pa, kumain na muna tayo. Pagkatapos no’n, pwede mo nang ayusin ang mga gamit mo para mailagay mo na sa kabinet. Ayos ba?”

“Oo nga… Baka lumamig na ang niluto kong almusal,” biro ni Seojun.

Hindi niya napansin na nakatayo pala ito sa sulok at tahimik silang pinapanood. “Nandyan ka pala? Sorry… Hindi kita napansin.”

“A! Oo nga pala. Inaaya na nga pala kayo ni Daddy na kumain ng almusal. Sorry… Nawala sa isip ko.” Mahinang tinuktukan ni Eclaire an