Chapter 30

"You missed me?" pag-uulit ko sa sinabi niya. Hinarap ko siya habang hindi makapaniwala sa sinabi niya. "Pinaglalaruan mo ba ako?" inis na tanong ko sa kaniya. Wala akong panahon makipaglaro sa kaniya. Dahil kahit anong gawin ko, ako lang rin ang matatalo sa laro na gusto niya.

Kung kanina ay tumatawa siya, ngayon ay seryoso na ang mukha nito. He's looking deep in my eyes. His stares touches my heart but my mind refuses it. I'm sure this is one of his games.

"I don't have time to play with you anymore, Auden. We're done, so, could you please stop giving me false hope? Nakakasawa na. Sobra-sobra nang sakit ang binigay mo sa akin. Kaya tama na, please..." Hindi ko na napigilan pa ang pagsabog ng damdamin at pagdaloy ng luha ko pababa sa pisngi. Umawang ang mga labi niya habang nakatingin sa akin.

I gave a one last look before turning my back at him. But before it happens, he suddenly grab my waist and pulled it to his body. I don't know why he keeps doing this. He