Malalagong dahon mula sa malaking puno ang nagsisilbing lilim para kay Cami at Auden sa park. Malamig at preskong simoy ng hangin ang sumasabay sa mga puso nilang nag-aawitan.
Hindi maalis ni Cami ang tingin sa maamong mukha ni Auden. She look at him the way she look at the sunset. Sunset is her favorite part of the day and Auden is her favorite person.
"Do you feel bored? Gusto mo na bang umuwi?" tanong ni Auden kay Cami dahil napansin nito ang pagiging tahimik ng asawa. Inilagay niya ang kamay sa buhok ng asawa at sinuklay iyon.
"Ayoko pa, nag-e-enjoy ako sa view dito, I want to savor every second and every minute looking at it," makahulugang wika ni Cami habang nakangiti. Kasalukuyan siyang nakahiga at nakapatong ang ulo sa mga hita ni Auden. Malaki na ang tiyan niya at ilang araw na lang ang hihintayin para sa paglabas ng pinakamagandang regalo na natanggap nila.
"Okay, let's stay here fo
"I now pronounce you, HUSBAND AND WIFE." Nagpalakpakan ang mga tao sa loob ng simbahan. Tila ang bawat isa ay nagdidiwang at masaya. Ngumiti ako nang pilit kahit sa totoo lang ay naghahalong saya at lungkot ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Isa ito sa mga araw na pinakahihintay ko at ngayon nga ay dumating na. Tumingin ako sa lalaking nasa tabi ko. Tuluyan nang naglaho ang ngiting pilit kumikipkip sa tunay na nararamdaman ko. Una pa lang ay alam ko na wala siyang nararamdaman sa 'kin. Parang tinatarakan ang puso ko ng napakaraming patalim ang makita siya na ganito... Na hindi masaya. Iniwas ko na lamang ang tingin ko sa kaniya at pilit na tinatago ang mga luhang nagbabadyang bumagsak mula sa mga mata ko. Patago at marahan kong pinunasan ang mga luhang nag-uunahan sa pagpatak.
Cami's Point of View Tumingin ako sa wrist watch ko habang palabas ng bahay. It's 1:38 in the afternoon.After having lunch, ipinagpatuloy na namin ang paglilipat ng mga gamit sa magiging bahay namin. "Cams, 'wag ka nang tumulong. Mapapagod ka lang!" singhal ni Kennedy sa 'kin bago ko pa maabot ang isang box mula sa compartment ng kotse. Nakatayo ito malapit sa gate at bitbit ang ilang mga gamit ko. She's wearing a plain peach croptop and highwasted shorts. Pinatungan niya pa ang sarili ng jacket dahil tirik ang araw at napakasakit sa balat ng init. Naka-bun ang buhok nito at nakalaylay na rin ang ilang hibla ng buhok habang pawisan. Nakakunot ang noo niya habang nakatingin sa 'kin. She's Kennedy Cervantes, my bestfriend since high school until college. Actually, we're taking the same course. Same vibes. She wasn't supposed to be here, but she insisted to help me. Since, hindi pa uli
Nagising ako dahil sa liwanag na tumatama sa mukha ko. Bumangon ako at dumiretso sa banyo. Humihikab pa ako na humarap sa salamin. Bakas pa rin ang pamumugto ng mga mata ko. Pagkatapos kong mag-ayos ng sarili at magbihis ay nagtungo na 'ko sa kusina. Our house is a small modern house and has two bedrooms, just perfect for the two of us. The ambiance is really nice. Pinaka bet ko talaga ay sa veranda. Ang mga magulang namin ang pumili ng bahay na 'to pati ang lugar para raw hindi kalayuan sa University na pinapasukan namin. Napagdesisyunan namin na matulog sa magkahiwalay na kwarto kahit pa no'ng sa bahay nila Auden kami nag-stay for three days after the wedding. Nang dahil ang focus ko ay nasa kusina hindi ko kaagad napansin na nasa living area pala si Auden. Napatigil ako sa pag-iinat at nakipagtitigan din sa kaniya. Nakakunot ang noo niya. Nagpalipat-lipat ang mga mata sa 'kin at sa dibdib ko. Kaya napatingin din ako sa kung anong tini
"Napakasarap mabuhay lalo na kung pinupuno mo ito ng saya. Ngunit hindi ibig sabihin no'n na ang buhay ay puro saya lang dapat, we won't learn lesson from it if it doesn't have any challenges that will make us tough. In some point in our lives, kahit anong gawin nating pagpapasaya sa mga sarili natin at pag-iwas sa mga bagay na makakasakit sa 'tin, masasaktan at makakasakit pa rin tayo." Napapangiti ako habang pinapanood ang paborito kong motivational speaker. Itinaktak ko ang kutsara sa tasa nang matapos ko itong haluin. Ipinagtimpla ko si Auden ng black coffee kahit na sinabihan niya akong 'wag na. Uminom ako ng tsokolate ko at saka pinatay ang laptop. Gusto kong makuha ang tamang timpla na approve sa kaniya kaya naman todo practice pa rin ako. Na-e-excite tuloy ako na makita ang magiging reaction niya. Malungkot pa rin ako sa nangyari kagabi pero inaalis ko ito sa isipan ko. As long as I c
Naalimpungatan ako dahil sa ingay na nanggagaling sa labas ng bahay. Nang tignan ko ang oras ay alas-nuwebe na ng umaga. Napuyat ako sa panonood ng 'Netflix' kagabi. 'Yong series na pinapanood ko kasi ay nakaka-tense na ang mga eksena. Hindi ko tuloy namalayan ang oras kaya alas-dos na ng madaling-araw ako nakatulog. Nag-inat muna ako bago bumangon para lumabas ng kwarto at tignan kung sino ang nasa labas. "I have bad feeling about this." Napa-angat ako ng tingin kay Auden na kakalabas lang din ng kwarto. Nagkatitigan kami nang makita niya rin ako na kakalabas lang. Nakapinta sa mga mukha namin parehas ang kuryosidad. Irita rin ang mukha niya marahil ay naalimpungatan din sa ingay na nanggagaling sa labas. Panay kasi ang katok ng mga ito. Siguradong magigising ka sa ingay. Umiwas siya ng tingin at naglakad na papuntang living area. "Mukhang tulog na tulog pa ang dalawa, bumalik na lang siguro tayo mamaya?" wika ng
I can't imagine my life without my parents. But what I can't imagine is that I'll be the one to abandon them first. Noong sinabi ng doktor ko na napakaliit na ng chance or worst impossible na ang mag-conduct ng heart transplant. Masyadong risky dahil sa iba ko pang infection. Para akong binagsakan ng langit at lupa noon. Nawalan ako ng pag-asa sa buhay ko na magiging okay rin ako. Makalipas lang ang ilang taon, sinabi sa'min na...My days are numbered.Never in my life I felt miserable... But that time, I did. Hindi ako natatakot para sa mangyayari sa'kin. Natatakot ako na iwan ang pamilya ko. Ayokong malaman at makita na nasasaktan sila nang dahil sa 'kin. Ayoko. Ang tanging paraan lang na naiisip ko para pagaangin ang loob nila ay ipakita sa kanila na okay ako. Ginagawa ko ang lahat para sulitin ang bawat araw na natitira sa buhay ko kasama ang mga mahal ko sa buhay. I don't want them to feel miserable as I do.P
As I laid my eyes, I saw Auden. Natutulog siya sa tabi ko habang nakatungo sa kama. Nakaharap ang mukha nito sa 'kin. Hindi ko maigalaw ang buong katawan ko dahil baka magising ko siya. Iginala ko ang paningin ko kung nasaan ako. This kind of place has been a big part of my life. Hindi na nakakapagtaka kung magising na lamang ako sa loob ng Hospital. Sanay na ako. Inalala ko kung ano ang huling nangyari bago ako mapunta rito. Oo nga pala. I saw Auden and a girl kissing that makes me mad. Mabilis bumaba ang heart rate ko everytime I cry. Kaya nanikip na naman ang dibdib ko at hinimatay ako. Hays. Why am I so pitiful? I feel disappointed for myself as well. Umasa ako, that's my fault. Ako lang naman ang nag-assume ng kung ano sa 'min. Ibinaling ko muli ang tingin ko kay Auden. He's still wearing the same clothes last night while I'm wearing a hospital gown. Tila may sariling pag-iisip ang kamay ko dahil dahan-dahan itong
"Hmm... This is so good!"Hindi ko mapigilan ang i-express kung gaano kasarap ang pagkain. Kasalukuyan kaming kumakain ng breakfast. Napasarap yata ang tulog ko kaya alas-otso na ng umaga ako nagising. Medyo nagulat nga ako nang gano'n din si Auden. Kaya sabay kaming nag-almusal ngayon. No doubt this resort is overrated and one of the best beach and resort in town. I'll surely recommend this to my friends.Oo nga pala, ilang araw na lang ay umpisa na naman ng klase. Nakaka-excite dahil kaunti na lang ay tapos na ako sa kolehiyo pero nakakalungkot rin dahil huli na. Naunang natapos kumain si Auden. Tumayo na siya at pumasok sa bathroom. Pagkatapos ko kumain ay niligpit ko ang mga pinagkainan. Napalingon ako sa kinaroroonan ng cellphone ko na patuloy sa pag-ring.Naka-flash ang pangalan at picture ni Mommy sa phone ko. Video call. Itinapat ko ang mukha ko sa camera at ngumiti."Good morning, 'nak! How's your honeymoon? Ayos ba ang place, huh?" b