Just like Tito Chris's son?" tanong ko. "Yes but the difference is his son can't be controlled, that's their differences. Hindi na sila Tita Mory ang may hawak ng robotised na 'yon," paglilinaw ni Ate Mia kaya mas napaisip ako. "They are strong, you can't hurt them easily, because most of them can't feel pain and don't die." Napalunok ako sa narinig. "Where's Kent Axel?" tanong nila kaya umiling ako. "He's on his penthouse," wika ko at nag-iwas tingin. "All guns, armor can be detected by them. It can be magnet or controlled. You can't use those things that's why it's not easy for us to fight them." Si Ate Mia lahat ang nag-eexplain dahil sinabi na daw noon sa kanila ang bagay na 'to. "Noon maari pa naming masira ang system ng bawat mga taong nadawit ngunit ngayon hindi na, alam kong hindi normal pero posibleng sa oras na planuhin nilang patayin ka wala ka ng takas." Napahilamos ako sa sariling mukha. "That's why Kent Axel is trying not to throw some attitude, nasa delika
Makikipagharutan pa ata siya sa parrot na 'yon. Ang haba haba ng nguso ng babae akala mo sinupsop ng vacuum." Panlalait ko at yumuko sa mga tuhod. "Para kang bata," wika ng nakamaskara kaya pinakyu ko siya na halatang ikinagulat niya. ‘Nakakabigla ba ‘yon? Eh kampi siya doon kay parrot eh. Bwisit sa robot.’ "Ba't ka ba nakamaskara? Ba't nandito ka pa? Doon ka na nga sa mga kakampi mo,” inis na sabi ko at bumuga ng hangin sa bibig habang pinagkrus ko ang braso sa labis na pagkainis. "Ibebreak mo na ba yung nobyo mo—" Naputol ang sasabihin niya nang masama ko siyang tignan ngunit bigla akong nay napagtanto na bagay na nakakataka sa mga nangyayari. ‘Parang may mali kay Kent Axel kanina?’ "Oo nga parang may kakaiba sa kaniya?" bulong ko at sinilip ang kaninang kinatatayuan niya. "May mali eh," bulong ko at kinapa ang dibdib. "Pag sa sand ka ba nakatayo pwede kang lumubog konti at mabawasan ang height?" bulong ko sa sarili. "Hindi eh, bakit pumangit yung likod niya? Ganoo
"Y-You,” hindi makapaniwalang sabi ko at itinuro ang mukha niya ngunit mabilis niyang hinawakan ang hintuturo ko at ibinaba.Itinaas niya ang buhok at seryosong tumingin sa dalampasigan kaya naman napalunok ako at mabilis na nag-iwas tingin."So do you admire my back?" Namula ang mukha ko sa tanong niya kaya naman umiling iling ako."H-Hindi ganoon.""Hindi 'yon ang ibig kong sabihin," pagtatanggi ko ngunit tumango tango siya kaya naman tinignan ko ang maskarang hawak niya."P-Pero papaanong nangyari 'yon?" bulong ko."I'll explain later," wika niya at tsaka bumuntong hininga.Napaisip ako at nilingon muli ang kanina, kaya pala may kakaiba sa galawan niya kanina pero papaano yung boses? Sino yung nilait ko?"S-Sino yung nilait ko? Bakit kaparehas mo siya ng boses? Yung mukha niya ano 'yon?" tanong ko ngunit sinenyasan niya akong tumahimik kaya naman napalunok ako."Do you want to do this?" bulong niya halatang may baon na plano."A-Alin?" bulong ko."Be my hostage, ikukulong ka nila k
Hindi ako mamamatay, sa ospital o sa penthouse na tayo magkita pag nakahanap ako ng pagkakataon,” he explained."Hindi ako pababayaan ni noona," dagdag pa niya."Kung ganoon ihahatid ko ang parents ko at babalikan kita—""Hindi basta basta titigil ang mga 'yon, sasamahan mo sila." Huminga ako ng malalim at nag-iwas tingin. He's like his dad then, I heard from Tita Miyu and I'm scared that might happen to both of us."Do you think I'm not capable of anything? Let's do this together Kent Axel,” mariing sabi ko."Laban ko lang dapat ito 'di ba? Pero nandito ka tinutulungan ako kaya hayaan mo rin sana akong makatulong. Papaano pag napa'no ka?" bumuntong hininga lang siya at sinuot na ang maskara."Sundin mo ako dahil plano ko 'to." "Attorney," naiinis kong gitil ngunit tumayo siya."Obey me.""Then what do you think of me? Boyfriend kita. It's normal for me to worry," wika ko ngunit inalis niyang muli ang maskara."I can save myself, pero hindi ko magagawa 'yon kung inaalala kita Polaris
"Love is your weaknesses," napatingin ako kay Juniflo."Ngayon, corner ko na kayong dalawa. Maglalaro tayo," napatitig ako sa kaniya. She's unbelievable!"Papakawalan ko kayo sa malaking isla na 'to, pero kailangan niyong tumakbo at kung sino ang mahuhuli ko ay babarilin ko." Napalunok ako at tinitigan si Kent Axel."What do you mean?""Habang nakatayo ako sa iisang pwesto kailangan niyong ilagan ang mga bala na ipuputok ko." Napalunok ako, may paraan para makaligtas kami rito.Na-train naman kami para matuto kaming ilagan ang mga bala, nagkatinginan kami ni Kent Axel na seryosong nakatingin sa akin.Mabilis kaming inilabas at habang hawak kami ng mga tao na robot ay kinakabahan ako ng sobra matapos bumilang ay mabilis kaming tumakbo ngunit hindi sa iisang dereksyon."Careful!" malakas na sigaw ni Kent Axel kaya naman hindi ko tinalikuran ang mga kalaban at panay iwas ako.Nang kumasa siya ay mabilis akong tumakbo papalayo dahil batid kong ako ang main target niya panay ang iwas ko ng
Panay ang pagtulo ng luha ko habang pinanonood ko silang i-revive ang mommy ko, natatakot ako. N-Never pa akong namatayan ng kamag-anak, hindi ko kakayanin lalo na't mommy ko pa. "200 joules!" malakas na sigaw ni Ate Mia at gamit gamit ang defibrillator ay pilit niyang binabalik ang heartbeat ng mommy ko. "Charge!" "D-Doc it's been 15 minutes," nakagat ko ang ibabang labi ng marinig ko ang mahinang sabi ng nurse. Nanginginig ang kamay ko habang nanonood ngunit ng sandaling tumigil na si Ate Mia ay kusa akong napaluhod dahil ako mismo alam ko na ang sagot. "S-Saji," may yumakap sa akin mula sa pagkakaluhod ko at dahil doon ay mas lumakas ang pag-iyak ko at hindi inisip ang iisipin ng fellow Doctors ko. "This is just a d-dream right? I-I know I have to wake up." Hinawakan ni Kent Axel ang dalawang pisngi ko ngunit sa mga tingin niya ay nakuha ko ang sagot dahilan para mas umiyak ako. "T-Time of death 10:56 PM, patient Garcia expired." Nang sabihin 'yon ay tila nabingi ako,
"Why are you still there?" mabilis akong napatayo at hinarap si Saji lalo na ng marinig ko ang tinig niya sa likuran ko. "N-Nagpahinga lang s-sandali." Nauutal kong sagot at kinakabahan na tinignan siya. "I said leave Kent Axel—" "S-Saji huwag namang ganito? Please?" naluluha kong pakiusap ngunit tinitigan niya lang ako na para bang wala. "Let's break up Kent Axel." Para akong nabingi matapos niyang sabihin 'yon, natulala ako sa harapan niya ngunit wala pa rin siyang emosyon. "L-Love," seryoso kong sabi at lumapit ngunit umatras siya dahilan para mapatitig ako sa mukha niya. "A-Ano ka ba l-love, p-pag usapan natin 'to okay?" pinilit kong kunin ang kamay niya ngunit iniiwas niya 'yon tulad ng mga tingin niya. "Nakiusap ako sa'yo na huwag kang magpapakita sa akin—" "Love please," wika ko at hinawakan ang kamay niya ngunit parang diring diri siyang tinignan ang mga 'yon. "You should leave Kent Axel, seeing you here makes me want to hurt you so bad—" "Then hurt me, sla
Bumalik na ako sa harap ni mommy ngunit napatitig ako kay daddy na nakatulala kaya naman naluha ako kaagad, lumapit ako sa kaniya ngunit pagkalingon niya ay akala niya ako si mommy. Mas nakakalungkot. "A-Anak," mahina niyang sabi kaya naupo ako sa tabi niya. “Daddy, mag-rest ka rin po,” kalmadong sabi ko sa kanya. Tumikhim siya at tumitig sa kabaong ni mommy na maraming bulaklak. “I love your mom so much, anak. You might not have seen it, but I loved her the most..” sa sinabi ni daddy ay pinigilan kong maiyak. Ngunit ganoon kasakit sa pandinig ang winika ni daddy, labis labis ang pagsisisi sa tono niya. “S-Sana pala ay maaga kong ipinakita ‘yon.. K-Kaya pala,” naiiyak na sabi ni daddy at tinakpan ang bibig niya upang pigilan ang sariling humikbi. Umukit ang sakit ba ‘yon sa dibdib ko, ngunit anong magagawa ko? Naisin ko mang gantihan ang mga hayop na ‘yon ay alam kong imposible sa kanila ang mamatay ng ganoon kadali. "You should eat dad," mahina kong dagdag at tsaka ngumit