Gulp. Iyon ang tunog ng mahirap na paglunok ni John ng kanyang laway. Sa puntong iyon, puno ng tensyon ang kapiligiran ng pribadong kwarto. Ang pakiramdam ng lahat ay para silang nakadikit maigi sa kanilang pwesto. Walang nagbalak mag salita ng kahit na ano. Talagang takot si John. Siya ay natatakot na tuluyang magalit ng sobra si Hugh at gumawa ng wala sa katwiran na bagay. Ang lugar na iyon ay puno ng tao ni Hugh, at kung ito ay tuluyan masiraan ng bait, walang makaka siguro kung ano ang maaring mangyari sa kanila ni Jasper. “Heh!” Nang ang lahat ay pinipigilan ang kanilang paghinga at walang nagbalak bumuga ng paghinga palabas, may ginawang tunog si Hugh mula sa kanyang lalamunan. Ito ay parang isang tawa, pero dahil ito ay masyadong maigsi at walang bahala, walang nakaramdam ng ibig sabihin nito. “Jasper, walang nagtangkang maging bastos sa harapan ko. Samantala, ikaw ay talagang ginalit ako.” Habang sinasabi niya ito, pumirmi ng titig si Hugh kay Jasp
“Ikaw ba ang rason kung bakit bumagsak ang Zoni sampung minuto matapos magsimula ang trading?”Ang galit na pag sigaw ni Hugh ang naging rason kung bakit nag bago ang ekspresyon lahat. “Zoni? Kung saan ang dealer nito ay ang Lantern Capital at ang may pinakamaraming hawak na shares?” “Sa pagkakaalam ko para makabawi sa 50 milyon na nawala sa kanya, nilagay ni Hugh ang lahat ng pera niya dito.” “Paano ito bumagsak? Kahit na walang malaking market ang Zoni, imposible na makontrol ang presyo nito ng walang ilang bilyong dolyar.” “Grabe, gumagawa talaga sila ng seryosong aksyon para ayusin ang sitwasyon.” Ang mga tao na hindi nagtangka magsalita dahil kay Hugh ay ninenerbyos na ngayon. Nagsimula na magbago ang kanilang mga ekspresyon. Bigla, hindi na natataranta si John sa loob ng grupo. Siya pa nga ay naglabas ng sigarilyo at sinindihan ito bago humithit na may saya na nararamdaman sa dibdib. Habang tinitignan ang ibang mga kasama sa lamesa na nakaramdam ng pagkabigla, ta
“Ikaw ba si Hugh Lewis?”Ang pinuno ng grupo ay istriktong tinanong si Hugh. Nataranta si Hugh tumingin dito atsiya ay tumingin sa koridor. Saka niya napagtanto na ang mga lalake na dinala niya ay hindi na niya makita. Ang ekspresyon ni Hugh ay biglang pumangit na para bang may krisis na babagsak sa kanya anumang oras. “Tinatanong ko kung ikaw si Hugh Lewis!” Sigaw ng opisyal. “O-oo,” nahirapang pagsagot ni Hugh. Alam niya na kung ang mga taong ito ay nagpakita sa harap niya, siguro mayroon na silang matibay na ebidensya laban sa kanyang mga krimen. “Hugh Lewis, kami ay may sapat na ebidensya para mag suspetya na ikaw ay kabilang sa illegal fundraising at pagmanipula ng stock prices ng lihim. Ito ang pagtawag sa’yo. Sumama ka sa amin,” sinabi ng opisyal sa malalim na boses. Nagngalit maigi ang mga ngipin ni Hugh at tumingin kay Jasper na puno ng galit. Sumigaw ito at sinabi, “Ikaw ba ang nagplano ng lahat ng ito?” Walang bahalang sinabi ni Jasper, “Nilabag mo ang batas
Lahat ng nasa lamesa ay namula matapos marinig ang sinabi ni John. Wala sa kanila ang nagtangka sumagot dito.“Jasper, mamamatay ka sa malagim na paraan!” Nang maisip niya ang kanyang mataas na posisyon at ang kanyang yaman ay mawawala sa araw na iyon at kung ano ang naghihintay sa kanya sa kulungan, tuluyan ng nawala sa pag iisip si Hugh. Sinuntok niya si Jasper na parang asong ulol at tumingin na para bang gusto niya kaladkarin si Jasper pababa kasama siya. Subalit, tumayo lang si Jasper sa kanyang pwesto at hindi umaalis. Ito ay dahil ang mga opisyal na nasa isang gilid na naghihintay at nagmamatyag mabuti ay biglang dinampot si Hugh sa sahig. “Alisin niyo na siya dito!” Kumumpas ang kamay ng pinuno, at si Hugh ay dinala na palayo habang ito ay nagsisisigaw at patuloy na nagmumura. Habang palayo ng palayo ang boses ni Hugh, ang mga opsiyal ay nakipag kamay kay Jasper at sinabi, “Kahit ano mangyari, maraming salamat sa iyong impormasyon. Kung hindi, hindi namin siya
“Mr. Laine, si Hugh ay mapang pwersa at dominante, kaya may mga saloobin kami na hindi namin masabi. Ngayon na ang kalaban ay nakatanggap na ng parusa, kami ay paniguradong magpapakabait na.” May isang tumayo at sinabi ito ng may pag ngisi. Ang mga salita niyo ay may pag sang ayon mula sa maraming tao. Ayaw ng isipin pa ni Jasper kung ang taong ito ay totoo sa kanyang sinasabi o hindi. Ang lawa ng syudad ay masyadong maliit para mapaunlakan ang kanyang pag asenso at pag unlad. Ito mga tao na ito ay nakatakda na mamuhay sa ibang mundo kaysa sa kanya sa hinaharap. “Umalis na ngayon.”Kinumpas ni Jasper ang kanyang kamay at umalis sa kwarto kasama si John. Sa hotel lobby, tinanong ni Jasper si John, “Kailangan mo ba ako na maghanap ng tao para magtanong tungkol sa iyong loan kerfuffle?”Agad sumagot si John, “Hindi na kailangan. Mahirap lamang noon dahil binabantayan ako ni Hugh. Ngayon na siya ay natalo na, malaki na ang aking chansa na makatakas dito. Ilang taon na ako n
“Pinaplano mo ba na pumasok sa entertainment industry?” Tinanong ni Wendy dahil siya ay listo at nararamdaman niya ang intensyon ni Jasper. Bilang sa huling pangungusap, agad itong hindi pinansin ni Wendy. Sanay na siya sa lalakeng ito na bigla nagsasabi ng walang kwentang bagay, kaya tatratuhin niya na lang na hindi narinig ito. “Malaki ang potensyal ng entertainment industry,” sabi ni Jasper. Nang makita niya na may gusto sabihin si Wendy at pinigilan ang sarili, tinanong niya ito, “Hindi ka ba sumasang ayon sa akin?” Umupo si Wendy at sinabi, “Hi, lagi ko susuportahan ang iyong mga desisyon. Subalit, nag aalala lang ako na masyadong marami ang nakahain sa atin. Sa kabilang banda, nasa investment si JW Capital, sa kabila, nasa real estate naman tayo. Hindi ba masyado na tayo maraming pinapasok kung pati din entertainment industry ay papasukin natin?”Ang mga pag aalala ni Wendy ay nasa lugar. Ang iba sa mga kumpanya ay umuunlad sa isang industriya lamang at nahihirapan ng maka
“Talagang sisiguraduhin ko na isang propesyonal ang maghahawak ng overall system. Subalit, bukod sa aking mga magulang at sa’yo, wala akong ibang pinagkakatiwalaan na humawak ng mga pananalapi.” Marahan na umingit si Wendy. Siya ay masaya dahil pinagkakatiwalaan siya ni Jasper katulad ng pag tiwala nito sa kanyang mga magulang, pero, sinabi niya, “Nanakawin ko lahat ng iyong pera kapag hindi ka nakabantay!” “Kung ano ang pagmamay ari ko ay pagmamay ari mo din,” sagot ni Jasper ng naka ngiti. Namula ng bahagya ang mukha ni Wendy. “Wendy, tara, gumawa ako ng sopas para sa’yo. Humigop ka na habang mainit pa. Dinalhan ako ng matandang manok mula sa bayan at ito ay maganda para sa’yo.”Sa puntong iyo, lumakad si Sally na may dalang mangkok na may sopas. Agad lumapit si Wendy upang kunin ito sa kanya. “Salamat, Sally,” malambing na sabi ni Wendy. Namatay ang kanyang ina noong siya ay bata pa lamang, kaya siya at si Dawson ang magkaagapay sa buong panahon na ito. Kahit na siy
Nilagay ni Wendy ang kanyang braso paikot sa leeg ni Dawson at sinabi, “Dad, ikaw talaga ang pinakamagaling.”Tinapik ni Dawson ang likod ng mga kamay ni Wendy na naka krus sa harap ng kanyang katawan at sinabi, “Ikaw ang nagiisa at natatanging anak ko. Para kanino ko pa ba ginagawa ang lahat ng ito, kung hindi para sa’yo?”“Ang shares ng JW Real Estates ay nasa pangalan mo na. Sa hinaharap, ipagkakatiwala ko sa’yo ang management team ng buong real estate company sa’yo.“Pero tama ba ito?” Pagdududang tanong ni Wendy. “Ibibigay ko ito sa’yo bilang regalo, kaya ito’y nararapat lamang. Matalinong tao si Jasper, naiintindihan niya ang aking mga intensyon.”Nag isip saglit si Dawson at nagpatuloy, “Napakahusay na binata ni Jasper. Ang kanyang hinaharap ay hindi malilimita sa probinsya lang na ito. Ang buong bansa, o sa mas malaki na entablado-doon siya patungo. “Gusto ko samantalahin ang oportunidad na ayusin ang malaking ireregalo ko sa iyong kasal para kahit ano kahinatnan ni Jas