NINETEEN
NAGISING siya dahil sa napakalakas na kulog na umalingawngaw sa buong paligid. Agad siyang napamulat ng kanyang mata at medyo madilim ang kalangitan.
Ipinikit niyang muli ang kanyang mata dahil muli niyang naramdaman ang pagkirot ng mga sugat niya.
Sa kanyang pagpikit ay biglang pumasok sa kanyang isipan ang itsura ni Zake noong ginagamot siya nito. Hindi niya alam pero mababakas doon ang matinding kaba, kaba na hindi niya maipaliwanag kung ano.
Tila takot na takot ito sa hindi niya malamang dahilan. Mababakas din roon ang matinding pag-aalala dahil halatang-halata sa mukha nito.
TWENTYNANATILI muna siyang nakatitig sa nakasarang pinto at pinapakiramdaman ang kanyang sarili. Hindi niya alam pero parang maging siya ay nasaktan siya sa ginawa niya na pagtampal rito.Tinatanong niya tuloy ang kanyang sarili kung tama nga ba ang ginawa niya. Pero sa isang banda ng kanyang isip ay sinasabi nito tama lang iyon. Tama lang na ilayo niya ang sarili niya rito. Tama lang na hindi siya magpaapekto sa mga ginagawa at ipinaparamdam nito sa kanya dahil habang maaga pa ay dapat na niyang pigilan ang lahat ng nararamdaman niya.Hindi niya inaasahan ang lahat ng ito. Hindi niya inaakalang magkakaroon siya ng ibang damdamin bukod sa pagkamuhi. Dapat nga ay matinding galit
TWENTY ONEAGAD siyang bumaba pagkatapos ng ilang sandali. Nararamdaman niya na rin ang kanyang gutom ng mga oras na iyon, idagdag pa na nanghihina na siya dahil sa mga sugat na tinamo niya.Madilim pa rin ang paligid pagbaba niya. Halos alas-dyes pa lamang iyon ng umaga pero tila ba magtatakip silim na dahil sa dilim ng buong paligid.Hindi pa rin tumitigil ang buhos ng malakas na ulan magpahanggang sa oras na iyon.Pagkababa niya sa baba ay dumiretso siya sa sala at nagtungo sa isa sa mga bintana. Hinawi niya ang sobrang kapal na kurtina upang kahit papano ay magkaroon ng liwanag na pumasok rito.
TWENTY TWOPAGKATAPAK na pagkatapak niya sa loob ng kanyang silid at pagkatapos na pagkatapos niyang maisara ang kanyang pinto ay agad na nag-unahang tumulo ang kanyang mga luha.Sumandal siya sa pinto at hinayaan ang sariling umiyak, hanggang sa tila nawawalan na siya ng lakas kaya hindi na niya napigilan pa na mapadausdos at mapaupo sa sahig. Napatutop siya sa kanyang bibig dahil nag-uumpisa na siyang mapahikbi. Akala niya, akala niya ay nagbabago na ito ng pakikitingo sa kanya. Akala niya ay nagiging mabait na ito at hindi na ito magiging ganun pa ngunit nagkamali lang pala siya.
TWENTY THREEHINDI na siya nakagalaw pa dahil sa bigat nito. Ibinuhos nitong lahat ang bigat sa kanya upang hindi na siya makagalaw pa at hindi na niya magawang manlaban pa sa ginagawa nito sa kanya.Hindi siya nito binibigyan ng tsansa upang makapanlaban dahil talagang inipit nito at hinawakan ang kanyang mga kamay ng sobrang higpit.Maging ang kanyang paa ay halos hindi na niya maigalaw pa dahil sa mga paa rin nito na nakaharang sa magkabila niyang side.Ipinilig niya sa kanyang side ang kanyang ulo upang hindi siya nito mahalikan, ngunit isang malaking pagkakamali pala ang ginawa niyang ito dahil sa pisngi niya dumapo ang mga labi nito.
TWENTY FOURPIGIL na pigil niya ang kanyang paghing, halos mapasabunot na siya sa buhok nito na nasa tapat ng kanyang pagkababae.Nakaluhod na ito sa baba habang hinahalikan siya sa parteng iyon ng katawan niya. Napatirik ang kanyang mata ng bigla nitong isinubo ang kanyang hiyas sa kabila ng manipis niyang shorts ay ramdam na ramdam niya ang bunganga nito doon.Halos kumawala ang sunod sunod na ungol sa kanyang bibig dahil sa ginagawa nito sa kanya. Halos hindi na rin niya alam kung saan niya ibibiling ang kanyang ulo dahil sa sarap na pinalalasap nito sa kanya ng mga oras na iyon.Mas lalo lamang nag iinit ang pakiramdam niya sa mga ha
TWENTY FIVENANATILI siyang nakayakap rito habang karga - karga pa rin siya nito. Naghahabol pa rin siya ng kanyang paghinga sa mga oras na iyon dahil napagod siya sa pag - abot nila pareho ng kasukdulan nila. Maging ito ay hindi rin gumalaw at nanatili lamang itong ganoon hanggang sa naramdaman na lamang niya na naglakad ito habang buhat - buhat siya. Magka - hugpong pa rin ang kanilang mga katawan sa kabila na naabot na nila ng minsan ang rurok ng kaligayahan.Hindi siya nagreklamo bagkus ay nanatili lamang siyang tahimik at yumakap pa rito pagkatapos ay isinandal ang kanyang ulo sa balikat nito.Ipinikit niya ang kanyang mga ma
TWENTY SIXNAGISING siya na magaan ang pakiramdam na akala mo nawala lahat ng pinoproblema niya ng mga oras na iyon.Pagmulat niya ng kanyang mga mata ay ang hindi na naman pamilyar na silid ang kinagisingan niya pero hindi katulad ng dati na naramdaman niya ay hindi na siya ganun na kinabahan pa pagkagising niya.Napayuko siya sa kanyang sarili, nakakumot na siya ngunit wala pa rin siyang saplot. Napalingon siya sa kanyang tabi, wala na ito roon ngunit bakas pa rin ang ulo nito sa pinag unanan nito. Kinuha niya ang unan at inamoy, naiwan doon ang mabangong amoy ng shampoo nito. Kaya napapikit siya habang inaamoy amoy iyon.Ilang sandali siyang nasa ganung posisyon na nasa ibabaw niya ang unan at hawak - hawak niya. Hanggang sa ibinaba na niyang muli ito sa tabi niya. Kinusot - kusot niya muna ang kanyang mga
TWENTY SEVENILANG saglit itong natahimik at hindi nagsalita pagkatapos ay muling lumingon sa kanya."Someday malalaman mo rin ang lahat." At muli ay tumalikod na ito at tuluyan ng iniwan siyang nakatayo doon. Pinanuod niya lamang na papalayo itong naglalakad papasok sa bahay.Ano ang ibig sabihin ng mga sinabi nito? Ibig sabihin ay hindi lang ang pagkakautang ng kanyang mga magulang ang dahilan kung bakit siya nandito ngayon?Napapaisip tuloy siya kung ano nga ba talaga ang totoong dahilan nito. Nasisiguro niyang may mas malalim pang dahilan kung bakit siya nasa islang iyon ngayon.Natigi