Naghintay muna ako ng ilang minuto na matapos silang lahat sa pagyoyosi at pag-inom ng kape para makaalis na kami patungo sa sinasabing Italian Restaurant na binook ni Alexander. Naunang naglakad sina Mommy at Daddy habang si Alexander naman ay sumabay sa akin sa paglalakad. Si Ate Cecile ay abala sa pakikipagkwentohan kay Miguel ng kahit ano. Narinig ko rin na tinanong niya si Miguel tungkol sa buhay nito. Oo at hindi lang ang sinagot niya kay Ate Cecile. Pagdating namin sa parking lot, nilingon ko si Miguel. He's my driver at sa kaniya dapat ako sasakay ngunit hinila ako ni Alexander patungo sa kaniyang sasakyan. "Sa akin ka sasakay," sabi ni Alexander bago niya ako pinagbuksan ng pintuan. Nang lingonin ko ulit si Miguel, nakita ko ang aking kapatid na masayang pumasok sa loob ng sasakyan. "Sasakay ka ba o roon ka sa kabilang kotse sasakay?" Iritadong tanong niya at isinirado ang pinto. Nagulat ako nang hilahin niya ako patungo sa sasakyan na minamaneho ni Miguel. Napansin ko ri
MIGUEL'S POV Isang oras na kaming nakatayo sa labas ng VIP Room dito sa Italian Restaurant kung saan kumakain ang pamilyang Brooks at Mercedez. Kasama ko ngayon si Kuya Rene, isa sa mga tauhang pinagkakatiwalaan ni Sir Samson at ang ibang mga tauhan ni Mr. Mercedez. Inutosan kami ng dalawang pamilya na magmanman sa paligid dahil kanina pa raw hindi mapakali ang asawa ni Mr. Mercedez. "Kumusta ang trabaho mo bilang bodyguard ng anak ni Sir Samson?" Biglang tanong ni Kuya Rene. Napalingon ako sa kaniya. "Ayos lang naman po," sagot ko. "Hindi ba siya mahirap pakisamahan? Marami kasing nagsasabi na masama raw ang ugali ng batang 'yon. Hindi ka ba pinapahirapan ni Ma'am Caroline?" Mabilis akong umiling. "Hindi naman po. Mabait si Ma'am Caroline sa akin. Minsan nasisigawan niya ako pero nasanay na rin ako. Iniisip ko na lang na baka pagod siya sa trabaho." "Mabuti naman kung gano'n. Sana magtagal ka sa kaniya lalo na't ikaw ang unang hinire ni Sir Samson na magbantay sa anak niya." "
Nabitawan ko ang aking baril at napaupo ako sa sahig. Nag-angat ako ng tingin sa mga armadong lalaki bago muling tiningnan si Dom. Chineck ko ang palapulsohan nito. Napapikit ako nang napagtantong wala na itong buhay. “I'm so sorry, Dom. Hindi ko sinasadya. Hindi ko alam na ganito pala ang trabaho mo,” bulong ko at hinawakan ang kaniyang kamay. “I'm so sorry...” “Miguel!” Napalingon ako nang narinig ko ang boses ni Kuya Rene. Mabilis kong pinunasan ang namumuong luha sa aking mata at pinulot ang baril. “Nakita mo ba ang dumukot kay Ma'am Caroline?” Tanong ni Kuya Rene at bumaba ang paningin niya kay Dom. Chineck niya rin kung buhay pa ba ito. “Patay na siya.” Hinigpitan ko ang paghawak ng baril. “Nabaril ko siya, Kuya Rene.” “Huwag mo ng isipin kung may napatay ka o wala. Kailangan natin mailigtas si Ma'am Caroline, Miguel.” Tumingin – tingin ako sa paligid. “Nasaan sila? Bakit hindi mo sila kasama?” Napadapa ako nang biglang nagpaputok ang kalaban. Hinila ako ni Kuya Rene at n
"Rest in peace, Kuya Rene," bulong ko. Pinulot ko ang baril saka hinabol ang mga kalaban. Paglabas ko ng resto nakita ko silang isinakay si Caroline sa itim na van. Nagtago ako sa poste nang bigla nila akong pinaputokan. Napamura ako nang binuhay nila ang makina ng sasakyan. Luminga-linga ako sa paligid. Nagtago ako sa mga sasakyang nakaparada. Sinubokan kong barilin ang ibang mga kalaban. "Holy shit!" Malakas na mura ko nang nakitang paalis na ang kalaban. Tumakbo ako patungo sa parking lot. Mabilis akong pumasok sa loob ng sasakyan at agad na binuhay ang makina nito. Binilisan ko ang pagmamaneho nang napansing nakalayo na ang sasakyan ng kalaban. Muli nila akong pinaputokan nang napansing nakasunod na ako kanila. Yumuko ako para iwasan ang mga bala. Bumaba ang tingin ko sa cellphone nang nakitang tumatawag si Sir Samson. Mabilis kong kinuha ang cellphone at sinagot ang tawag. "Nakuha mo ba ang anak ko?" Diretsong tanong niya. "Hindi pa po, Sir. Masyado silang marami. Sinusun
CAROLINE'S POV Dahan-dahan akong nagmulat ng mata nang naramdaman ko ang malamig na kamay na humawak sa mukha ko. Nanlalabo pa rin ang aking paningin. "You're awake," I heard a familiar voice. Nanlaki ang aking mga mata nang naaninag ko ang mukha ni Ken Salazar. "Good morning, Baby." Napabalikwas ako saka mabilis na bumangon. Niyakap ko ang aking sarili. "Nasaan ako? Saan mo ako dinala?" Kinakabahang tanong ko sa kaniya. Tiningnan ko ang aking sarili. Nakasuot na ako ng ibang damit. "Dinala kita sa bahay ko, Caroline." Malamig na sagot niya. Sinubokan niya akong hawakan pero mabilis akong tumayo at bumaba ng kama. "Huwag mo akong lalapitan! Lumayo ka sa akin!" Sigaw ko sa kaniya. Ngumisi siya saka tumayo. Inayos niya ang aking higaan. "What's wrong, Caroline? Nilalayo lang kita sa boyfriend mo. Alam naman natin na masama siyang tao." "Gusto mo bang pasalamatan pa kita sa ginawa mo? Mali 'tong ginagawa mo, Ken. Ibalik mo ako sa pamilya ko!" "No! Hindi kita pwedeng ibalik doon.
(Author's Note: Hi, everyone! I've made my return. Naging busy ako sa pag-aaral bilang isang college student at nagkasakit din. It was important for me to rest adequately for a quick recovery. I appreciate everyone who reads my second story. And for those of you who gave gems, thank you from the bottom of my heart. Sending out purple hearts to all of you.💜)Isang malakas na sampal ang ibinigay ko kay Ken nang subokan niya akong halikan. "I'll never be your bride!" Galit na sigaw ko at sasampalin ko sana ulit siya ngunit nahuli niya ang aking kamay. "You're my bride, Caroline! Tatlong araw na lang ang hihintayin ko at makakasal na tayo!" Sabi ni Ken at mas lalong hinigpitan ang kaniyang paghawak sa kamay ko. "Let me go!" Reklamo ko habang pilit na binabawi ang aking kamay sa kaniya. "Hindi kita mahal! Hindi tayo pwedeng ikasal! Ang kasal ay para sa dalawang taong nagmamahalan, Ken! Hindi ikaw ang mahal ko!" "Hindi pwede 'yan! Ako lang dapat ang mamahalin mo..." Hinaplos-haplos niy
Kinakabahan akong lumabas ng banyo nang nakita ko ang may-ari ng cellphone. Tinatanggal niya ang mga maruming kurtina sa loob ng kwarto. Napahawak ako sa aking dibdib. "Are you okay?" Ken asked me. Inalalayan niya ako sa paglalakad patungo sa malambot na kama. "I'm worried nang nalaman kong sumama ang pakiramdam mo. May nakain ka ba na hindi mo nagustohan?" Tiningnan ko siya. Puno ng pag-aalala ang kaniyang mga mata. Kung hindi lang sana ako nagkaroon ng trauma sa kaniya iisipin ko na totoo ang mga sinasabi niya. Inalis ko ang kaniyang kamay na nakahawak sa aking baywang. "A-Ayos lang ako, Ken. Medyo maayos na ang pakiramdam ko." "May masakit ba sa 'yo? Gusto mo bang ipatawag ko ang family doctor namin para -" Inilagay ko ang aking dalawang daliri sa kaniyang bibig para tumahimik. "Hindi na kailangan. Ayos lang ako. Huwag kang mag-over react." Muli kong tiningnan ang matandang kasambahay. Nanlaki ang aking mga mata nang nakita ko siyang kinakapa niya ang bulsa kung saan niya ini
Nagising ako nang may narinig akong nahulog at nabasag na bagay. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. "Maawa ka sa akin, Ken. Nahihirapan na ako - Ah!" Sumilip ako sa maliit na butas nang narinig ko ang pagdaing ng babaeng tumulong sa akin kanina. Nanlaki ang aking mga mata nang nakita ko si Ken. Nakakadena ang mga kamay at paa ng babae. Hinuhubaran niya ito habang umiiyak. Tatayo na sana ako ngunit biglang tumingin ang babae sa akin. Napapailing siya. "Tama na, Ken. Pagod na pagod na ako. Pakawalan mo na ako rito," pagmamakaawa ng babae. "Hindi, Clarissa. Hindi kita papakawalan dito hanggat hindi ko nakikita si Caroline," sabi ni Ken. Hinalikan niya si Clarissa sa leeg. Nagpumiglas ito pero tinawanan lang siya ni Ken. "Papakawalan lang kita kapag kinasal na kami. Gagawin ko rin sa kaniya ang ginagawa ko sa 'yo." "Napakademonyo mo talaga! Akala ko isa kang anghel na nahulog sa langit. Anak ka pala ng demonyo!" galit na sigaw ni Clarissa. "Dahan-dahan lang sa pananalita,