Chapter 15

Chapter 15

Parang binibiyak ang puso ko, habang nakatitig sa kaniyang maamong mukha. Napa hagulhol ako sa sakit.

Hindi ko siya na protektahan, hindi ko siya nailigtas. Wala manlang akong nagawa upang siya'y mabuhay.

Napatingin ako sa aking tagiliran nang maramdaman kong may yumapos sa aking mga binti. Nakita ko ang aking dalawang anak na kambal. Puno ang kanilang mukha ng mga luha.

Napatingin ulit ako sa cobin ng aking asawa kung saan siya nakahiga, na naka suot ng puting bestida.

Ngayon ang araw ng kaniyang libing.

Pumunta ako sa harapan ng kaniyang cobin habang may hawak na bulaklak. Kasunod ko ang dalawang bata sa aking tagiliran.

Nang maitapon ko na ang tatlong pulang roses na hawak ko, unti unti na nila itong binaba sa ilalim ng lupa.

Patawarin mo sana ako, sweetie. Hindi kita nailigtas, hindi kita na protektahan.