Share

Chapter 22

Marcus' presence was no where to be found the next day. Mag-isa ulit ako sa penthouse. It went on for days. Gigising akong mag-isa, matutulog akong mag-isa. Our situation came back to where were supposed to be. Mas malala lang ngayon. Kung dati lumilipas ang magdamag habang kaulayaw ko siya sa kama, ngayon ay nalalampasan ko ang bawat gabi ng puno ng luha. Parang walang kapaguran ang aking mga mata na bigla na lang lumuluha. The pain, the agony, the misery...they just won't let me finish each passing day peacefully. Sobrang naguguluhan na ako. Ang isip ko, ang damdamin ko at ang puso ko. I don't know what to think or do anymore. Gusto ko na lang ay mamanhid ng tuluyan upang wala na akong maramdaman pa. But everytime my thoughts were occupied by Marcus, my heart aches even more. Its suffocating that its becoming a hinder for me to breath air properly. Nakakasakal, nakakasikip sa dibdib.

I opened my eyes under the dark sunglasses I'm wearing. The ray of the afternoon sun greeted me
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP
Mga Comments (1)
goodnovel comment avatar
Anna Fegi Caluttong
hay naku Elora wag Kang maniwala dyan sa mama ni Marcus
Tignan lahat ng Komento

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status