Hindi ko siya iniwan. I was left with no choice. I had to choose myself over him. I had to be selfish at that time. Hindi ko intensyon na iwan siya nang walang paalam. Mahal na mahal ko si Gael at hindi naging madali para sa’kin na gawin iyon pero kailangan.
I gulped, my heart was racing so fast.He pinned me on the wall sabay sarado niya ng pinto. Lalong nagwala ang puso ko sa kanyang ginawa. Ramdam ko ang panginginig ng mga binti ko. He’s trying to catch his breath. Alam kong pinipigilan niya lang ang kanyang sarili na saktan ako o sigawan ako.Nakatingin lang ako sa dibdib niya. Wala akong lakas ng loob na mag-angat ng mukha dahil hindi ko yata kakayanin na makipagtitigan sa kanya. I would met by his deadly eyes.“Michaela,” tawag niya sa pangalan ko. “Minahal mo ba talaga ako? Or you were just after my family’s wealth?”Napakunot ako ng noo’t labag man sa kalooban ko’y inangat ko ang mukha ko para makita siya. “What the hell?!” singhal ko. “What made you think na pera niyo ang habol ko?”“Then why won’t you answer my goddamn question!”Kinalma ko ang sarili ko bago sumagot, “My love was pure, it was unconditional, Gael. Hindi iyon dahil sa yaman na meron kayo. Wala kang karapatan na husgahan ako at kwestyunin ang pagmamahal ko.”His forehead creased. “I don’t believe you.” Ngumisi siya saka niya inilayo ang kanyang sarili sa’kin. “I was waiting for you to tell me the truth but you didn’t. Mom already told me everything.”“E-Everything? Anong ibig mong sabihin? Anong alam mo?” sunod-sunod na tanong ko.Bigla siyang napangisi kahit na may bahid pa rin na galit ang kanyang mukha. “10 million?” He paused for awhile, “Pinagpalit mo ako sa sampung milyon. For what?”“Gael—“ He immediately cut me off.“Humingi ka ng sampung milyon para layuan mo ‘ko dahil nalaman mo kay Mom na hindi siya sang-ayon sa relasyon natin. Really, huh?”Marahan akong umiling. “Gael, no!”“Stop making me stupid, Michaela! You already did that seven years ago!”“Dahil hindi naman talaga ‘yon ang totoo!” singhal ko sa kanya.“Now you’re trying to play the victim. Stop it.” Tumalikod na siya sa’kin at pinihit ang doorknob. “I’ll give you time to think about telling me everything or not. You have until tonight.”“What if I won’t?”Binuksan niya na ang pinto ngunit bago pa man siya tuluyang makaalis ay sinagot niya muna ang tanong ko, “I’ll destroy your life just like how you did on mine.” Then he closed the door and left me dumbfounded.Napaupo ako sa sahig at natulala. Paulit-ulit na nag-play sa utak ko ang huling sinabi ni Gael. Is he threatening me? Hindi naman niya siguro gagawin ‘yon. Hindi ganoon ang pagkakakilala ko sa kanya. I know that he’s fuming mad at me and I understand that. Pero alam ko rin na hindi ganoon kababaw si Gael para gawin niya ‘yon, that’s out of his line.My mind got preoccupied the rest of the day. Hindi ko maiwasang mag-overthink na baka totohanin ni Gael ang kanyang sinabi. Pinaghirapan ko kung ano man ang naabot ko ngayon, and by Gael’s image and reputation, alam kong madali lang para sa kanya na sirain ang buhay na mayroon ako ngayon — at ‘yon ang kinatatakutan ko.Nang mag-alas singko ng gabi ay dumalaw si Enzo sa unit ko. May dala siyang mga pagkain just like what he usually do. Habang parehas kaming abala sa pag-ayos ng mga pagkain na dala niya’y bigla siyang nagbukas ng usapan.“Mic, before I forgot. Maxine is inviting us for dinner tomorrow. We can go there after the shoot. Are you going?”Saglit akong napatigil sa ginagawa. “Para saan ‘yong dinner?”Halatang nagtaka si Enzo sa tanong ko kaya muli akong nagsalita.“I mean, may occasion ba?” pahabol na tanong ko.He smiled. “No,” umiiling pa na sagot niya. “She just wants to spend time with you. Nabitin raw kasi siya kagabi. Alam mo naman kung gaano ka-eager ‘yon na makausap at makilala ka.”Me, too, but it makes me uncomfortable. Pakiramdam ko may tinatago ako kay Maxine. I feel like I’m betraying her and Enzo as well. Hindi ako komportable sa presensya niya lalo na kapag kasama niya si Gael.“I’m meeting a friend tomorrow evening. I don’t think I’m going.”“I see. Okay, I’ll just tell her. Hindi mo nakwento sa’kin ‘yan, ah. Who’s that friend? Are you seeing someone?” Tumikhim pa siya na para bang nang-aasar.Hinarap ko siya’t tinaasan ng kilay. “I’m trying to make a move here. Ayoko naman tumanda nang mag-isa, ‘no! Hindi ako kagaya mo na walang interes magka-jowa,” pagbibiro ko pa.“That’s a waste of time,” tila napipikon niyang sabi.Tingnan mo ‘to, siya ang nagsimula tapos ngayon siya pa ang napipikon.“Paanong waste of time, ni hindi ka nga nag-a-allot ng time for that. You’re always busy with your work, you don’t even prioritize your happiness.”“I prioritize it that’s why I’m here,” he straightforwardly said.“Huh?”Natawa siya’t napailing. “Our food is ready. Let’s eat then.”Iniwan ko na muna ang plastic na naglalaman ng mga gulay. Nalaman ko kasi na nasa grocery store kanina si Enzo kaya nagpa-favor na rin ako sa kanya na bumili ng mga gulay para sa’kin. Dapat talaga mag-go-grocery ako ngayon pero dahil kay Gael nawalan ako ng gana.Speaking of Gael, if he’s really eager to know the truth, paano ko sasabihin iyon sa kanya kung wala naman akong means to communicate with him?Unless…Unless, pupunta siya rito!No, it can’t be.Umilaw ang cellphone ko tanda na may natanggap akong message. Napakunot pa ako ng noo when I saw na it’s from an unknown number. Pagbukas ko ng mensahe na ‘yon ay muntik ko namg mabitawan ang hawak kong kubyertos sa kabilang kamay.From: *Unknown number*Meet me at Blackbird. Just tell the crew about a reservation under my name. I’ll give you an hour to save your image.Blackbird… that’s a few blocks away from this condo. Nag-iisip ba itong si Gael? Ano nalang iisipin ng mga tao kung sakaling makita kami na magkasama? Is this his way of destroying my image? Kung sa tingin niya’y mauuto niya ako sa pamb-blackmail niya pwes nagkakamali siya.I ignored the message and turned my cellphone off.“Who’s that?” Enzo asked.“8080,” pagsisinungaling koHindi ko na muling inisip pa si Gael at nag-focus nalang sa pagkain ko.Nang mag-alas otso na ng gabi ay nagpaalam na si Enzo na umuwi, at dahil wala naman akong ginagawa ay nagprisinta na akong ihatid siya hanggang sa labas ng condo.“Pakisabi na lang kay Maxine na sa susunod na lang, ah? I hope she understands.”“I’ll make her understand. Don’t worry,” sagot ni Enzo.Ilang saglit lang ay dumating na ang sasakyan niya. Nagpaalam na siya sa’kin at nang makaalis na siya’y saka lang ako pumasok ulit sa loob. Nang nasa tapat na ako ng elevator ay saktong bumukas ito. Pumasok na ako’t pinindot ang button kung saang floor ang unit ko. Akala ko’y mag-isa lang akong sasakay ngunit biglang may pumasok na ibang guest.Hindi ko na iyon pinansin at nanatiling nasa mga numero ng floors ang atensyon ko. Not until the person beside me talked…“You made me wait for seven fucking years, and then now for three hours? How many times will you make me feel stupid, Michaela?”Mabilis akong napalingon sa katabi ko only to find out that it was Gael, and if I’m not mistaken… he’s drunk.Nakatutok ako ngayon sa laptop habang tinitingnan ang mga shots na kinuha nila sa’kin kahapon. Kasalukuyan akong nasa coffee shop na pinagmamay-ari ni Tita Claudette – Enzo’s mother. Dito kami madalas tumatambay ni Enzo after our shoot since malapit lamang ito sa studio na pinagtatrabahuhan namin. “Here’s your coffee.” Speaking of Enzo, here he is. Nginitian ko siya nang ilapag niya ang tasa ng kape sa tabi ng laptop ko. Then he sat beside me saka siya nakisilip sa screen. “Wala talagang kupas ang kagandahan mo,” puri niya nang nakangiti, ang atensyon niya’y nasa screen pa rin. I took a sip on my coffee saka napatingin na rin sa tinitingnan niyang picture. Enzo’s been my friend for almost five years, nah, I mean he was my boss five years ago dahil five years ago ay naging personal assistant niya ako. Sinasamahan ko siya tuwing may photoshoot siya since he is a brand model. However, his manager has seen my potential to be a model, too, and luckily, hindi umayaw si Enzo no’n. He sup
Hanggang ngayon ay tandang-tanda ko pa rin ang nangyari noong gabing ‘yon. He’s drunk, and I was not. Sinubukan ko ng kalimutan iyon no’ng nagpakalayo-layo ako. Ibinaon ko na sa limot ang naging nakaraan namin. May asawa na kaya siya? May mga anak na rin ba? Sana nga ay masaya na siya. Sana rin ay mapatawad niya ako. “Sa tingin ko bagay sa’yo ‘to.” Siguro naman sapat na ang pitong taon para mapatawad niya na ako sa ginawa ko. Alam kong imposible pero— “Mic, are you okay? Tulala ka, ah.” Nakapakurap ako ng tatlong beses nang tapikin ako ni Enzo sa balikat. Ugh. My mind is preoccupied again. Palihim akong napailing para makapag-focus ulit. Kung anu-ano ba naman kasi ang napanaginipan ko, at sa dami ng tao na puwede kong mapanaginipan, ba’t si Gael pa? “Uh, what is it? Pasensya na medyo napagod lang ata ako sa shoot kanina,” palusot ko. “Oh, I’m sorry. You should’ve told me kanina edi sana ako na lang naghanap ng dress for you at ipinadala ko na lang sa’yo.” Marahan akong umiling.
I was ten years old nang mamasukan bilang kasambahay si Nanay sa bahay nila, or I must say… mansion. Noong una ay parehas kaming mailap sa isa’t isa pero kalaunan ay naging magkaibigan din kami… “Michaela, papasok ka na rin ba sa eskwelahan?” tanong ni Sir Giovan. Boss siya ni Nanay. Tumango ako sa kanya bilang sagot. “Edi sumabay ka na lang sa’min ni Gael tutal dadaanan naman namin yung school mo bago kami makarating sa eskwelahan niya,” aniya. Hawak-hawak ko ang strap ng bag ko’t hindi alam kung anong isasagot. Sa totoo lang ay nahihiya ako sa kanila lalo na kay Ma’am Cassandra. Minsan kasi ay napapansin ko siyang sinusungitan ang ibang mga kasambahay na nandito kaya sa tingin ko hindi siya ganoon kabait. Ilang saglit pa ay dumating na si Nanay. “Ay, Sir Giovan, huwag na po. Ihahatid ko naman ho si Michaela. Nakapagpaalam na rin ho ako kay Ma’am Cassandra.” “Sige pero puwede kayong sumabay sa amin para makatipid na rin kayo ng pamasahe,” pag-aalok pa rin ni Sir Giovan. Na
Habang nasa harapan sila’t nakaharap sa’min, hindi maalis ang tingin ko kay Gael. I saw him wrap his arm on Maxine’s waist. Habang nagsasalita si Maxine, pinagmamasdan lang siya ni Gael. That’s so sweet. Mukhang masaya na nga ata talaga siya sa buhay niya ngayon. I can’t blame him though. What I did to him seven years ago was unforgiveable. At kung sakaling makikita niya ako ngayon, alam kong kamumuhian niya ako. “I’m so blessed and grateful to have Gael as my soon-to-be husband. I guess this is the start of our happily ever after?” Maxine uttered, smiling from ear to ear. “What can you say about it, Mr. Dela Vega?” tanong ng MC kay Gael. He smiled. Ibinigay ni Maxine sa kanya ang hawak nitong mic. Tumikhim ito bago nagsalita, “My heart is contented knowing that I’ll be spending my life with Maxine. I can’t wait to finally call her Mrs. Dela Vega.” Naghiyawan naman ang mga tao na nandito sa loob habang pumapalakpak. Mahinang hinampas ni Maxine si Gael sa balikat habang natataw
It took me seconds to respond. My hands are shaking, even my knees are trembling. Napahawak ako nang mahigpit sa purse ko. “Are you okay, Mic?” tanong ni Enzo na may bahid na pag-alala. Sumilip pa siya sa’kin. “You’re pale. May nararamdaman ka ba? Are you sick?” He even placed his palm on my forehead. Umiling ako sa kanya. ”Let’s go home, please. Medyo sumama yung pakiramdam ko,”mahinang sabi ko kay Enzo– sapat lang para marinig niya. “Is everything okay?” tanong naman ni Maxine. “Max, I’m sorry but we need to go home. Sumama raw kasi pakiramdam ni Michaela. She needs rest. I’m really sorry,” paliwanag ni Enzo. “No, no. It’s totally fine,” umiiling na sagot niya. “Go ahead, guys.” Bumaling siya sa’kin. “Get well soon, Michaela. We’ll meet na lang some other time, okay? Mag-iingat kayo.”Nginitian ko si Maxine. “Thanks, Maxine. Congratulations again to both of you,” nakangiting wika ko, but I’m only looking at Maxine. Inalalayan na ako ni Enzo’t nagpaalam na siya kila Maxine at Ga