Chapter 33

"Ei," Aurora called me softly.

I turned my body towards her. Nagagalaw ko na ng maayos ang katawan ko maliban sa mga kamay ko. They would hurt like hell everytime I try to move them.

"Kumain ka na muna. Hindi ka pa nagbre-breakfast."

"Where is Nanay Gracia?" Tanong ko, binalewala ang sinabi niya.

I would grow anxious whenever Nanay Gracia's out of my sight. She sighed and put the away the plate full of food. Nakaupo ako sa kama at tulalang pinagmasdan ang mga punong-kahoy sa labas sa pamamagitan ng maliit na bintana.

"She went out to get a wheelchair. Gusto ka niyang ipasyal sa labas," ngiti niya.

I resumed looking at the view outside. Maganda nga ang panahon sa labas at mukhang masarap mamasyal.

It's been a month since I got confined. Sa mga panahong iyon, hindi ko man lang magawang lumabas at hayaan ang sariling masinagan ng araw. I roamed my eyes around the dull and colorless room. I smiled bitterly.

My hands a