Chapter 3
"Dito lang muna kayo, sa bahay ha? Mommy and Daddy, going to mall. Buy, some foods. Behave, with yaya Kida, okay?" Bilin ko sa kambal nang nasa living room na kami ni Cedrick.
Napag planuhan naming, mamalengke sa araw na ito. Tutal, weekend naman.. Kaya kami nalang muna ang mamalengke ni Cedrick. Dadaan rin kami mamaya sa boutique ko. Para magpa sukat ng sizes para sa aming susuotin para sa high school reunion.
"Yes, mommy. Ingat po kayo ni Daddy!" Paalam na ni Rick. And, Cedrena, giving a small smile with us, sabay wave.
"Ingat po, kayo. Pasalubong po namin ni Rick, ha?" Bilin ni Cedrena sabay niya tawa ng mahina. Napailing na lamang ako.
Bumaling ako kay Kida, "Ikaw na ang bahala sa kambal, Kida ha? Alagaan mo sila, habang wala kami ni Cedrick."
Tumango naman siya at ngumiti sa amin ni Cedrick nang makahulugan. "Yes, ma'am. Enjoy!"
Napailing na lamang ako sa sinabing iyon ni Kida. Kung ano-ano talaga ang iniisip ng babaeng iyon.
"So? What we gonna do now?"biglang tanong ni Cedrick nang maka upo na kami sa kotse. He started the engine and drive it.
"What, do you think?"taas kilay kong tanong sa kaniya. I smile mischievously to him and I wiggle my eye brow.
Napatawa si Cedrick at ngumiti din sa akin pabalik. "I think, we're gonna have a new twin again?"
Hinampas ko siya sa braso nang marining ko ang sinabi niya. Bakit ba kasi iyon ang naisip niya? Tinanong mo di ba?
"Tumigil ka nga diyan, Cedrick. Cedrena and Rick, our twin are enough. Ayaw ko nang mag-buntis ulit no! Ang hirap kayang mag silang! Kapag mangyari ulit iyon, sisiguraduhin kong makakalbo ka na talaga!"
I remember the day, when I having a labor on Cedrena and Rick. Nasa sasakyan pa kami noon ni Cedrick, tapos bigla na lamang sumakit ang tiyan ko. Pinanghahampas ko pa si Cedrick.
"Walang hiya ka Cedrick! Anong ginawa mo at ganito kasakit ang manganak?! Ha?! Dalhin mo na ako sa hospital! Bilisan mo!"
Kanina pa ako sigaw ng sigaw at hampas nang hampas sa kaniya ngunit naka tulala parin siya habang nakatingin sa kawalan. Kanina pa siya tulala nang sabihin kong manganganak na siguro ako.
Namimilipit na ako sasakit na nararamdaman ko sa bandang puson at tiyan. Hindi ko alam kung sa balakang ko sumasakit o sa puson ko.
Nang maramdaman kong pumutok na ang panubigan ko. Napa sigaw na ako dahil sa kaba. Nararamdaman ko na kasing parang ang lapit na.
Hindi ko alam na ganito pala kasakit ang mag-silang ng bata. Ang mas nakaka-kaba ay ang malaman mong dalawang bata ang isisilang ko sa araw na ito.
"Cedrick! Ano ba! Dadalhin mo ba ako sa hospital o mag tunganga ka nalang diyan?! Cedrick! Ahhhh! Cedrick!"
Sa inis ko'y sinipa ko siya bigla. Doon na lamang siya natauhan. "Sweetie?! Sweetie?! Anong nangyayari sa iyo?"
"Manganganak na ako!! Kaya dalhin mo na ako sa hospital! Sige, kapag mapa tulala ka diyan ulit. Hindi ko isisilang ang anak natin!"
Nadala naman siya sa pananakot ko at nag-simula na niyang pasibadin ang kotse papuntang St. John hospital.
Pag-dating sa hospital, nag kanda ugaga siya sa pag-alalay sa akin. Imbes na ako dapat ang kabahan, parang siya pa ang kinakabahan at parang manganganak.
Siguro kapag hindi ako manganganak sa oras na ito, kanina pa ako tumatawa dahil sa reaksyon niya.
Nasa delivery room na kami'y, habang umiiri ako ay sinasabunutan ko ang buhok niya sa ulo. Nakakainis siya, kung alam kong ganito pala kasakit ang manganak. Hindi na sana ako pumayag pa. "Hindi ka na makaka ulit pa Cedrick! Kung alam ko lang ganito kasakit, hindi na sana ako pumayag! Ayaw ko na talaga!"
Nakita ko siyang pulang-pula na ang buong mukha dahil sa sinabi ko at marahil dahil din sa pag-sabunot ko sa kaniya. At, Papaano ba naman kasi narinig lahat ng mga nurse at ng ob-gyne ko ang lahat ng sinabi ko. Kahit ako, namula rin nang huli kong ma-realized na meron palang nakarinig sa sinabi ko.
"Sweetie, naman. Wala na talagang pangalawa?"parang nagmamaktol na bata, na tanong niya sa akin. Saka, parang inaasar ako. Ako pa ang nahiya sa kanilang lahat ngayon, ha?
"Wala na! Kahit, itaga mo pa sa bato! Ahhh! Kainis ka talaga Cedrick! Makakalbo talaga kita, kapag maka labas na ako ng hospital!"
"Wag naman sweetie, mawawalan na naman ng isang gwapong nilalang ang mundo. Sige, ka."
"Wala akong paki alam!"
Narinig ko pa ang tawanan lahat ng nurse at ng ob-gyne ko sa loob ng delivery room dahil sa sinabi ko, na umalingawngaw sa buong silid. Kasabay nun, ang pag-iyak ng isang bata.
"May iniisip ka ba, sweetie?"napabalik sa realidad ang pag-iisip ko nang, biglang mag-salita na lamang si Cedrick. Kaya't napatangin ako sa kaniya saglit at muli kong itinuon ang atensyon ko sa pagmamasid ng paligid, sa labas ng sasakyan.
"I have remember something, in what I said. Don't mind it, baka tumawa ka lang kapag pilitin mo akong sabihin sa iyo."
-
"Sa wakas tapos, narin tayong mamalengke. We need to put it on the back of the car, then we will go in your boutique for the measurements of our dress and suit to wear in reunion. Are you ready, sweetie?"
Napatango ako sa tanong na iyon ni Cedrick. "Uh-hu! I'm alaways, ready. You know that, right?"
Ngumiti siya sa akin ng matamis at inilapit na lamang niya bigla ang mukha niya sa mukha ko na siyang ikina-gitla ko. "Yes, sweetie. I know it."
Saka niya ako kinintilan ng halik sa aking labi. Parang nilusob ako sa apoy dahil sa kahihiyan at pag-init ng aking mukha. Maraming taong nakamasid sa amin at nakapansin sa ginawa ni Cedrick.
Nasa mall pa naman kami, kaya't nakakahiya ang sa ganoong sitwasyon. Pero hindi ako mahihiya, kapag si Cedrick ang may kagagawan ng kahihiyan.
Lumabas na kami ng mall. Inilagay agad niya ang lahat ng pinamili namin sa kikuran ng kotse at tsaka inalalayan niya rin ako papasok ng kotse.
Pagpasok niya agad sa kotse, pinasibad niya agad ito. Mabilis kaming nakarating ng boutique.
Nakagawa narin ako ng desinyo, para sa susuotin namin ni Cedrick sa reunion. At, iyon ay tatahiin na ng mga tauhan ko kapag nakuha na nila ang sukat namin ni Cedrick sa araw na ito.
Pagpasok namin sa sizes room ay, andoon na ang ilan sa tauhan ko na mag-susukat saming dalawa.
Madaling natapos ang pag-sukat. Agad kong pina-tingnan kay Cedrick ang mga desinyo kong ginawa para sa suit na susuotin niya sa reunion.
Habang namimili si Cedrick ng desinyo, para sa suit niya. Biglang nag-vibrate ang phone ko. Someone texting me.
Tiningnan ko ang message, sa pagka-bigla at pagka-taranta at pagka-kaba narin. Nabitawan ko ang cellphone na hawak-hawak ko.
From: unknown
Hi, Ena. I miss you... Do you miss me too? Four years ago... And then four years ago again... I'm finally back. How are you? Do you still remember me?
-AC
Chapter 4"Whats the matter, sweetie?"napatingin ako kay Cedrick dahil sa bigla niyang pag-tanong sa akin. Napatingin ako sa cellphone kong na nasa sahig. Hindi ako makapag-salita dahil sa kaba at gulat.Biglang nanginig ang buong katawan ko. Iniisip kong sino ang taong iyon, na nag-text sa akin. Napatingin ako sa mga mata ni Cedrick at umiling-iling ako. "My phone." Iyon lang ang nasabi ko sa kaniya.Napatingin rin siya sa cellphone ko na puno ng pagtatataka. Nilapitan niya ako at niyakap. Napa-yakap, ako sa kaniya. Nawala bigla ang kaba ko sa aking dib-dib. Yes, his my savior and calmness.Binitawan niya ako, saka pinulot ang cellphone kong napunta sa sahig. Tumingin muna siya sa akin, bago tumingin sa cellphone ko. He open it, and like what I expected.His still calm and speechless. No reaction, no doubt, and no fair. But, have cofidence, brave and
Chapter 5Napatitig ako sa aking sarili. Nakatingin ako sa salamin, at kitang-kita ko ang aking repleka mula dito.Napangiti ako sa aking nakikita. It wasn't me. I'm matured enough. Lumingon ako sa aking likuran nang may tumikhim mula dito. Si Kida."Ma'am, pinapatawag na po kayo ni Sir Cedrick. Aalis na daw po kayo." Naka ngiti nitong sabi sa akin. Nakikita kong parang meron pa siyang gustong sabihin ngunit hindi na niya itinuloy dahil marahil sa hiya.Ngumiti ako sa kaniya saka tumugon, "Salamat Kida, pababa narin ako. Pakisabi kay Cedrick. Tsaka nga pala, may gusto ka bang sabihin? Nakikita ko sa iyong mga mata,"Bumaba siya ng tingin, bago tumugon sa aking tanong. "Ma'am, pwede po ba muna akong mag-day off bukas? Nagka sakit po kasi si Nanay. Walang mag-aalaga sa kaniya."Lumakad ako palapit sa kaniya at hinawakan ko ang dalawa niyang kamay. Kaya't napatinga
Chapter 6Agad akong hinila ni Cedrick papalabas ng grand hall. Naka tingin lang sina Medel at Deigo, maging sila Kersten at David sa aming pag-alis. Naguguluhan kung bakit ganoon na lamang ang naging reaksyon ni Cedrick.Nang makarating na kami sa kotse agad akong sumakay. Kasunod si Cedrick. Agad niyang pinaharurot ang kotse, ibayong kaba ang aking naramdaman nang bumalik sa ala-ala ko ang text message na iyon."Sweetie, natatakot ako.." Biglang usal ko dahilan upang siya'y bumaling sa akin."Wag kang matakot, sweetie. I'm here. Hindi ko kayo, pababayaan ng mga bata."Kahit papaano nabawasan ang kaba sa aking dib-dib sa itinugon na iyon ni Cedrick. Sino ba ang taong iyon at tinatakot niya kami ni Cedrick? Bakit sa akin lang siya nag-t-text? Galit ba siya sa akin?"Sa tingin mo, sino ang nagpa dala sa akin ng text message na iyon, sweetie?""I d
Chapter 7"Sweetie, pupunta ka ba sa Star hotel para mag-ayos doon?" Napatingin ako kay Cedrick nang bigla siyang tumanong sa akin."Ahm, oo mamaya. Pagkatapos kong dumaan sa boutique."Nag-aayos ako ng aking damit para pumasok na sa aking trabaho sa boutique. Ganoon din si Cedrick, nag-bibihis din siya para pumasok sa V-club."Nga pala, sina Cedrena, dadalhin ko na lang sa boutique.""Sa akin na lang, si Rick. Para hindi ka mahirapan sa kanilang dalawa. Dadaanan namin kayo ni Rick, mamaya doon sa hotel. Just text if you two go there. Okay?"mahaba niyang litanya."Osige, i-t-text kita kapag andoon na kami ni Cedrena sa hotel." Tugon ko naman. Niyakap niya ako at hinalikan sa aking noo bago siya lumabas ng silid naming dalawa.Ako naman, inayos ko muna ang postura ng itsura ko bago lumabas ng silid. Pagdating ko sa sala. Hinihintay na nila akong t
Chapter 8Napa hilot ako sa aking sintido nang matapos na ang meeting ko ng dalawang oras. It's been hard time, I guess. Napatingin ako kay Rick. His playing game on his gadget.Napatingin siya sa aking kinaroroonan. Ngumiti siya't lumapit sa akin. I just smiled at him too."Daddy, you look stress. I guess, we need to order a Ice cream?" Malambing niyang tanong sa akin.Gunulo ko ang buhok niya at kinarga siya, "Gusto mo lang siguro ng Ice cream, eh?"Napahalakhak siya sa itinuran kong iyon. "Ganoon nga po, daddy. Tsaka, para mawala narin ang stress mo.""Then, I order ice cream." Natatawa kong wika. Habang iniaangat ko ang telepono sa aking tainga. Pina upo ko siya sa aking swivel chair.Nag-order na ako at saka ko siya binalingan. "Rick, after eating ice cream. We need to go at your's mother boutique, okay?""Opo, daddy."
Chapter 9Napatingin ako kay Medel nang bumalik siya sa loob ng opisina ko."Natawagan ko na si Cedrick, papunta na siguro iyon dito." Napatango ako sa sinabi niyang iyon.Napa tingin ako kay Cedrena. Kitang kita ko sa kaniyang mga mata na nag-aalala siya sa akin. Nginitian ko lang siya't niyakap."Sino ba kasing nag-t-text sa iyo na iyan? Naku! Talagang makakalbo ko ang taong iyan!" Gilaiting sigaw ni Medel habang gigil na gigil sa pabalik balik na lakad sa loob ng opisina ko.Napatayo na lamang bigla si Kersten. "Nakapag tataka lang, bakit ka niya pinapadalhan ng treat... Bakit niya kayo tinatakot? There's something, bad behind this."Napatingin kaming sabay ni Medel kay Kersten. Napa nganga narin si Medel dahil sa mga narinig niya galing kay Kersten."Anong ibig mong sabihin, Kersten?" Takang taka kong tanong sa kaniya."Kung p
Chapter 10Nagmamadali akong pumunta sa Star hotel. Agad kong tinawag ang sekreterya ko, para ipa ayos ang banyo. Bakit ba kasi ngayon pa nagka problema ang lahat?Nawalan ng supply ng pagkain ang hotel. Mamayang gabi na ang anniversary ng V-club.Pero hindi iyon matutuloy kapag walang pagkain at mga inumin, ano na lamang ang sasabihin ng mga bisita?"Mag hanap kayo, agad ng supply. We need to find it, asap!" Natataranta kong utos sa aking sekretarya. Napa tango naman siya sa aking sinabi at agad umalis sa aking harapan.Pinaka titigan ko naman ang buong hall. Maayos ang pagkaka ayos ko dito. Red carpet, chandelier, tables with five chairs and also a stage hall. Kung saan doon ang C.E.O naka upo at ang mga Villaurel family.Napapa libutan ng mga ilaw ang hall, at ang chandelier ay nagmumukhang bituin dahil sa liwanag na dala nito sa itaas. Kung kaya't nagliliwan
Chapter 11"Sweetie?!" Gulat na gulat siya nang makita ako na naka-upo sa kaniyang swivel chair. I smirk at him and I stand up to face him."Surprise!" Masigla kong sigaw sabay lahad ko ng aking dalawang kamay. I see him, tilting his head and small smile appear at his lips.Lumapit siya sa akin at bigla na lamang ako hinigit. Napa singhap ako sa pagka bigla. "Akala ko, hindi ka pupunta dito? Pinaglalaruan mo ba ang damdamin ko, sweetie?""Hindi naman sa ganoon. Hindi kasi kita matiis, eh. Tsaka, na miss din kita." Naka ngiti kong wika sabay kawit ng aking mga braso sa kaniyang leeg."Then, mas na miss kita, sweetie. Sulitin na lamang natin ngayon ang oras, pwede?"Tinampal ko ang kaniyang dib-dib sabay napa tawa. "Ano na namang kalokuhan ang na-isip, mo ha?"Kumunot ang kaniyang noo, sabay ngiti ng malapad. "Green minded ka na pala ngayon,