"Wait here, Aelia. Hinid pwedeng wala kang tubig." Aniya at iniwan ang phone niya sa harapan ko bago pumunta sa counter para bumili ng bottled water. Wala kasi akong inorder na tubig, avocado juice lang. Nabawasan na rin ang laman ng mineral water niya at kulang na para sa amin. Sa kabilang table naman kung saan nakaupo ang grupo ni Rhea ay halos sunugin na ako ng mga tingin nila. Pinaparinggan pa nila ako pero hindi ko na pinansin. Ayoko silang patulan. Ayokong ubusin ang energy ko sa mga taong wala namang ambag sa aking buhay. They can judge me all they want and I don't care. After all they are not my friends. They are insecure brats and bullies na ayaw malamangan.Naghihintay ako ng bumalik si Sir Ford nang biglang nagvi-brate ang phone niya. Napatingin ako doon. May mensaheng lumabas sa screen. Hindi ko ugaling makialam sa gamit ng ibang tao pero parang may lakas na humihigop sa akin para silipin ito. Silipin lang hindi bubuksan. There's a message coming from...Aurora:Cai, I w
Inis man pero hindi na ako kumontra. Natatakot akong totohanin niya ang kanyang sinabi. Alam ko pa naman na iba sya 'pag tinopak. Baka mabuhat niya pa ako ng wala sa oras.Everyone is eyeing at us but Sir Ford isn't bothered at all. Wala itong pakialam sa mga tinging pinukol ng mga taong nakakasalubong namin. Hawak niya ang kamay ko at hindi niya ito binitawan hanggang sa makarating kami ng opisina niya. Pagkarating namin doon agad akong tumingin sa table ko. Walang nakaupo doon. Ibig sabihin totoo yung sinabing ni-terminate niya yung pumalit sa akin. "Why are we here? Saan yung secretary mo?" Tanong ko sa kanya. Binawi ko na rin ang kamay kong ayaw niya pa sanang bitawan."I terminated her." I'm not surprise at all. Alam ng lahat kung gaano sya ka badtrip kaninang umaga. Pero bakit pati sekretarya na kakatanggap palang tinanggal agad?"She flirted with me on her first day, Aelia. Have you seen her? Her dress is so skimpy, too tight and too daring."As if naman hindi niya gusto yung
"Tell me to stop." Ang malamlam na mata nito ay nabalot na ng kapusukan. Hindi na ito magkamayaw kung alin sa magkabilang dibdib ko ang uunahin niya.Salitan ang ginawa nitong pagsipsip na may mahinang pagkagat sa magkabilang dunggot ko.I like the sensation its giving me and my body ached for more...more than just kisses. I'm starting to get wet in between my thigh.Nakakahiya!"Aelia..." paos at tila nahihirapan nitong sabi. "Stop me, Sunshine, please..."Pero sa halip na patigilin sya lakas loob akong sumagot sa kanya. "Don't."Lalong lumamlam ang mga mata. Napakapit ako sa batok niya ng hawakan niya ang magkabilang dibdib ko pagitna at dinilaan ito ng paulit-ulit."Continue..." malakas na loob kong sabi sa kanya dahil hindi ko na kaya ang pag-iinit ng katawan ko.Gusto ko sya pigilan. Sinisigaw ng utak ko na sawayin siya pero ang katawan ko ay kumukontra.Marahan akong giniling ang katawan ko sa ibabaw niya pero mabilis niya akong napigilan. "Stop, Sunhine. I don't want to cum ins
I am lost, again. I've tried my best not to do the same mistake but here I am doing it again. I've tried to be the best version of myself but still, I failed miserably.Hindi na ako nadala. Nabuntis ako na hindi alam ang ama ng anak ko pero hindi pa rin ako natuto. I should have known better. I should have learned from that mistake pero bakit sobrang tigas nitong ulo ko?Para na naman akong bumalik sa mga araw na hindi ko alam ang aking gagawin. Yung araw na litong lito ako. Walang masandalan kundi ang sarili lang. Ganito na lang ba talaga palagi? Palagi na lang ako nasasaktan?Paulit-ulit nalang. Kailan pa ba ako matututo? Ilang sakit pa ba sa puso ang kailangan kong maranasan para matuto ako? Pero kailangan ko ba talaga pagdaanan lahat ng 'to?Why life is always so unfair to me?Am I that bad person? Am I not lovable? Bakit lahat na lang ng taong mamahalin ko iniiwan ako? Lahat ng taong napapalapit sa akin, nawawala. Malas ba talaga ako?Maagang kinuha sa akin ang mga magulang ko.
"I didn't come home just to see you in this situation Ville Margarette. Who's that ass who made you cry huh? Tell me."Nakarating na kami sa bahay pero hindi pa rin matahimik si Kuya Mackoy. Ayaw niya talaga akong tigilan hangga't di ko sinasabi sa kanya ang dahilan bat naabutan niya akong umiiyak kanina. "Wala nga kasi Kuya. Ganda problems lang. Alam mo naman ako, minsan feel ko lang umiyak. Hindi pa rin ako gumi-give up sa artista dream ko alam mo yun?" Pagsisinungaling ko sa kanya. Pero alam ko namang hindi rin naniniwala si Kuya Mackoy sa akin. Sa tingin niya pa lang alam ko na. Baka bukas makalawa malaman ko nalang na may binugbog na ito. Wag naman sana. "Wala yun Kuya, promise wala talaga! Na-miss lang kita kaya naging emotional ako. Ang tagal mo kasing hindi nagpakita sa akin." Sabi ko pero nagkibit balikat lang ito. Inayos niya ang pagkakandong ni Caius sa kanya. "K, if you don't wanna tell me then I'll found it out myself." He scoffed. " And I'll make sure whoever was th
Bleeding, I ran as fast as I could towards the exit stairs. Narinig ko pang tinawag niya ang pangalan ko pero halos talunin ko na ang bawat baitang ng hagdanan para lang makababa agad at makalayo ako sa kanya. Pagkarating ko sa nurse station lahat sila nagulat ng makitang duguan ako. Hindi lang ang kamay ko pati na ang uniporme na suot ko. Ang dugo ko ay tumutulo sa sahig. Parang may kinatay na tao sa dami ng dugong tumutulo doon. "Nurse V! God, you're bleeding. " Ang head nurse ay agad sumalubong pagkakita niya sa akin at tiningnan ang sugat sa kamay ko. "Anong nangyari sayo bakit ka duguan? Nurse, kunin niyo ang emergency kit dali!" May kumuha ng kit at agad nagsilapitan ang mga kasamahan ko. Si Trina at yung mga kabiruan ko kanina ay kita ko ang pag-aalala sa mukha. "Ville..." Maliit kong ngumiti at umiling sa kanila. "Anong nangyari dito Nurse V, bakit ang lalim ng sugat mo?" Natatarantang sabi ni Ma'am Jean. " Oh God, baka may natamaang ugat. Call the doctor, emergency!
My Dear Aelia,I had been hurt so much before that I didn't even believed in that fairy tale of love anymore. But you came into my life and made me believe in it again, without even knowing it. I'm not telling you this because I want to justify my mistakes. But I want to say sorry if I made you feel that way. No amount of words are enough to express how sorry I am and even if I do so, I can't heal the pain I caused you anymore. Sunshine, I know it's going to take time before every wound I caused you will heal and I know it's going to be a long wait. But if waiting means being able to be with you again then know that I am ready to wait for you as long as it takes. I'm so sorry for all the pain, Shine. If I could only turn back the time, I wish I had done better. I wish I am brave enough to tell you everything. I know it's late but I want you to know how sorry I am. I respect how you feel towards me. I respect your hate. I respect your anger. I deserved all that. I miss you already,
"How long are you gonna stay there in Davao, Kuya? Bakit ang dami mong dalang gamit?" Tiningnan ko ang kapatid kong kanina pa madaming tanong sa akin habang nag-eempake ako. I already filed my indefinite leave dahil balak kong magpahinga muna. Balik muna si Kuya Caleb sa dati niyang posisyon bilang Chairman of the board. I don't think I can perform my job well na ganito ang estado na puso at isip ko. It's been a month since Aelia left. At mula nang umalis ito hindi na ako nakakapagtrabaho ng maayos. Araw-araw ko nalang syang naiisip at para akong nababaliw. Lahat ng sulok ng ospital parang nakikita ko ang mukha niya. Kahit saan ako magpunta parang naririnig ko ang boses nya. Ang pang-aasar niya sa akin, ang tawa niya, ang pagsusungit niya.I can't concentrate. I can't focus on my job. Kaunting pagkakamali ng mga staff nagagalit agad ako. I easily get irritated. I get mad even with little mistakes. I'm slowly turning into the person I'm not and I don't want my employees to look at me