Chapter 48

Hindi ko na alam kung ilang oras na ba ang lumipas. Tanging alam ko lang ay madilim na sa labas. Nakatulala lang ako sa bintana ng buong kwarto. The room looks like a condo or hotel. But what makes me sick is these thin ropes that’s tied on both of my wrist. I can’t move comfortably. Mabuti na lang ay hindi na binalik ng mga kidnapper ang busal sa bibig ko pagkatapos kong kumain.

I heard a clicking noise from the door, someone is opening it. I tried to stay calm and close my eyes, trying to fake my sleep.

Naririnig ko ang yabag ng mga paa nito na papalapit sa akin. Hindi na ako ganoon katakot dahil kilala ko na kung sino ang taong nasa likod nito, gayon pa man, I still doubt her.

“I’m glad she’s asleep,” she said to herself. Her voice is still as sweet as honey. But I can’t believe she can ever do this to me.

Hindi na ako makapaghintay pa, imulat ko ang mga m