Share
Chapter 28
Minsan sa ating buhay hindi natin maiiwasan na maging masaya dahil sa nagawa't mga parangal sa atin. Sa mga oportunidad, malaki 'man o maliit ay ating buong pusong dapat tanggapin. Oo, masaya na makakuha tayo ng mga ganoon at hindi rin natin maiiwasan na ma-overwhelm.
Mayroon tayong mga pagkakataon na tayo ay nagwawagi at hindi rin naman natin maiwasang matalo sa ating tinatahak na mga daan. Lahat dapat ay balanse at ganoon naman talaga ang nangyayari sa atin. Buung-buo ang ating pasasalamat at kagalakan dahil sa mga taong nagbigay sa atin ng tiwala upang atin itong gawin, at magpatuloy.
Ngunit hindi naman talaga masusukat ang iyong tagumpay sa buhay kung gaano na karami ang iyong nagawa, kung gaano na karami ang iyong naibigay sa iyong kapwa. Bagkus makikita mong matagumpay na ang isang tao kung siya ay kuntento na sa kung anong mayroon at kung ano naging siya.
Kaugnay na kabanata
Reddish Tulips Chapter 29
Natahimik lamang ako nang dahil sa sinabi niya. Hindi ko maramdaman ang suporta niya sa binanggit niyang 'yon. Mayroon ba siyang problema na hindi niya sinasabi sa akin? Bakit hindi niya ito sa akin sabihin? Parang sinambit niya lang ang mga katagang 'yon para lang masabing mayroon siyang sagot sa aking mga katanungan. Tumingin ako sa kanya at agad din akong umiwas ng tingin dahil ayaw kong gumawa ng kahit anong inaakala niyang ikibabahala ko. Ang iniisip ko lang naman ay bakit ganoon ang kanyang inaakto. Hindi ko maramdaman ang totoo niyang presensya, parang mayroong mali at alam ko na sobra nitong laki. Alam ko kapag mayroon siyang problema ay agad niya itong sinasabi sa 'kin, ngunit ngayon ay wala akong naririnig sa kanya na kahit ano. Hindi ko na lamang 'yon pinansin at hindi na rin na ako nagsalita pa. Hinayaan ko na lamang na mayroong agam-agam sa akin dahil
Reddish Tulips Chapter 30
"Congratulations, girl! You deserved everything you are receiving! We are extremely proud of you!" sigaw ni Amiel at ng kasamahan namin pagkapasok na pagkapasok ko. Hindi pa ako maka-get over dahil sa hinanda nila ngayon. Mabilis silang lahat na yumakap sa akin at niyakap ko rin sila nang mahigpit. Nag-iyakan kaagad kami dahil sa mga hirap na pinagdaanan namin. Hindi rin madaling itaguyod ang 'yong sarili. Walang madaling daan upang makamit lahat ng bagay, hindi naging madali ang buhay kahit kailan, palaging ganoon—kaya lumaban ka lang. Magpatuloy ka lang. Wala 'mang naniniwala sa 'yo, p'wes ikaw, maniwala ka sa sarili mo. "Bakit n-naman kayo g-ganyan..." naiiyak kong sambit at pinupunasan ko pa ang mata ko dahil patuloy ang pagtulo nito. "Girl, huwag ka namang umiyak! Naiiyak din tuloy kami." Natawa naman ako sa sinabi
Reddish Tulips Chapter 31.1
Umiyak lang ako lalo, dahil sa wakas ay mayroon na rin siyang sinasabi. Ayaw ko naman na wala akong kamalay-malay sa kung ano ang nangyayari. Isang araw ay bigla niya na lang ako hindi pinapansin at wala akong kaalam-alam kung ano ang ginawa kong mali, wala akong alam kung mayroon ba akong ginawa sa kanya na hindi niya nagustuhan o kung ano. "Naisip mo ba? Naisip mo ba na ayon ang mga bagay na tumatakbo sa isipan ko? Sana 'man lang kahit saglit ay naglaan ka ng pag-iisip kung ano ba ang tunay kong nararamdaman o kung ano na ang pumapasok sa isipan ko. Kung ano na rin ang nararamdaman ko dahil sa ginawa mo sa akin, dahil sa totoo lang... sa totoo lang, ang sakit-sakit sa akin ng ginawa mo." Humahagulgol na ako rito at hindi ko na rin ako makahinga nang maayos. Nang dahil lang sa mga sinambit niyang mga salita na 'yon. Sa isang sorry lang? Sa isang pasensya lang ay
Reddish Tulips Chapter 31.2
Sa huli niyang sinabi ay para akong nanlambot, parang nawala ako sa aking sarili. Narinig ko naman ang pag-upo niya sa tapat ng pinto ko. Hindi ako dumiretso roon sa Master's bed namin, narito ako ngayon sa dati kong kuwarto. Buti na lang at may iba pa akong naiwan na mga gamit ko rito kaya ayon ang mga nagamit ko ngayon.Narinig ko rin ang mga mahihina niyang bulong, na hindi ko na maintindihan masyado dahil malayo ako mula roon sa pinto. Mukhang wala siyang balak na umalis doon. Bahala siya sa buhay niya at hindi ko siya lalabasan.Bigla namang pumasok sa isipan ko ang huli niyang sinabi kanina... sinabi niya talaga ang mga katagang 'yon ulit. Na kaninang akala ko na hindi ko siya lalabasan ay nagulat na lang ako sa aking sarili na tumayo ako at papunta ako sa tapat ng aking pinto. Hanggang sa nasa tapat na ako ng aking pinto ay ako'y natigilan.
Reddish Tulips Chapter 31.3
"And this is for making me cry!" Sinuntok ko ulit ang braso niya sa lakas ng aking makakaya. Nakakapikon at nakakairita kasi siya. Napaaray naman siya dahil sa lakas ng suntok ko sa kanya. Wala akong pakialam kung nasaktan siya roon, gusto ko lang talagang iganti 'yong sarili ko, at sa daang ito ay naiilalabas ko 'yong sama ng aking loob. "Ang lakas mo talaga! Pa-kiss nga!" sigaw niya at nandiri naman ako kaagad dahil sinubok niya nang ilapit 'yong mukha niya. Binatukan ko pa siya dahil do'n at saka ako tumawa. "Sadista." "May sinasabi ka?!" mataray kong tanong dahil mayroon siyang sinambit pero hindi ko narinig 'yon nang maayos. "Nothing, it was nothing!" Tinaas niya pa ang mga kamay niya na parang sumusuko, pinagtaasan ko pa siya ng kilay at saka sinamaan ng tingin. "You're so cute, Mrs. Sorreño." Natigilan naman ako dahil sa sinabi niya, pero nang tumawa siya ay napabalik ako sa aking sarili. At saka ko siya sinamaan ng tingin, tuluy-tuloy pa rin ang pagtawa niya at naiirita na
Reddish Tulips Chapter 32.1
Gising na ang diwa ko pero hindi ko pa rin minumulat ang mata ko. Naramdaman ko na mayroong nakatingin sa akin kaya dahan-dahan ko na munang dinilat ang mata ko, at kahit unti pa lang ang pagbuklat no'n ay kitang-kita ko na kaagad na nakatitig si Louis sa akin. Dahil inaantok pa ako at wala pa ako sa mood na makipag-away kaya tumalikod ako mula sa kanya at saka nagpatuloy na matulog. May narinig akong mahinang tawa at kaluskos at pinabayaan ko na lamang 'yon at saka ako nagpatuloy na matulog. Mag-aayos na siguro ng pagkain sa ibaba si Louis, palagi naman ganoon ang scenario sa amin. Wala namang bago roon pero araw-araw ko rin namang ninanais na gano'n lang kami. Nang mayroong presensya sa unahan ko ay alam ko na kaagad kung sino 'yon. Ang kulit naman nito pero muli akong tumalikod mula sa kanya at kung ano lang ang puwesto ko kanina ay ngayon ay gano'n lang din. Inaantok pa ako kaya wala pa akong lakas upang gumising na talaga nang tuluyan. Naramdaman ko ang muling kilos niya at al
Reddish Tulips Chapter 32.2
"Let's go, Love. We'll both be late." Umirap naman ako dahil talagang hinintay niya pa akong tapusin 'yong pagkain ko pero ang totoo ay siya lang naman itong late na. 11 o'clock na kaming natapos dalawa dahil sa mga pinaggagawa namin kanina, ang oras ko ay after lunch pa. Siya naman ay pang-umaga. Alam niya na palang umaga siya sabay ngayon lang siya papasok? Ang balak ko talaga ngayon ay mamaya pa akong luch pero mukhang mapapaaga pa ako at feeling ko ay wala pang tao sa studio. Though, kahit may extra key naman ako para i-open 'yon pero nakakatamad lang dahil wala pa akong kasama roon. Sa huli ay wala na rin naman na akong choice at narito na, ang dami ko pang sinabi. "Good wife. Come on!" "Sobrang relax mo pa, ah? Ikaw nga 'tong late na sabay parang wala ka lang pakialam diyan?" mataray kong sambit habang inaayos ko ang bag ko. Kinuha ko rin laptop ko dahil naroon ang mga files na design ko for upcoming event ulit kay Ms. Jeremiah, at tuluy-tuloy lang kami dahil nakakontrata kam
Reddish Tulips Chapter 32.3
"What the actual F?!" sigaw ni Amiel pagkaalis na pagkaalis pa lang ni Louis sa aming harapan. Kitang-kita pa rin namin kung paano siya sumakay sa sasakyan niya at saka mabilis na umalis. Saka na ako humarap kay Amiel at saka tamad na tinignan. Sabay siya ay kitang-kita ko na sa mata niya ang gusto niya nang pagkilatis sa akin."Aba?! Talagang ganyang mukha pa ang ibibigay mo sa 'kin? Magkuwento ka, hoy! Siya ba? Sa kanya ba galing iyong mga pagkain, iyong kotseng naghahatid at sundo sa 'yo... siya ba 'yon? Oh my gosh!" Napasapok pa sa ulo si Amiel na kung bakit ngayon niya lang na-realized ang mga bagay na 'yon, at para na rin siyang t*nga ngayon.Hindi ko alam kung sasagutin ko ba 'yong napakaraming tanong, ayaw ko talagang ipagsabi sa kahit na sino ang nangyari sa amin. Matatapos din naman itong pagsasamahan namin ni Louis, pero bakit habang iniisip ko 'yon ay naninikip ang d*bdib ko? Iniwaksi ko sa isipan ko 'yon at saka bumuntonghininga at saka nagsalita."Yes, we are married...
Pinakabagong kabanata
- Reddish Tulips Special Chapter 4
- Reddish Tulips Special Chapter 3
- Reddish Tulips Special Chapter 2
- Reddish Tulips Special Chapter 1
- Reddish Tulips Epilogue (4th Part of 4)
- Reddish Tulips Epilogue (3rd Part of 4)
- Reddish Tulips Epilogue (2nd Part of 4)
- Reddish Tulips Epilogue (1st Part of 4)
- Reddish Tulips Chapter 60
