Chapter 14.1

Hindi alam ni Vena kung ilang oras siyang nakahiga doon sa kama at umiiyak. Dahil sa magkahalong pagod at antok, ay hindi na niya namalayan pang nakatulog na pala siya. Nagising siya na masakit ang katawan dahil sa ginawa sa kaniya ni Andrei. Napatingala siya sa orasan na nasa silid at nakita niya na alas kwatro pa lang pala ng madaling araw.

Inipon niya ang lahat ng lakas niya upang makatayo siya. Hindi niya namalayan na nakatulog pala siya na hindi man lang nakakapagdamit at nakakapaghugas man lang. Nang makabangon siya ay naupo muna siya sa kama at pagkatapos ay napahaplos sa kaniyang mga mata.

Pakiramdam niya ay magang- maga iyon. Hindi niya alam kung anong oras siyang tumigil sa kakaiyak kagabi, isa pa ay sino ba naman ang hindi kasi maiiyak sa sitwasyon niya. Masayang pagsasama ang inaasahan niya ngunit tila kabaligtaran naman nito ang nangyayari.

Ilang sandali pa nga ay dahan- dahan na siyang tumayo. Ramdam na ramdam niya ang pananakit ng katawan niya at ang kirot ng pagkabab