SAVI'S POV
Nakahalukipkip ako habang nakatingin sa human-sized mirror sa kwarto ni Aiden. I'm wearing a black and white bodycon dress kaya halata ang baby bump ko. Pinaresan ko siya ng isang black wedge boot na two inches lang ang taas since bawal na akong magsuot ng matataas na takong kasi buntis ako.
Almost seven months na rin ang baby namin kaya kailangan kong mag-ingat. Matibay man ang kapit ng anak namin ay ayaw ko pa ring makampante. Mahirap na, no one knows what will happen later or sooner. Ayaw kong mapahamak ang anak namin.
“Baby ko, are you done?” Speaking of... Isang malambing na boses ang nagsalita mula sa kabubukas lang na pinto ng kwarto. Tiningnan ko siya mula sa salamin. Sumandal siya sa hamba ng pintuan at nag-cross arms tsaka ako pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa. I can see admiration, love, and desire in his eyes. Nahuhumaling na naman siya sa kagandahan at kasek
SAVI’S POVNapayuko siya. “Baby ko... I'm sorry pero n-nawawala ang a-anak natin.” Mahinang saad niya ngunit sapat na iyon para marinig ko.Para akong nabingi at panandaliang tumigil sa pagtibok ang puso ko dahil sa ibinalita niya. Nanlambot ang mga tuhod ko at muntikan na akong matumba kung hindi lang naagapan ni Em. Rinig ko ang mga pagsinghap at pagmumura sa paligid.“Baby ko!” Agad akong kinabig ni Aiden kaya napasandal ako sa dibdib niya.“S-Sabihin mo sa aking h-hindi iyon totoo...” Nagsimulang magbagsakan ang mga luha ko. Nanginig ang mga labi ko.“Sshhh. I'm sorry, baby ko. I'm sorry.” Pag-aalo niya pero lalo akong napahagulgol sa sobrang pag-aalala.“Hanapin natin si Aiken. Gumawa ka ng paraan, Aiden. Please... hindi ko kayang m-mawala ang anak natin.” Garalgal ang boses ko habang nagsusumamo.“Oo, hahanapin natin si Aiken. For now, don't
“No matter how hard I pretend to be okay, I still lose in every way.”BLUE'S POV“Maayos na ang lagay ng mag-ina mo, Mr. Laurel. Mukhang nabigla lang ang misis mo sa di inaasahang pagsipa ng anak niyo lalo pa at stress siya kaya nawalan siya ng malay. Kailangan niya lang ng sapat na pahinga. And I advice you to take care of your wife and the baby especially that her due date is near. Baka magkaroon ng complications at mahirapan silang parehas.” Bilin ng doctor matapos i-check up ang kalagayan ni Savi.“Thanks, Doc.” Tumayo ako at nakipagkamay sa kanya. Hindi alintana ang maling akala niya sa relasyong mayroon kami ni Savi. I didn't correct him either because I somewhat like what he just called her even though it's not true... or maybe half true because she's somehow a wife to me. Just so complicated.Ngumiti siya. “My pleasure, Mr. Laurel.” Tinapik niya pa ako sa balikat bago lumabas ng kwarto. Hindi si Trieve
SAVI'S POVIlang linggo na ang nakalipas mula nang ma-discharge ako sa hospital at mailigtas ni Cali ang anak namin ni Aiden. Hindi ko masyadong nakausap si Cali tungkol sa pangyayaring iyon at mukhang ayaw niya ring ipaalam kung ano na ang nangyari kay Blanca. Wala akong alam kung ano ang ginawa niya sa baliw na iyon at ayaw ko na namang pag-usapan pa iyon. Ayaw ko nang isipin at balikan pa ang araw na iyon dahil nae-stress lang ako sa tuwing sumasagi iyon sa isipan ko.Nagpapasalamat na lang ako dahil maayos na kami ni Aiden at higit sa lahat, wala nang nanggugulo pa sa amin ngayon. Pero hindi pa rin ako kampante kaya humingi ako ng bantay kay Cali. Hindi alam nina Aiden iyon. Ayaw kong mag-alala pa sila sa tuwing lalabas at matutuliro kapag may nakikitang itim na van kaya hindi ko na sinabi. Alam ko kasing iisipin nila na hindi pa rin ligtas ang lumabas sila kapag may nakitang nakabantay sa paligid lang. I admit, mga snipers ang hinin
I was hurt when my ex cheated behind my back. I was in pain when she just used me for her greediness. Minahal ko siya higit pa sa sarili ko, and that was the biggest mistake I have ever done.Like what I thought.But when I accidentally bumped onto her, everything changed. Hindi ko yata maalis sa aking isipan ang napakaganda niyang mukha. Sa kabila nang pagiging heart broken, pumayag ako sa kagustuhan niya. Nagpadala ako sa agos dahil na rin sa kakaibang nararamdaman ko.Nang gabing may mangyari sa'min, ako na yata ang pinakamasayang heart broken sa mundo. I don't know what happened, alam kung mabilis, but I just found myself loving her unconditionally. Kahit hindi ko siya kilala. Funny how things fall into places.Akala ko, okay na ang lahat. I thought magiging masaya na ako hanggang sa huli. Pero hanggang akala lang pala. Kung kelan handa na akong aminin sa kanya ang totoo kong nararamdaman, at k
I heaved a deep sigh before started opening the letter. Sobrang nanginginig ang mga kamay ko at muntik ko pang mabitawan ito kaya napapamura na lang ako. Damn. I can't help it. Ang lakas din nang tibok ng puso ko na halos mabingi na ako dahil feeling ko ay tibok lang nito ang napapakinggan ko.“Dear Aiden,” Unang basa ko pa lang ay parang may bumabara na sa lalamunan ko. This surely came from my baby. Siya lang naman ang tumatawag sa'kin gamit ang pangalawang pangalan ko.Umayos ako ng upo tsaka nagpatuloy sa pagbabasa. “Remember the night we accidentally bumped into each other? And you told me you waited me outside the girl's room. I was flattered on that. Kasi, sino nga bang mag-aakala na makikilala ko ang isang tulad mo noong gabing iyon? I was just enjoying my last stay with my besfriends that time. And then you happened. Honestly, I never expected to meet someone as innocent and naive like you. You were a man beyond my imaginations.
One night“Empress! Magsi-CR lang ako!” Malakas na paalam ko sa kanya dahil masyadong malakas ang tugtog sa loob. Napakaingay sa paligid at hindi kami magkakarinigan kung ibubulong ko lang.Nandito kami sa Club Hell dahil nagkayayaan kaming magkakaibigan na magliwaliw manlang after matapos ng trabaho namin at dito nga ang napili naming puntahan. Masyado kasi kaming na-busy sa trabaho at ngayon lang nakapahinga.Wines. Alcohols. Cigarettes. Loud music. Noise. Service girls. Making out. Sluts. Sex. That's what you can see and hear inside the club.Pero kahit ganito, nag-e-enjoy naman kami. Sanay na kaming mag-bar tsaka nasa legal age na naman kami. We are twenty-four years old at may tabaho na kami so no big deal about barhopping.We are dancing, swaying our hips seductively together with the banging sounds of the music. At wala kaming pakialam sa paligid. Not even when boys were asking us for 'y
[After five years. In London. 6:30 a.m.]SAVI'S POVI stopped jogging as shivers assaulted my being, yet sweats are dripping down to my face as I exhaled loudly. I'm wearing a white sando covered by a jacket. A black leggings paired with a black and white sneakers. Nakapusod ang mahaba kong buhok kaya naman kitang-kita ang pagpatak ng mga pawis ko sa mukha hanggang sa leeg. Pinunasan ko ang mga ito gamit ang dala kong face towel. Kahit pawisan naman ako ay ayos lang. Hindi naman ako conscious sa magiging itsura ko. Kasi maganda na talaga ako. At matagal ko nang alam iyon. Haha. Kaya lang ay iniiwasan ko na mapawisan ang likod ko dahil baka maging sanhi pa iyon ng pagkakasakit ko.
SAVI’S POVNang mag-landing ang private plane na sinasakyan namin sa NAIA ay nakaramdam agad ako ng di maipaliwanag na emosyon. I'm excited to get back in the Philippines. As I said before, matagal ko nang gustong bumalik pero hindi ko naman iyon magawa dahil palaging sa ibang bansa ako naa-assign tuwing may misyon ako.But now is different. Ngayong nandito na ako at makakatapak na uli sa bansang sinilangan ko. I'm excited and at the same time, nervous. No doubt about that.Napalingon ako sa katabing upuan nang may maramdamang gumalaw doon. I smiled when I saw him yawning. Mukhang nagising na ang baby ko.“How's your sleep, big boy?” I asked as I trailed my hand in his hair, combing.“Fine.” Tipid niyang sagot na hindi man lang ngumingiti. “Are we here?” Lumingon pa siya sa paligid.Napailing na lang ako sa