"Could I join you guys?" tanong ni Cole at napangiti naman ako roon. "Yes!" "No." Napatingin naman ako kay Louis dahil sa sinabi niya, gamit ang aking mata ay tinatanong ko siya ay kung bakit niya sinabi 'yon. Binalik niya rin sa akin ang tingin na huwag na, sinamaan ko naman siya ng tingin dahil minsan na lang ulit kami magkita ni Cole kaya naman sumama na siya sa amin. "Join us, Cole! It's so okay," nahihiya kong sabi at saka binigyan niya lang ako ng thumbs up, narinig ko ang malalim na hinga ni Louis. Pinigilan ang kanyang sarili. Tinignan ko siya gamit ang perippheral vision ko at nakita kong nagpipigil siya ng galit niya, bumuntonghinga pa siya at mukhang naging ayos na rin siya. Dumalo na rin sa amin si Cole at saka umupo sa harapan namin, kaming dalawa ni Louis na magkatabi rito sa sapin at sa kabilang banda naman ay roon si Cole. Magkakalapit lang naman kami, sakto lang 'yong laki ng sapin, kasya na kaming tatlo rito. "How is it going? We've been like not seen each othe
"Pero hindi lang ako talaga sure doon, ayon lang naman ang ramdam ko pero ayaw ko rin namang mag-isip ng ibang bagay baka mamaya ay ako lang din naman ang nag-iisip no'n, ayaw kong mag-assume ng kung anu-ano," natatawang sabi ko at saka umiling-iling pa."Girl! Manhid ka ba or what?! Halata namang nagseselos siya, eh. Ikaw lang itong ayaw intindihin masyado kung ano ba talaga ang gesture ni Louis na gano'n. Minsan kasi makiramdam ka rin! Or something na tanungin mo na lang kaya nang diretsuhan? Para naman hindi na kayo parang asong naghahabulan paikut-ikot."Nakakakapagod kayo! Like, hindi ba kayo napapagod? Kasi ako na ang nakakapagod sa takbuhan niyo, tanungin mo na lang kasi siya. Tanungin mo nang diretso na kung may jowa ba siya? Kung sino ba'ng nasa puso niya o kung ano pa ang gusto mong itanong para tapos ang problema."Natawa naman ako dahil sa sinabi ni Valentine. "Ang cheap naman no'n, nakakahiya kaya!" kontra ko naman sa kanya at napairap na lang siya roon. Kasalukuyan ko na
Maaga akong nagising kaysa sa aking alarm, mas nauna pa ako roon kaysa sa magtunog ang aking cellphone. Nang makita ko na malapit na rin naman sa oras na aking balak na dapat magising ay tumayo na rin ako kaagad at saka inayos na muli ang aking mga gamit. Nang matapos ko nang gawin ang lahat ng kailangan kong gawin sa aking sarili, nakaligo na rin ako at saka pumili na rin ako ng kung ano ang susuutin ko. Nakapili na ako ng simple white croptop lang at saka baggy pants, sa sapatos naman ay ang Air Force 1 one ko white pero may halo itong pink, Air Force 1 Low White Pink ito. Nag-shades na rin ako para maikumpleto ang outfit ko, at saka ang aga-aga pa? Bakit naman ay handang-handa na ako agad, eh, mamaya pa naman akong kahapon susunduin. Hindi ko alam pero bigla na lang din akong naging anxious bigla sa mga susuotin ko, parang feeling ko ay dapat maging maganda ako palagi. Although, as a fashion designer at ine-embody ko ang pagkakaroon ng great fashion sense ay ibang level ngayon, g
"Welcome back, Allison!" malakas na sigaw ni Valentine at saka mabilis na lumapit sa akin at saka nagsisigaw na siya roon, habang papalapit sa akin ay sigaw na siya nang sigaw ng kung anu-ano na lang na mailabas mula sa kanyang bibig. "Kaibigan ko 'to! Kaibigan ko 'to! Nakauwi na siya, fashion designer 'to!" sigaw niya nang sigaw, medyo nahihiya na rin ako dahil sa mga nakukuhang atensyon niya mula sa ibang tao na narito pero mas nanaig ang tawa ko dahil do'n. Mayroong tumingin at mukhang walang gano'ng masyadong nakakakilala sa akin dito, though, ayos lang din para hindi kami pagkaguluhan dahil sa 'kin. Sa France naman ay walang masyadong pakialam ang mga tao, pero minsan naman ay may nakakakilala sa akin, nirerespeto nila ang oras ko roon. "Hoy, buntis! Manahimik ka nga r'yan! Chill ka lang!" natatawang sabi ko at saka niyakap siya, niyakap niya rin ako pabalik at naiiyak na siya. "Hoy! Huwag ka ngang umiyak ngayon, iiyak talaga ako!" dagdag ko pero habang sinasabi ko 'yon ay may
"Hi, Amiel!" masaya kong bungad at saka ko nilapag ang dala-dala kong bulaklak at saka umupo't nilagay ang bulalak sa tabi na kung saan nakaukit ang pangalan niya. Huminga naman ako nang malalim para maiwasan kong hindi may luhang tumulo. Nang mapigilan ko na ay napangiti naman ako. Napansin ko sa tabi ng bulaklak na nilagay ko ay naroon din ang isa pang bulaklak na mukhang kakalagay lang din, fresh pa 'yon, siguro 'yong pamilya ni Amiel ito. Naalala ko na naman ang pangyayari, naroon si Tita no'n siya ang umalalay sa akin para makatayo mula sa pagkahulog na hindi ko kinayanang wala na nga si Amiel. Huminga pa muna ako nang malalim para naman maiwasan ko na huwag maiyak dito at nang maayos na at saka ko hinarap si Amiel ulit at saka nagsimulang ikuwento sa kanya ang lahat na nangyari sa buhay ko simula no'ng nawala siya. Sinimulan ko kung gaano ako nagpapasalamat sa huli niyang sulat para sa akin. Na naging sanhi kung bakit nagkaroonn ako ng pag-asa para muling magpatuloy dahil isa
"Hello po, kumusta po ang mga pagkain?" masaya kong tanong at bungad sa mga matatanda na narito. Agad naman nilang hinawakan ang kamay ko at na-welcome talaga ako na parang isa ako sa kanila, pinaupo naman nila ako sa available seats dito at saka ako dumalo sa kanila. "Nako, hija! Ayos lang naman kami. Dito ka na, kumain ka na ba? Kumusta ka rin?" tuluy-tuloy na tanong naman ni Lola, Lola Aming ang kanyang pangalan. Sumubo pa muna siya at saka ngumuya pa, nakatingin siya sa akin at saka ngumiti, lumubo tuloy 'yong kanyang pisngi dahil sa pagkaing kanyang nginunguya. Mahina naman akong natawa dahil do'n. "Ayos lang po ako. Hindi po ako nakakakain, mamaya na lang po siguro. Ang dami pa pong kailangang gawin. Kailangan ko pa pong asikasuhin ang iba pa," nakangiti at kalmado kong sabi. Nakatingin lang sila sa akin at parang na-startstruck sila. Nahiya naman ako nang unti pero binigyan ko na lang sila ng ngiti. "Ang sipag mo naman, hija. Parang sa 'yo na ang lahat, ang ganda-ganda mo ta
"What's up, big man?! Bakit hindi mo sinasagot ang mga tawag ko sa 'yo?! Ikaw lalaki ka! Ang tagal mong nasa ibang bansa?! Ano ba'ng ginawa mo roon at ngayon ka lang nakauwi?! At talagang 'yong pag-uwi mo rin ay skato sa pag-launch muli nito, grabe ka na!" sigaw ni Jeremiah sa pinakamatinis nitong boses kaya masarap itong pakinggan pero parang naiinis ako roon, ewan ko kung bakit pero naiirita ako. Medyo malapit pala sa kanya si Louis kaya naman lumapit si Louis na kalmado lang. Hindi pa ako nakikita ni Jeremiah, parang gusto ko na lang na makaalis dito kaagad. Kinakabahan ako baka kung ano ang masabi niya na makita niyang narito ako. Nang makalapit na si Louis sa babae ay agad naman itong niyakap ni Jeremiah. Bumilis ang tibok ko sa ginawa niya, may naramdaman ako sa aking loob na hindi ko maipaliwanag nang maayos kung ano 'yon. Basta naasar ako sa mga bawat paghaplos niya kay Louis. Nag-usap naman sila sa isang gilid at ngiting-ngiti pa si Jeremiah, si Louis naman ay simple lang s
"Hi, Allison! How are you?! It's been what? I don't even remember anymore," bungad ni Jeremiah sa akin nang makababa siya mula sa stage, tumatawa pa siyang lumapit sa amin ni Louis. Ang elegante niya oang maglakad kaya naman ang lakas ng dating niya kahit gano'n lang kasimple. Niyakap niya nang makarating na siya sa akin. Hindi ko alam ang gagawin ko dahil sa bilis ng tibok ng aking puso dahil lang sa sinabi niya kanina. Nanginlabot pa rin ako hanggang ngayon at kayang parang kaya niyang kalabanin lahat kahit na kam*tayan pa ang nasa harapan niya, talagang lalaban at lalaban pa rin siya kahit ano pa'ng mangyari. Pinutol niya ang pagkakayakap niya sa akin dahil hindi ko naman siya niyakap pabalik. Ngumiti naman siya nang malaki, alam ko at ramdam kong peke lang 'yon dahil sa nananliksik ang kanyang mga mata. Napalunok naman ako at saka simple ko lang siya nginitian. "Yes, hello, it's been quite a while now..." tanging nasabi ko at buti na lang at hindi nautal dahil mamaya ay maramdam