Prologue

"I now pronounce you, HUSBAND AND WIFE." Nagpalakpakan ang mga tao sa loob ng simbahan. Tila ang bawat isa ay nagdidiwang at masaya.

Ngumiti ako nang pilit kahit sa totoo lang ay naghahalong saya at lungkot ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Isa ito sa mga araw na pinakahihintay ko at ngayon nga ay dumating na.

Tumingin ako sa lalaking nasa tabi ko. Tuluyan nang naglaho ang ngiting pilit kumikipkip sa tunay na nararamdaman ko.

Una pa lang ay alam ko na wala siyang nararamdaman sa 'kin. Parang tinatarakan ang puso ko ng napakaraming patalim ang makita siya na ganito... Na hindi masaya.

Iniwas ko na lamang ang tingin ko sa kaniya at pilit na tinatago ang mga luhang nagbabadyang bumagsak mula sa mga mata ko. Patago at marahan kong pinunasan ang mga luhang nag-uunahan sa pagpatak.

Ibinaling ko ang mga tingin ko sa mga magulang namin na pumapalakpak at masayang masaya. Pinilit kong ngumiti ulit at ikinalma ang sarili. Huminga ako nang malalim at inaalis sa isip ang mga bagay na mas nagpapalala sa pakiramdam ko.

Animo'y malamig na hangin ang nasa tabi ko, hindi ito umiimik. Nananatiling tahimik at malamig na nakikitungo sa mga taong bumabati sa 'min. Malayo ang tingin at parang malalim ang iniisip.

Nang magtama ang mga mata namin, unti-unting dinurog ang puso ko. Puno ng lungkot, galit at hinanakit ang mga tingin niya.

Is he really destined to be mine? Or I was just forcing destiny to be his?