FORTY THREE
MAAGA siyang nagising ng oras na iyon, hindi niya alam kung bakit ngunit agad na siyang bumangon at bumaba ng kanyang kama.
Nag - iinat siyang naglakad papunta sa kanyang bintana upang tingnan kung maliwanag na. Madilim pa ng mga oras na iyon, ngunit may sumilip ng liwanag mula sa silangan. Napangiti siya, siguro ay magandang pagmasdan ang pagsikat ng araw.
Agad siyang pumasok sa banyo at naghilamos. Pagkatapos ay nagbihis siya ng kanyang damit dahil napakanipis ng suot niya. Sigurado siyang malamig pa sa labas kaya nagsuot din siya ng jacket. Pagkatapos niyang makapagbihis ay agad siyang bumaba sa kusina upang magtimpla na ng kape.
FORTY FOURNAKADAPA siya sa kanyang kama ng mga oras na iyon. Boring na boring siya at wala naman siyang ibang alam na gawin kung hindi ang humiga ng humiga. Wala naman siyang dapat linisin sa bahay na iyon dahil si Manang Cita ang gumagawa nito kasama ang apo nitong si Gina.Sa tantiya niya ay nasa kinse anyos pa lamang ito dahil batang - bata pa lamang ang istura nito. Nakita niya na ito ngunit tila mailap itonsa kanya at halos ayaw siyang kausapin.Napakabata pa nito ngunit napipilitan na itong magtrabaho, samantalang siya noong nasa edad siyang ganun ay wala siyang ibang alam na gawin kundi ang matulog at mahiga lamang, syempre hindi din mawawala ang kanyang pakikipagbarkada kung saan ay natuto siyang uminom ng
FORTY FIVEKANINA pa nagngingit ang kanyang kalooban sa kanyang nakikita. Hindi niya alam ngunit bigla nalang siyang nakaramdam ng inis ng makita niya si Andrei na pinapahiran ng nasisiguro niyang sunblock ang likod ni Addie.Katatayo niya lamang sa kanyang lamesa ng mga oras na iyon dahil tambak na ang mga papeles na kailangan niyang basahin at pirmahan. Ilang linggo na siyang wala sa kanyang opisina dahil nanalagi na siya rito sa isla.At iyon ang bumungad sa kanya nang tumanaw siya sa kanyang bintana. Tanaw na tanaw ang mga ito mula roon kaya kitang - kita niya ng maayos ang mga itsura nito, mas tumiim pa ang kanyang bagang ng makita ang suot nitong two piece swimsuit.
FORTY SIXHINDI pa siya nakakatulog ng mga oras na iyon. Nananatili pa lamang siyang nakatitig lang sa kanyang kisame kahit na patay na ang kanyang ilaw at tanging ilaw na lamang ng buwang ang tumatanglaw sa kanya.Kanina pa niya binabalak ang matulog ngunit hindi pa siya dalawin ng antok kaya nanatili na lamang siyang nakadilat at nag - iisip ng mga bagay bagay.Napapikit siya ng maalala ang muntikan niyang pagkalunod kani - kanina lamang. Akala niya ay malulunod na talaga siya kanina ngunit salamat na lang ulit sa tagapagligtas niya. Napangiti siya sa isipin niyang iyon dahil halos kase lahat ng oras na kailanganin niya ito ay agad itong naroon upang sagipin siya na tila nagsisilbing isang knight in s
Ramdam na ramdam niya ang pag - iinit ng sulok ng kanyang mga mata. Hindi niya alam pero nasasaktan siya, nasasaktan siya dahil kahit anong turo pa ang gawin niya sa kanyang puso na ginagamit lamang siya nito para sa personal nitong pangangailangan ay alam niya sa sarili niya na minamahal niya pa rin ito sa pagdaan ng mga araw. Hindi niya na magawang supilin pa ang kanyang nararamdaman.Kasabay ng pagbaba ng mukha nito at paglapat ng mga labi nito sa kanyang mga labi ay ang pagbagsak ng luha niya sa kanyang mga mata. Hindi niya na naitago ang nararamdaman niyang sakit dahil sa mga nalalaman niya.Pilit niyang pinigil ang sarili na itulak ito palayo sa kanya, wala siyang karapatang magreklamo dahil unang - una ay kasalanan ng mga magulang
FORTY EIGHTNAGISING siya na nasa hindi siya pamilyar na silid. Pagmulat niya ng kanyang mga mata ay ang navy blue na pintura ang agad na bumungad sa kanyang mga mata alam niya kung kaninong silid siya naroroon ng mga oras na iyon dahil ilang beses na siya nitong dinala sa silid na ito.Agad siyang napalingon sa kanyang tabi, wala na ito roon at halatang kanina pa ito bumangon. Napabuntung hininga na lamang siya. Hindi niya maintindihan ito kung bakit siya nito pinapatulog sa loob ng silid nito. Bumangon na siya at aalis na sana mula sa kama ng bigla na lamang siyang makarinig ng isang putok. Putok na nasisiguro niyang galing sa isang baril dahil hindi naman siya ganun ka ignorante sa tunog ng baril dahil nag - aral rin siya noon kung paa ang bumaril dahil sa
FORTY NINEISANG malawak na lupain ang binabaan ng sinasakyan niyang helicopter. Hindi niya nakita ang mga dinaanan nila dahil umupo sa magkabila niyang gilid ang mga tauhan ni Zake na nagbantay sa kanya.Hindi niya alam ngunit nakaramdam siya ng kaunting inis dahil dito. Hanggang sa pagsakay helicopter ay hindi man lang siya binigyan ng kalayaan ng mga ito.Hindi din niya alam kung pinabantayan talaga siya nito o ibinilin na sadyang umupo ang mga ito sa dalawang magkabilang side niya upang hindi niya makita ang mga dadaanan nila.Napabuntung hininga na lamang siya ng lumapag ang eroplano sa malawak na damuhan.&n
FIFTYBIGLANG napamulat ang kanyang mga mata ng isang imahe ang lumabas mula sa kanyang isip at muling napatitig sa larawang nasa harap niya ng mga oras na iyon. Kamukha niya nga ito, magkahawig na magkahawig sila at sa malamang ay ito nga ang ina ni Zake.Hindi niya napansin na napatagal na pala siya sa pagtitig sa larawan at nang lingunin niya ang babaeng sinusundan niya kanina ay nakatayo ito malapit sa hagdan at halatang iritado na dahil sa tagal niya.Bigla siyang napalakad ng mabilis at lumapit na rito, napayuko na lamang siya dahil hindi niya alam kung paano pakitunguhan ito.
FIFTY ONENAGISING siya na mabigat ang pakiramdam, hindi niya alam pero parang sobrang bigat ng pakiramdam niya na halos ayaw pang maimulat ng kanyang mga mata. Pagmulat ng kanyang mga mata ay nasa silid pa rin siya, iginala niya ang kanyang mga mata sa buong silid na ngayon ay may kurtina na ang binata at sa tabi niya ay may mga paper bag na kahit hindi niya buksan at isa - isahin ang mga iyon ay nasisiguro niyang mga damit ang lamang n'yon.Napalingon siya sa bintana, umiihip ang hangin rito na dumadampi sa kanyang balat, muli siyang napapapikit at napatanong sa kanyang sarili kung hanggang kailan nanaman siya mananatili sa lugar na iyon.Ilang saglit