ILANG ARAW ang lumipas bago ang tagpong nangyari sa Hedalgo Shrine at balik ulit ako sa aking trabaho. Sinalubong agad ako ni Lolo pagkapasok na pagkapasok ko sa aming hide out. “How’s my grandson? Kamusta ang pagkikita niyo ng mga magulang mo?”
Napangisi ako nang marinig ang tanong sa akin ni Lolo. “Nothing change, Lo. Pareho pa rin ng dati,” tamad kong sagot rito. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at gusto ko ngayong lokohin ito.
Ganoon na lamang ang halakhak nito na pumuno sa buong silid dahil sa aking sagot rito na siyang aking ikinailing. “Hindi mo ako ulit maloloko, 707. Tinawagan ako kagabi ng mama mo. At hindi niya maipaliwanag ang saya niyang nararamdaman nang ibalita niya sa akin na nagkabati na kayong tatlo.”
Napailing-iling ako. “Nauna pa pala si Mama na balitaan ka,” natatawa ko ring litanya.
Umupo ito sa swivel chair saka seryoso
“SA NGALAN ng Ama, ng Anak, ng Espirito Santo—”“707, 703, 705 at 701 may mga armadong kalalakihan ang dumating sa hindi kalayuan. Sakay sila ng itim at abong kotse malapit sa isang malaking puno sa kaliwa sa inyong harapan.” Umigting ang aking panga nang marinig ang sinabi sa kabilang linya ni 702.Inilibot ko ang aking paningin sa kabuuang lugar at napatigil ang aking mga mata sa malaking puno sa hindi kalayuan. Hinanap ko ang itim at abong kotse na kakarating lang doon.“Humanda kayo, 703, 705 at 701 marami ang kalaban natin,” bulong ko sa aking mga kasamahan na tulad ko ring nakatingin sa aking tinitingnan.Ngumisi ako nang mabilang ko kung ilan ang kalaban namin lahat. Dalawampu’t dalawa sila, napatingin ako kay Lolo nang sikuhin niya ako. Alam kong sinasabi niya rin sa akin na nakita niya na ang nakikita ko. Kahit gaano pa kami kahanda sa ganit
PINAKATITIGAN ko ng mabuti ang papel na aking hawak-hawak. Isang malaking negative ang nakasulat sa ibaba ng papel. Ang nagpapatunay ng hinala ko. Ang hinala ko noon pa mang unang napunta ako sa misyong ito. Masama ito, masamang-masama. Hindi ako makapaniwala.Iiling-iling ako habang isinisilid sa aking dalang jacket ang papel na iniabot kanina ng aking utusan. Itinago ko iyon sa bulsa ng aking jacket sa loob. Huminga ako ng malalim bago pumasok sa aking sariling opisina rito sa head quarter.Agad kong kinuha ang attache case ko saka binuksan iyon. Pinakatitigan ko ang singsing saka naningkit ang aking mga mata.Ngumusi ako saka napailing. Hindi ako makapaniwala. Sa lahat ng pwedeng taong pumatay kay Mister Caline, bakit siya pa? Ganoon na ba siya kagalit at napatay niya ito?Ngayong alam ko na kung sino ang tunay na salarin. Kailangan ko munang humanap ng sapat na ebidensya para tuluyan na siyang
"HINDI KO alam kung ano ang nangyari, anak. Pagkakita ko na lamang sa kaniya nakahandusay na siya at naliligo sa masaganang dugo...anak..sino ang pwedeng may gawa nito? Wala namang kalaban ang Papa mo pero bakit ito nangyayari?"Kitang-kita ko sa mga mata ni Mama ang paghihinagpis habang humahagulhol sa iyak. Yakap-yakap nito ang sarili habang naghihintay kami sa labas ng operating room.Hindi ko mapigilan ang maikuyom ko ang aking mga kamay dahil sa inis at galit na aking nararamdaman. Mukhang nakatunog na sa akin ang aming kalaban kung kaya't ang pamilya ko na nito ang dinadamay.Parang dinudurog ang puso ko habang pinagmamasdan si Mama na naghihirap sa sakit na nararamdaman. Hinding-hindi ko na pwedeng palagpasin pa ang pangyayaring ito. Kailangan ko nang kumilos para mahuli na siya at hindi na makapangdamay pa ng mga inosenteng tao."Ma..huwag ho kayong mag-alala. Hahanapin ko po kung sino ang may gawa nito. Pagbabayaran
"SIGURADO KA ba sa gagawin mo Laird? Hindi ka ba niyan mapapahamak? Makinig ka kay Tita. Huwag kang pasaway," sermon na naman sa akin ni Moina nang magkita kami ngayon dito sa school ngayong araw.Ikinuwento ko kasi rito ang nangyari kahapon at heto na naman tayo sa paulit-ulit niyang panenermon sa akin. Napahinga ako ng malalim saka napailing.Here we go again. Always ended up our conversation in this. Nagtataka na ako minsan rito kay Moina. Is she concerned about me or she really want to ended up my mission?I let out a deep sigh and stared her like I don't know her anymore. Nakitaan ko ng pagbabago ang kaniyang mukha ng reaksyon. Now, she is acting again. Umiling-iling ako saka iniwas ko na ang tingin sa kaniya. I sip the remaining coffe latte on the cup and stood up."I gotta go, Moina. I need to do something today. Pahatid ka nalang kay manong Jose. Saka pakisabi na hindi na niya ako hintayin," paalam
PATAPON KONG inihagis ang mga damit at mga gamit sa mesa ng aking opisina nang pagkatapos kong hubarin ang lahat nang 'yon mula sa aking katawan. Kanina pa ako hindi makahinga sa mga 'yon.It worthless then. Hindi nag-work ang planong 'to ni Lolo. Natakasan ako ng taong 'yon. Saan ito nagpunta pagkatapos lumabas ng coffee shop? Hindi ko na nakita kung saan siya, kung kaya't hindi ko nasundan agad ang salarin.Pumunta na lamang ako rito sa head quarter. Baka dito makapag-isip pa ako ng mabuti kung paano ko siya mahuli sa akto.Biglang bumukas ng malakas ang pinto at bumungad sa akin ang seryosong mukha ni Lolo Borge."707, anong nangyari?"Umupo ito sa swivel chair na kaharap ko sa bandang lamesa kung saan ang main desk ko. Huminga ako ng malalim saka pinakatitigan si Lolo ng seryoso."Look, 'Lo. Hindi siya ang tunay na salarin," diretsahan kong sagot rito.
"MAKE LOVE?" Halos maibuga ko ang alak na ininom ko nang marinig ang tanong na iyon sa akin ni Lolo.Tinitigan ko ito ng nanlalaki ang mga mata. May alam ba siya? Or hinuhuli niya lang ako sa akto. "Lo?" Maang kong tanong rito.Kita ko kung paano umangat ang sulok ng labi nito saka ako tinapunan ng mapang-usig na tingin. "Sa rooftop pa talaga, kayo gumawa ng milagro kagabi?""Lolo!" Napasinghap ako dahil sa sinabi nito.Pakiramdam ko namumula na ang pisngi ko ngayon sa harapan ng matandang ito. Humalakhak ito saka iiling-iling na tinapunan ako ng tingin."Apo, wala namang masama sa ginawa niyo. Pero ang akin lang. Naging aware sana kayo sa lugar. Buti na lamang at ako ang nakakita sa inyo. Paano na kung ang iba niyo nang kasamahan? Ano na lamang ang sasabihin nila?"Sumipsip ako ng alak sa aking basong hawak na may laman pang kaunting alak. Iginala ko ang aking paningin sa loob ng opisina ni Lolo. Nagkalat ang mga papeles s
"HAVE YOU found it?" Isang tinig ang pumukaw ng diwa ko.Umayos ako ng tayo saka tinapunan siya ng tingin. Itinaas ko ang aking kilay saka siya pinakatitigan ng mabuti. Anong ginagawa niya rito sa apartment ko?"Lo? What bring you here?"Ngumisi siya saka iiling-iling. I was lost of control. Mukhang may mali talaga nangyayari ngayong araw at liyong-lito na ako kung ano ang nangyayari. I need to end all of this shits."Your Mom, called me. And your dad..."Biglang binaha ng kaba ang aking dibdib nang marinig ang sinabi ni Lolo. Oh, please not now. Kailangan ko pang tapusin ang trabaho ko. I need to end this case of Mister Caline in this just one day.Lumapit ako kay Lolo saka siya tinitigan. "What about, Dad, Lo? May nangyari bang masama?""He is safe now. Nagpadala na rin ako ng mga tauhan doon para bantayan sila ng Mommy mo sa hospital. Habang tumatagal ang misyong ito, apo. Mas lalong nalalagay sa panganib ang pami
ISINARA KO na ang aking attache case nang malagay ko na doon ang lahat nang kakailanganin ko mamaya sa meeting. At maging sa kung ano ang pwede kong pag-gamitan.Inayos ko ang kwelyo ng aking suot na tuxedo saka pinakatitigan ang aking sarili sa salamin. I imagine how long this mission. I hope dito na magtatapos ang lahat.Tumalikod na ako sa salamin saka kinuha ang aking attache case saka na naglakad patungong pinto. Handa na kaya silang lahat manaya sa rebelisasyon kong gagawin?I hope so.Sana maging maayos ang lahat pagkatapos nilang malaman ang totoo.I let a deep sighed at saka pumasok na sa kotse ko at mabilis na pinaharurot.All of their eyes are on me. Puno ng pagtataka. Puno ng pagkaduda. Puno ng pananabik. At puno ng pagka-excitement. Napangisi ako saka napailing when I put my laptop on the desk.Tumikhim ako para mawala ang bara sa aking lalamunan. 701, 702, 703, 705, 706, and Lolo Borge. Printe sil