"Are you sure about this, Mom? Dad?" I asked them. They went through so much, pati ang kumpanya namin ay nakasalalay para lang mangyari ang kasal. And now, it's all messed up. Siguro mali ko rin. Masyado akong naghangad ng malaki. Pati tuloy ang pamilya ko at ibang tao ay nadamay. Ang hapdi sa puso na pati ang mga magulang ko ay naaapektuhan dahil sa amin ni Auden.
"We do, anak. Masakit para sa amin ang makita kang nagkakaganiyan. We will make sure that man will never get close to you," Mom said as she reached for my lose strands of hair and tucking them behind my ears. Malakas na pagkabog ang naramdaman ko sa dibdib ko. Halo-halo na ang nararamdaman ko. I'm stuck between I need to leave him because he chose to be with her ex-girlfriend and I don't want to file an annulment, I still love him afterall. Gusto kong tumutol sa huling sinabi ni Mommy."We're sorry, this is our fault. Kung hindi ka sana namin ipinagkasundo diyan sa Silverio na 'yan, hindi ka sanaPagkatapos niya akong pasadahan ng tingin ay huminto ang mga mata niya sa mata ko. His cold stare sent shiver to my spine."Why are you wearing such revealing cloth?" he asked through his greeted teeth. Nakataas pa ang isang kilay niya. He didn't change. Napaka arogante niya pa rin.I left my mouth open. I can't find the right word to answer him."It's my body, so it's none of your business whatever I wear," I bravely told him. Iyon na lang ang nasabi ko. Totoo naman 'yon. Kailan pa siya nagkaroon ng paki sa akin? Naningkit ang mga mata niya habang nagtitiim ang bagang. His hands balled into fist. What is his problem? Mas malala naman si Adeena magdamit sa akin. Sa totoo lang, walang-wala ang suot ko sa mga suotan ni Adeena. Buong pagkatao ay gusto na niya ipakita. Bakit hindi siya doon maging concern!?"Excuse me," dadaan na sana ako sa gilid niya nang humarang siya roon. Inalis niya ang hoodie na suot at inabot sa akin"We
Ilaw mula sa mga sasakyan, street lights at liwanag ng buwan ang tanging nagbibigay liwanag sa daan. Bukas pa ang mga establisment dahil pasado alas-siyete pa lang ng gabi. Malamig na bugso ng hangin mula sa air condition mula sa sasakyan ni Dash ang mas lalong nagpapanginig sa nararamdaman ko. Pakiramdam ko rin ay may nakabara sa lalamunan ko. Gusto kong umiyak. Gusto kong ilabas ang bigat ng pakiramdam ko.Sa sobrang liit ng mundo, akalain mong pinsan ni Dash ang ex-girlfriend ng asawa ko. Kanina ay hindi ko na natagalan pa ang makita siya kaya mabilis akong umalis.Pakiramdam ko ay ako ang talo sa laban na 'to. Ngayon pa lang ay naiingit na ako kay Adeena. She won.Ang sakit sa pakiramdam ng hindi ka piliin. Nasa iyo na lahat ng karapatan mo pero talo ka pa rin. Malaking sampal sa akin sa tuwing naaalala ko na kasal lang kami sa papel. Kaya gano'n na lang kadali na itapon ang kasunduan namin. Hindi man lang niya kinonsidera ang mga magulang
"Forgiving people in silence and never speaking to them again is a form of self care." - poetsglobe.I saw this post while scrolling through my Instagram feed. Well, yeah. Mas mabuti na siguro 'yong manahimik na lang ako at hanapin ang peace nang mag-isa. Hindi ka magiging masaya kung ang saya na hinahanap mo ay mula sa iba. Ang tunay na saya ay ang katahimikan ng isip mo at pagiging kuntento kahit walang tulong mula sa ibang tao.Pinapangako ko sa sarili ko na hahanapin ko ang saya kahit ako lang. Kahit sarili ko lang ang kasama ko. Bubuuin ko ulit ang sarili ko. Babangon ako para bumuo ng panibagong simula. Panahon na rin siguro para kalimutan ang mga taong dulot lang sa akin ay sakit. Masaya naman ako noong wala siya, siguradong makakaya ko rin ito ngayon.Kaya mo ito, Cami. Mahirap pero kakayanin mo at kailangan mong kayanin.Naging awkward ang biyahe sa loob nang ilang minuto. Dahil ito sa huling sinabi ni Dash. Ayoko nang mag-assume dahil pakiramdam
I've always wanted to slower the time. I want to savor every second, every minute and hour of my life. Gusto kong humaba pa ang buhay ko. Ayoko na ngang paniwalaan ang sinabi sa amin ng doctor ko. I don't want to believe the fact that I only have short period of time left to live. I hate that fact. But still, I want to give everything. I want all the best. That's how precious time is for me.Pero sa mga oras na ito, gusto ko nang matapos at bumilis ang bawat segundo. Bawat minuto akong nasasaktan. Nakakasakal at ang hirap huminga. Bakit ba hindi mabilis ang ikot ng ferris wheel? I must be fool asking for it to roll faster. I want this to end so bad. Ayoko na, pasakit na nang pasakit. Their sweet gestures takes away my breath.Parang binawi lahat ng saya na nararamdaman ko kanina nang hindi ko pa sila nakikita. Masaya ako. Sumaya ako kahit ilang oras lang. Pero bakit naman sinasaktan na naman ako ng tadhana?Matapos ang mala-impyernong karanasan
Sa sandaling panahon, napakarami na ang nagbago. Tila hinipan ng hangin ang buhay ko. And it turned out to a whole chaos. Parang noong nakaraan lang ay katatapos lang ng kasal namin. Parang noong nakaraan lang din ay kalilipat lang namin sa bagong bahay. Everything seem so perfect and everything we plan went well. Wala na akong mahihiling pa. Masaya akong kasama ang pamilya ko, si Auden at ang maikling oras na nalalabi para sa akin.Pero kung gaano ako kabilis na sumaya sa sandaling panahon ay ganoon kabilis kung paano binawi sa akin lahat. What happened make me question myself. May nagawa ba ako sa buhay ko para pagdusahan ko ang lahat ng ito? Nakakalungkot lang na nasayang ang buong buhay ko na ginugol para buuin ang sarili ko. Nakakalungkot dahil nandito ako sa punto ng buhay ko na unti-unting nadudurog at nawawasak dahil sa taong akala ko'y 'tamang tao'.Despite all the chaos happening in my life, I'm thankful that I'm not losing my whole self yet. Ito
Gulong-gulo ang isip ko. But there is one thing I'm sure. I want to see Auden and stop him. Parang may nakabara sa puso ko hanggat hindi ako kumikilos para gawin ito. At sa huli, napagdesisyunan ko na puntahan talaga siya.Tumalikod ako para umakyat pataas. Kukunin ko ang susi ng sasakyan ko. Matapos ay bumaba rin ako. Sinalubong ako ni Daddy na madilim ang aura na nakatingin sa akin."You're not leaving, Cami," puno ng awtoridad niyang sabi. I've always been a good daughter to them. Pero ngayon wala akong ibang gustong gawin. Gusto kong pigilan si Auden. Ngayon ko lang naman sila susuwayin. Masakit ang gawin sa kanila ito pero ayokong magsisi sa huli na wala akong ginawa para pigilan siya.Naglakad ako para lagpasan sila habang tumutulo ang luha ko. Napatigil ako nang hawakan ni Daddy ang braso ko para pigilan ako. Nahagulgol ako na tumingin sa kaniya."Pagbigyan niyo na ako ngayon, Daddy. Ngayon lang... Please..." nagmamakaawa ako sa k
Kennedy's POVHalos patakbo akong naglakad habang palabas ng room dala ang mga gamit ko. Kakatapos lang ng huling klase namin sa araw na ito. Pupuntahan ko ngayon si Cams. Nabalitaan ko kaninang umaga ang nangyari sa airport. I'm so shocked when I found out it was my friend who's in the news. What is she doing at the airport that night?I was absent for few days so we barely talk. Sobrang sama ng timpla ng katawan ko to the point that I can't even text her so I don't have any idea what is going on."Mars! Saan punta mo?" Lumitaw bigla si Kim sa harap ko, she's wearing her usual bubbly face. Nag-angat ako ng tingin sa lalaking kasunod niya, kumunot ang noo ko. He looks familiar. I'm trying to remember from the back of my mind where I saw this man. Ohh... Yeah. He was Auden's friend. Iyong lalaking kasama ni Auden papuntang cafeteria na type ni Kim. Tinapunan ko ng makahulugang tingin si Kim. Ang bilis, ah. Mabilis rin itong maghihiwalay. Just kidding!
"Are you hitting on me?" I almost slap my mouth for saying those words but it's too late, he heard it.He chuckled while scooping some ice cream. "I'm sorry if I make you feel like that, but I'm not. I like someone else," dire-diretso niyang sagot, like he wasn't offended by what I accused him. Parang niyakap ako ng malamig na hangin, kumirot ang dibdib ko dahil sa sinabi niya. This is so awkward!"Kahit sinong babae kasi ang sasabihan mo katulad ng sinabi mo sa akin ay gano'n ang iisipin," pagtatanggol ko sa sarili ko sa sobrang kahihiyan. Why he have to tell me those words? I almost think that he likes me. Grr."Really? But I'm just describing you," he said as he make an eye contact with me, my lips parted. So, ako lang ang nag-iisip ng kahulugan sa sinabi niya?"A-ahhh," iyon na lang ang sinabi ko. Itinuon ko ulit ang atensyon sa ice cream at pinaglaruan ito. Hindi na ako makapag-focus dahil sa hiya."I have a sister, I used to