Kabanata 8

Makalipas ang isang linggo

 

 

 

 

Kinakabahang hinintay ni Azure ang mga resulta ng espesyal na pagsubok, ang kanyang puso ay kumakabog sa kanyang dibdib. Alam niyang ang pagsubok na ito ang susi sa pagbukas ng kanyang kinabukasan, at ilang araw niyang pinaghahandaan ito sa tulong nina Zeke at Francine. Hindi mabilang na oras ang ginugol nila sa pagbuhos ng mga aklat-aralin at pagrepaso sa mahahalagang tanong na maaaring lumabas sa pagsusulit.

 

Si Zeke ang unang nagmungkahi na kumuha ng espesyal na pagsusulit si Azure. "Masyado kang matalino para sayangin ang iyong mga talento," sabi niya. "Maaari kang pumunta sa mga lugar kung mayroon kang tamang pagkakataon." Kaya naman, sa patnubay nina Zeke at Francine, itinapon ni Azure ang kanyang sarili sa kanyang pag-aaral, na determinadong makayanan ang pagsubok at tiyakin ang kanyang kinabukasan. Hindi niya pababayaan si Zeke. Ang unang lalaking nagtiwala sa kanya at gumagalang sa kanya.

 

At ngayon, habang hinihintay niya ang mga resulta, hindi niya maiwasang isipin kung ano ang magiging buhay niya kapag pumasa siya. Siya ay palaging matalino; alam niya iyon, ngunit hindi niya alam kung ano ang gagawin sa kanyang mga talento. Sa espesyal na pagsubok, gayunpaman, alam niyang may pagkakataon siyang gumawa ng isang bagay na mahusay.

 

Sa wakas, dumating ang mga resulta. Bumilis ang tibok ng puso ni Azure habang binabasa niya ang mga salita sa papel. "Accepted," sabi nito. Nagawa na niya. Naipasa niya ang pagsubok at natiyak ang kanyang kinabukasan.

 

Sa sobrang emosyon ay napalingon si Azure kina Zeke at Francine, na parehong nakangiti mula tenga hanggang tenga. "Salamat," sabi niya na may luha sa kanyang mga mata. "Hindi ko ito magagawa kung wala ka. Grade 9 na ako ngayon,"

 

Tinapik siya ni Zeke sa likod. "Of course, you could have," sabi ng matanda. "You're one of the smartest people I know. Nandito lang kami para tulungan ka sa daan."

 

Tumango si Francine bilang pagsang-ayon. "Gagawin mo ang mga kamangha-manghang bagay, Azure," sabi niya. "Basta alam ko."

 

At sa mga salitang iyon ng pampatibay-loob na tumutunog sa kanyang mga tainga, nagsimula si Azure upang simulan ang kanyang bagong buhay. Napuno siya ng layunin at determinasyon na hindi pa niya naramdaman noon, at alam niyang kailangan niyang pasalamatan sina Zeke at Francine sa pagtulong sa kanya na makarating doon.

 

Nitong mga nakaraang araw, itinuon ni Azure ang kanyang sarili sa kanyang pag-aaral, sabik na matutunan ang lahat ng kanyang makakaya tungkol sa kanyang bagong larangan. Siya ay gumugol ng hindi mabilang na oras sa silid-aklatan, pagbuhos ng mga aklat-aralin at pagkuha ng mga detalyadong tala. And all the while, Zeke and Francine were there, cheering him on and offer words of encouragement.

 

Habang ginagawa niya ang kanyang mga layunin, hindi maiwasan ni Azure na mapansin ang lumalaking ugnayan sa pagitan nila ni Francine. Noon pa man ay malapit na silang magkaibigan, ngunit nitong mga nakaraang araw, mas naiisip niya ang tungkol sa kanya. Hinangaan niya ang katalinuhan nito at ang kanyang etika sa trabaho, at gusto niya ang paraang tila laging alam nito kung ano ang sasabihin para gumaan ang pakiramdam niya.

 

Tuwang-tuwa ang pamilya Forenbach sa tagumpay ni Azure. Ipinagmamalaki nila siya sa pagpasa sa espesyal na pagsubok at pagtiyak sa kanyang kinabukasan. Hindi maikakaila ang kanyang katalinuhan, at alam nilang malayo ang mararating niya sa buhay.

 

Gayunpaman, mayroong isang miyembro ng pamilya na walang gaanong masasabi tungkol sa tagumpay ni Azure. Si Royce, ang nakatatandang kapatid ni Francine, ay tila malayo at hindi interesado sa balita. Ito ay isang misteryo sa lahat, ngunit hindi iyon pinag-isipan ni Azure. Masyado siyang abala sa pagtutok sa kanyang pag-aaral at sa bago niyang paaralan.

 

“Goodluck sa unang araw mo sa school, Francine, Azure!” Sina Beatriz at Zeke ang kanilang mga kamay sa hangin. Mukhang tuwang-tuwa ang mag-asawa habang nakatingin sa kanila.

 

“Salamat, nanay, tatay! Pupunta tayo ngayon!" Ibinalik ni Francine ang kanyang mga kamay.

 

Hinahatid sila ng family driver nila hanggang sa University. Kahit na nakita na ni Azure ang Unibersidad, hindi pa rin siya makapaniwala na mag-aaral siya sa prestihiyosong paaralang ito.

 

"Alam kong natatakot ka, Azure. Ngunit hindi mo kailangang. Alam kong kaya mo ito. Tawagan mo na lang ako sa phone ko kung may kailangan ka," She said. Binili siya ng kanyang ama ng cellphone at tinuruan siya kung paano ito gamitin.

 

Huminga siya ng malalim. "Salamat, Francine,"

 

Medyo nakaramdam ng kaba si Azure. Bagong kapaligiran iyon, at wala pa siyang kakilala. Pagdating nila sa Unibersidad, binigyan siya ni Francine ng fist bump at binati siya ng swerte, at nakaramdam siya ng pagtaas ng kumpiyansa.

 

Pagpasok niya sa kanyang silid-aralan, nagulat si Azure nang makitang siya ang pinakamatandang estudyante doon. Nakatingin sa kanya ang lahat. Para siyang dumalo sa isang party ng mga bata. Hindi ito nag-abala sa kanya, bagaman. Ang ikinabahala niya, gayunpaman, ay ang atensyon na natatanggap niya mula sa mga babae sa kanyang klase at sa iba pang mga silid-aralan.

 

Marami sa kanila ang nanliligaw sa kanya at nagpapakita ng interes sa kanya, ngunit hindi interesado si Azure. Natagpuan niya ang kanilang mga pagsulong na nakakainis at nakakagambala. Nandiyan siya para matuto, hindi para makipag-date.

 

Ang isang partikular na babae, si Lily, ay lalong matiyaga. Susundan siya nito at susubukang makipag-usap sa kanya, ngunit laging nakahanap si Azure ng paraan para magalang na magdahilan. Hindi niya gustong maging bastos, ngunit ayaw din niyang hikayatin ang mga pagsulong nito.

 

Napansin ni Francine ang atensyon na natatanggap ni Azure, at nakita niyang nakakatuwa ito sa halip na magselos. Alam niyang nakatutok si Azure sa kanyang pag-aaral, at nagtiwala siya sa kanya na haharapin ang sitwasyon sa mga babae sa kanyang klase.

 

Sa paglipas ng panahon, nagsimulang makipagkaibigan si Azure sa ilan sa kanyang mga kaklase, kabilang ang isang batang lalaki na nagngangalang Jake, na nagbahagi ng kanyang interes sa agham at teknolohiya. Mas matanda siya kay Jake, pero hindi rin siya masyadong bata. Natagpuan din niya ang kanyang sarili na nagiging mas malapit kay Francine, na noon pa man ay itinuturing niyang espesyal na tao.

 

Hinangaan niya ang katalinuhan nito at ang pagmamaneho nito, at pinahahalagahan niya ang suportang ibinigay nito sa kanya sa buong paglalakbay niya. Natagpuan niya ang kanyang sarili na nag-iisip tungkol sa kanya nang higit pa at higit pa, at hindi niya maiwasang magtaka tungkol sa kanya.

 

Pero ayaw niyang madaliin ang anuman. Nandoon siya para tumutok sa kanyang pag-aaral, at ayaw niya ng anumang distractions. Sa sobrang saya niya sa paggugol ng oras kay Francine, alam niyang kailangan niyang manatiling nakatutok kung gusto niyang makamit ang kanyang mga layunin.

 

At kaya, ipinagpatuloy niya ang pag-iwas sa mga batang babae na nagpakita ng interes sa kanya, pinili sa halip na mag-focus sa kanyang pag-aaral. Alam niyang maganda ang kanyang kinabukasan, at determinado siyang sulitin ito, mayroon man o wala ang isang romantikong asawa sa kanyang tabi.

 

 

 

 

 

***

 

Recess time na sa campus, at hinahanap ni Azure si Francine. Maaga niyang natapos ang kanyang mga klase at may ilang libreng oras sa kanyang mga kamay, kaya naisip niyang gugulin niya ito kasama ang kanyang kaibigan. Pumunta siya sa classroom niya, pero wala si Francine.

 

"Nakita mo ba si Francine?" Tanong niya sa isa niyang kaklase.

 

Tumango silang lahat at sinabing hindi nila siya nakita.

 

Nagpasya si Azure na hanapin siya sa paligid ng campus. Naglakad siya sa corridors at sinilip ang soccer field, ngunit hindi niya ito mahanap kahit saan. Noon lang niya napagtanto na may mali.

 

Paglapit niya sa pinanggalingan ng ingay ay nakita niyang nakorner si Francine ng tatlong binata. Hina-harass nila siya, at mukha siyang natatakot at walang magawa.

 

Naramdaman ni Azure ang pagkulo ng kanyang dugo. Noon pa man ay pinoprotektahan niya si Francine, at hindi niya kayang makitang hina-harrassed ito. Nagmartsa siya palapit sa mga lalaki, nakakuyom ang kanyang mga kamao at umayos ang kanyang panga.

 

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?" iniluwa niya ang mga ito.

 

Napalingon ang mga lalaki kay Azure, nagulat sa biglaang pagsulpot nito. Tila nabigla sila sa kanyang pagsalakay, ngunit mabilis silang nakabawi at nginisian siya.

 

"None of your business, oldie," sagot ng isa sa kanila. "Bakit hindi ka na lang sumabay at iwan kami?"

 

Hindi natinag si Azure. Tumayo siya, nakatutok ang mga mata kay Francine. Kita niya ang takot sa mga mata nito, pero iba rin ang nakita niya – pasasalamat.

 

Alam niyang nandiyan siya para protektahan siya, at iyon ang nagbigay sa kanya ng lakas.

 

Patuloy na tinutuya ng mga binata si Azure, ngunit tumanggi siyang umatras. Siya ay mas matangkad at mas malakas kaysa sa kanila, at alam niyang kaya niya ang mga ito. Mga bata pa lang sila, kasing edad ni Francine. Inihanda niya ang kanyang sarili para sa isang labanan, nakahanda ang kanyang mga kamao.

 

Sinugod siya ng mga binata, at buong lakas na lumaban si Azure. Sunod-sunod na suntok ang narating niya, nag-uugnay ang kanyang mga kamao sa kanilang mga mukha at katawan.

 

sigaw ni Francine sa takot. “Azure! Huwag!”

 

Ngunit hindi siya nakinig sa kanya. Walang paraan para pigilan siya. Nanggugulo sila sa kanya, makikita nila ang kanyang masamang panig.

 

Nakaramdam siya ng kasiyahan habang pinagmamasdan silang gumuho sa lupa, natatalo.

 

Namamangha si Francine habang nilabanan ni Azure ang kanyang nang-aasar. Hindi pa niya ito nakitang ganoon kagalit, kaya determinado. Ito ay isang panig ng kanya na hindi pa niya nakita noon, at pinabilis nito ang kanyang puso.

 

Nang matapos ang laban, tinulungan ni Azure si Francine na makatayo. Siya ay napailing at nagulo, ngunit hindi siya nasaktan. Inakbayan ni Azure ang kanyang balikat, at sabay silang naglakad palayo sa pinangyarihan.

 

Habang naglalakad sila, nakatingin si Francine kay Azure na may paghanga sa mga mata. Noon pa man ay alam niyang matalino ito at masigla, ngunit hindi niya napagtanto kung gaano siya kalakas at katapang. Nakaramdam siya ng init sa kanyang dibdib, at alam niyang lumalalim ang nararamdaman niya para dito.

 

Si Azure din ay may naramdamang bago. Habang nakatingin siya kay Francine, nakaramdam siya ng pag-iingat at pagmamahal. Alam niyang lagi siyang nandiyan para sa kanya, anuman ang mangyari.

 

Pagkatapos ng insidente sa mga bully, gulo na si Francine. Siya ay umiiyak at nanginginig, at alam ni Azure na kailangan niya itong aliwin.

 

Dinala siya nito sa isang liblib na lugar ng campus, malayo sa mga mata. Pinaupo siya nito sa isang bench at ipinulupot ang braso sa balikat nito.

 

"Ayos lang," mahinang sabi niya. "Ligtas ka na ngayon."

 

Ngumuso si Francine at pinunasan ang kanyang mga luha. "I'm sorry," sabi niya. "Hindi ko sinasadyang manggulo."

 

Umiling si Azure. "Hindi mo kasalanan," sabi niya. "Ang mga kabataang iyon ay wala sa linya. Hindi ko hahayaang may saktan ka, kailanman."

 

Tumingala sa kanya si Francine, namumula at namamaga ang mga mata. "Bakit mo ginawa yun?" tanong niya. "Maaaring nasaktan ka."

 

Nagkibit balikat si Azure. "Hindi ko kayang saktan ka nila," simpleng sabi niya. "Ikaw ang aking pamilya, at ako ay nagmamalasakit sa iyo."

 

Naramdaman ni Francine ang init na kumalat sa kanyang dibdib. Noon pa man ay hinahangaan niya si Azure, ngunit sa sandaling iyon, napagtanto niyang mas malalim ang nararamdaman niya para dito kaysa sa inaakala niya. Pero damn, katorse pa lang siya!

 

"May pakialam ako sayo," sabi niya, ang boses niya ay halos pabulong.

 

Tumingin si Azure sa kanya, at saglit, nagtama ang mga mata nila. May kung ano sa paraan ng pagtingin niya sa kanya - isang lambing, isang proteksyon - na nagpabilis ng tibok ng kanyang puso.

 

"Alam mo," sabi niya, binasag ang katahimikan. "Dapat marunong kang lumaban. Kapag alam nilang mahina ka, aabusuhin ka nila,"

 

Tumango si Francine, nakayuko pa rin ang ulo. "Alam ko," sabi niya. "Pero I might be good in academics, but I have a weak body. I can't even fight," There's a disappointment in her tone.

 

Hinawakan ni Azure ang kanyang baba sa kanyang kamay at inilapit ang kanyang mukha sa kanya. "You're amazing," sabi niya. "Matalino ka, mabait, at may talento. Napakarami mong maiaalay sa mundo, at ang sinumang hindi makakita niyan ay tanga. Malamang mga brats ang mga batang iyon,"

 

Napangiti ng mahina si Francine, ngunit nakikita ni Azure na may epekto ang kanyang mga sinabi. Tila nagkakaroon siya ng kumpiyansa, at alam niyang ginawa niya ang tama sa pamamagitan ng pagtayo para sa kanya.

 

"I'll always be here for you," sabi niya. "Poprotektahan kita, at hinding-hindi ko na hahayaang saktan ka ng sinuman."

 

Nakaramdam si Francine ng pasasalamat at pagmamahal kay Azure. Humarap ito sa kanya, ipinatong ang ulo sa balikat nito.

 

"Salamat," bulong niya. "Ikaw ang pinakamahusay, Azure,"

 

Nakaramdam ng matinding emosyon si Azure habang hawak siya. Noon pa man ay nagmamalasakit siya kay Francine, ngunit sa sandaling iyon, napagtanto niyang nagbabago na ang nararamdaman niya para rito. Gusto niyang protektahan siya, oo, ngunit gusto rin niyang maging higit pa sa isang kapatid.

 

Habang nakaupo sila, nasisikatan ng araw, alam ni Azure na gagawin niya ang lahat para mapasaya si Francine. Poprotektahan niya siya, kokonsolahin siya, at nandiyan para sa kanya, anuman ang mangyari.