Share

Regrets are for Sad People

Walang lingon akong umalis ng cafeteria. Mabilis ang bawat hakbang ko habang nakayuko upang walang makakita ng mga luhang kusang tumulo nang makalabas na ako ng cafeteria.

I don't know where I am going but I know I have to get away as far as I can. I need a place where no one knows me to see me cry.

Totoo talaga 'yung sinasabi nila. Pagkatapos ng saya— matinding sakit at kalungkutan. Wala pa man ang kasal nila Zach, ganito na kaagad ang sakit na nararamdaman ko— paano ko kakayanin na dumalo at saksihan ang mismong kasal?

I roughly brushed away the tears from my cheeks as I keep on walking. I was begging my own feet to bring me somewhere no one knows who I am. Somewhere I can cry. Somewhere I can show the real me — a wounded warrior of love.

Hindi ko alam kung saan ako patungo hanggang sa bumangga ako sa kung sino. I was about to fall but strong set of hands held my arms to steady my body. I had to immediately cover my face when I heard his voice.

"Ava?"

It was Rupert.

"A-ano... Nagmam
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status