You are the love of my life.
Everything I am, and everything I'll ever be
Is because of you...
I remember that mantra my mom used to say to me every night before I go to sleep. She would caress my face and look at me dearly as she waits for me to fall asleep. But that night was different. She was lying in a hospital bed with oxygen in her nose. Her eyes were closed and all I could do was hold her hand and wished for this nightmare to stop. Sana magising na ako. Sana maging okay na si Mom. I want her to get well so we could go to the places she likes to go. I don't want to lose my mom. She's the only relative that I have.
I have a step father. My mom married him when I was ten years old. Mabait naman ang asawa ni Mom pero alam kong hindi niya ako mahal tulad ng pagmamahal sa akin ni Mom. I have two step brothers - they're twins. Si Marco at Gus - both have different worlds at an early age. Kahit na nandyan sila at kahit na mahal nila ang Mom, hindi ko naman sila itinuturing na kapatid - we're just friends, acquaintances but never brothers. Civil kami, pero may wall at hindi na mawawala ang wall na iyon dahil alam ko naman ang tunay na dahil kung bakit pinakasalan ni Mom ang Papa ng dalawang Ledesma.
She wanted to give me the family I deserve.
When I was a kid - I used to tell her that having her with me is enough. Hindi ko kailangan ng kahit na anong material sa mundo - siya lang at ang pagmamahal niya. Ni hindi ko hinahanap sa kanya ang tunay kong ama. For me, he didn't matter at all. Nabuhay ako sa loob ng labing-walong na taon na hindi ko siya kinailangan at hindi ko siya kakailanganin pa. I sighed. I kissed my mom's palm. Noon ko siya napansin na dumilat at saka ngumiti sa akin.
"Simon Paul..." She called my name. Tumayo ako pero hindi ko binitiwan ang pagkakahawak ko sa kamay niya. Hinaplos ko ang pisngi niya. She's so thin. Wala na ang kulay sa pisngi niya, humpak na iyon at halos lumabas na ang mga ugat niya. She's very far from the healthy lady I grew up with but still she's the epitome of beauty for me.
"Don't touch Mommy's head, Simon, mahuhulog na angn natitira kong buhok..." She even had the guts to chuckle. I looked up. I will never let her see me cry. Kailangan ako ni Mommy. Kailangan niya ako nang malakas ako.
"Mom..." I just sighed. "By the way, Arru bought you something. She said it's a gift." Pinilit kong ngumiti. Kinuha ko ang regaling ibinigay sa akin ni Arruba kanina. Arruba is my girlfriend and she was here earlier pero kinailangan niyang umuwi dahil walang mag-aasikaso sa kapatid niya. Hangga't maari ayoko sanang naiiwan mag-isa but she has things to do. Sinabi niya na lang na tatawagan niya ako. I was smiling as I reached for Mom again.
Ibinigay ko sa kanya ang regalo. Sinenyasan niya ako na buksan iyon and I did. Nasa loob ay ang isang wig - itim na wig. I showed it to her. Ngumiti si Mom sa akin. Inalalayan ko siyang makaupo tapos ay ako pa ang nagsuot ng wig sa kanya. She closed her eyes.
"Ang ganda-ganda mo, Mom." I whispered to her. She caressed my face habang nakapikit pa rin siya.
"Ka-kapag nakapikit ako at sinasabi mo iyan sa akin, parang naririnig ko ang Daddy mo."
Napatiim ang mga bagang ko. Alam kong hindi si Ledesma ang sinasabi niya. I call the man Uncle Fred. Napailing na lang ako.
"Simon, ilang beses kong sinabi na 'wag na 'wag kang magagalit sa kanya? Hindi niya kasalanan iyon." Mahina ngunit mariing wika na sinabi niya sa akin. Mula noong seven years old ako, iyon ang palagian niyang pinapaalala sa akin - na hindi kasalanan ng taong iyon kung bakit lumaki ako ng wala siya. Mom said that he never knew about me being his son. Mom said that when she decided to tell him about me, nabalitaan niya na may iba nang mahal ang taong iyon. She tried to see him, but she said that she didn't want to be the reason for their unhappiness.
Hindi ko maintindihan. Nabuntis si Mom, iniwan niya, pinanganak ako, pagkatapos ng dalawang taong pamamalagi ni Mom sa states, ay nagpasya siyang puntahan iyon, then she found out that he's dating someone else and that he looked happy - dahil lang sa mukha siyang masaya ay nagbago ang isip ni Mommy sa pakikipagkita at pagsasabi ng totoo sa kanya.
"Sinabi ko sa'yo noon, if you could be the bridge, be the bridge for someone else's happiness. Baby, mahal naman kita at mahal ka ng Uncle Fred mo. I raised you with overflowing love - that should be enough to heal all the wounds... Please don't be mad at your real father..."
Hindi na ako nagsalita. Mabuti na lang at dumating na si Arruba. May dala siyang mga prutas para kay Mom. Mom was glad to see my girlfriend and I was really thankful to her. Dumating siya at naiba ang usapan.
Alas nuebe nang gabi ay dumating si Uncle Fred para bantayan si Mom. He was all smiles when he entered the room. I had to give it to the man, mahal na mahal niya ang nanay ko.
"How was your meeting with the Consunjis?" Mom asked. I smirked when I heard the name.
"Ipinakilala na si Marco at ang panganay ni Consunji - si Hera. But Hera walked out - hindi niya gusto ang isa sa kambal. She's only sixteen but she's very fierce. I guess Consunji is having a hard time disciplining his daughter." They both chuckled. Masaya ako na napapangiti ni Uncle Fred ang Mommy ko. Hindi na ako nagtagal. Nagpaalam na akong umalis.
"Babe." Tinawag ko si Arruba. She was holding my hand as we walk side by side. Tahimik lang siyang tumingin sa akin. "Pinag-usapan namin siya ni Mom." I sighed. "I have a feeling that she wanted to see him for the last time."
"'Wag ka namang magsalita ng for the last time, Simon. Gagaling si Mom. You just gotta have faith."
"The cancer cells are slowly killing her, Arruba. Wala na akong magagawa. If she really needs to rest the so be it - I just wanna give her this, Arru."
"Anong gagawin mo?"
"Magpapakilala ako sa kanya. Para kay Mom. Pagkatapos naman noon, wala na kaming kinalaman sa isa't isa. After all, may pinagsamahan sila."
H******n ako ni Arruva sa pisngi. I'd go to him first thing in the morning, pero ngayon kailangan kong magpahinga.
Hindi rin ako nakatulog nang gabing iyon. Arruba was beside me. Her arms around my waist. Pinapanood ko lang siyang huminga, binibilang kung ilang beses niyang tawagin ang pangalan ko o ang pangalan ng kapatid niya. It was kinda funny.
Six in the morning, I finally decided to get up and leave the house. H******n ko si Arruba habang tulog na tulog pa siya. I drove my car fast - alam ko kung saan nakatira ang taong iyon. Ang nakakapagtaka lang ay hindi ako nakakadama ng kahit na anong kaba o kung anuman. Alam ko lang kailangan ko siyang makausap at ginagawa koi to para kay Mom. I know how much Mom wants to see him and I'm giving that to her.
I could be the bridge for my mom's happiness. Kakalimutan ko muna ang sarili ko.
I parked my car in front of their mansion.
Sunday noon. Sigurado akong nasa loob siya.
Bumaba ako ng sasakyan ko at nag-doorbell. Binuksan ng isang lalaking nakauniporme ang gate at binati ako.
"Nandyan ba si..." I couldn't even say his name. "Lukas Consunji."
"Pasok ka." Wika niya sa akin. Tumango na lang ako at pumasok. Tumuloy ako sa loob ng bahay. Malaki ang bahay na iyon at sa pinakagitna ng sala ay may portrait ng isang babaeng ngiting-ngiti. I smirked when I saw the woman.
Maybe she's the reason why I grew up fatherless.
Habang nakatayo sa sala ay nakarinig ako ng tawanan. Sinundan ko ang tunog na iyon ng mga halakhak.
I found it on th garden. Naroon ang taong hinahanap ko. Si Lukas Consunji. Kasama nuya ag tatlo nyag anak. Hera, Hermes and Ares Consunji. Nasa loob sila ng gazebo at naglalaro ng scrabble. I remember when I was a kid, I used to dream of playing anything with him but now that I can see how happy he was wth the family that he chose to be with made me hate him more and more.
I swallowed hard. Tumalikod ako. Mali ang pagpunta ko sa lugar na ito. Hindi ko suy kailanan. Hindi siya kailangan makita ni Mom.
Tuloy-tuloy lang ako sa paglakad pero natigil ako nang mapansin ko ang isang babaeng naka-nurse uniform na kapapasok lamang mula sa front door.
"Yes..."
Tinitigan ko siya. I suddenly remembered what my mom had said about being a bridge.
Hindi ko kaya iyon.
Kinuyom ko ang mga palad ko.
"One day, Lukas Consunji will lose everything and when that happens, I'd be the happiest man on earth..."
"Ano? S-sino ka ba?" Tanong niya sa akin. Tumalikod ako at mabilis na lumabas ng mansyon. Pasakay na ako sa kotse nang tumunog ang telepono ko. It's Uncle Fred. And as I hear him talk at the other in3, kitang-kita kog gumuho ang mundo ko.
My mom died.
I let the tears fall.
One day, they will all feel what its like to lose everything they have...
"Sheena, will you be okay?"Isang tango ang ibinigay ko kay Laide para makaalis na siya sa table na iyon at makapagsayaw na siya kasama si Antonio Cendera - ang date niya para sa Junior at Senior's Prom night na iyon. Sino ba naman ang hindi gugustuhing isayaw si Laide? Isa siya sa pinakamagandang babae ngayon sa lugar. Hindi man nakaayos ay talagang napakaganda na niya. Iniisip ko na dahil iyon sa dugong kastila niya - kaya lalo siyang namumukud-tangi sa lahat.Habang nakaupo doon ay tinitingnan ko si Adelaide. Masayang-masaya siya habang nakikipag-sayaw sa mga batch mates namin. Habang ako, nakaupo doon, tahimik at hinihintay na matapos ang gabi. Hindi ko alam kung bakit walang kahit isang lumalapit sa akin. Siguro ay hindi ako ganoong kaganda para sa kanila Siguro ay hindi sapat na inayos ko ang sarili ko. Ordinaryo pa rin siguro ako para sa ilan. Hindi sapaat ang kagandahan ko para isayaw ng kung sino.Nakadama ako ng pagkainip kaya tumayo ako at naisipan kong maglibot sa venue. N
Some say that to see is to believe. I' m not so much of a believer. I'm a realist and people like me do not believe in miracles or the things that the eye cannot see. But when I see it, no matter how much I don't believe something, I will surely believe it.Buong buhay ko, mag-isa ako. Maagang namatay ang mama ko. Matapos mamatay ng kinalakihan kong ama ay pinatay. Kinuha nila sa akin ang nag-iisa kong kapatid at nang kunin ako ng tunay kong ama ay wala siyang ginawa kundi ang pahirapan ako.I never knew what love meant, I never knew the feeling of being love or loving. I stopped loving the moment my parents died and my sister was taken away from me.After that incident, I redesigned my life. I learned to live my life now and love the way it works. Everything in my life right now is about power and money. Natutuhan ko na lahat ng bagay makukuha ko basta may kapangyarihan ako at iyon ang naging motivation ko para planuhin ang lahat ng bagay na gagawin ko sa oras na bumalik ako sa Pili
"Not all evil men are evil, some are evil men willing to do good, baby..."I closed the story book as I watch my little girl close her eyes while I read a bedtime story for her. I tucked Hyan to bed and kissed her forehead before looking at the crib next to her to check if Haley ---- my three year old baby girl is asleep. I smiled as I look at my best girls.Pinatay ko ang ilaw at lumabas na ng silid nila. Hindi ko isinara ang pintuan para madinig ko kung anoman ang mangyayari sa loob niyon. I went to the boys bedroom where I found my best boys --- Hyron, Hunter and Heath. Hyron is already asleep when I entered their room but Hunter and Heath were still playing doctor who and they only stopped when they saw me."Momma's here! She caught us!" Heath yelled at his younger brother. Namaywang ako."Didn't your dad tuck you two?" Nakataas ang kilay na tanong ko."Dada did but we played him!" Heath said proudly. "Kunwari we sleep na. Kuya Hyron was supposed to be with us but he really did fa
To understand what I am about to tell you, you have to believe in the impossible. You have to believe in those kind of moments where everything counts --- that moment where you could finally say that -- this is it.And in my life, I only said those words five times. I had five moments in my life that I count as the impossible became possible.You wanna know the first moment I said that this is it? It was way back when I realized that I am in deep shit because finally I am in love with her.It didn't take that long before I knew about my feelings for her. It's just really overwhelming to finally have something inside my heart that is bigger than the world it is. Ni hindi ko alam kung paano ko kokontrolin ang nararamdaman kong ito.It is only now that I acted like a teenager who has raging testosterone wheneve she is around. Just one look from her and bam! My world shook. I experienced a chaos inside my body. My walls shook and I am vulnerable. And suddenly, I don't know what to do with
To my lovely wife,It's been... I don't know... eight years since you took your long time vacation, and up until now, I miss you. I still do. Hindi ko masukat, Apollo, kung gaano na ang pangungulilang nararamdaman ko para sa'yo. Sometimes, babe, when I couldn't sleep, I hug the pillow you once laid your head on and just lay there. I would think about our memories together and it's funny how the funny once turns to be the most heart breaking memories I could ever imagine.I miss you, babe... I sometimes wish that you are still with me. That one day, I will wake up with you beside me again – still sleeping. I would stare at your face until you smile and open your eyes. I would kill to hear your voice again, Apollo. I would give up everything just to hold your hand again. I would do everything – even if that's to pawn my soul to the devil – so I could see you again...But... I just have to let it go. Life goes on... Iyan ang sinabi ko kay Laide noong umalis na rin si Adam. I know you two
Dear Mama...I don't know why I am writing you this letter. I just found myself inside Hades'office looking for a piece of paper and a pen. I wanted so much to talk to you. Mama ang bigat-bigat na ng kalooban ko. Hindi naman nagbago ang dahilan, wala ka na at hanggang ngayon napakasakit.Hindi ko nga alam kung ilang beses kong hiniling na sana nandito ka sa tabi ko. I wished for you to meet my kids, to meet my husband and to discover how much of a good person he is. I want you by my side mama. I would kill for anything o have you back. I would even kill Helios if that's what it would take for me to have you back ---but it's too impossible. You have passed n and we all have to move on without you by our sides.And every night for the last five years of my life, I cry because your not with me. I imagined myself having you by my side 'till I am 85 --- lahat yata ng anak ay ganoon ang gusto. There was never a moment in my life when I didn't wish for you.Alam mo, last night, I was watch
"Hindi ba pwedeng tayo na lang ulit, Keith?"Tiningnan ko lang si Nathan. Hindi ako makapaniwala sa naririnig ko mula sa kanya. Nasa dating tagpuan kami – saan iyon? Sa labas ng bahay namnin. Nakaupo kaming dalawa sa tapat ng flower box kung saan niya ako tinanong noong sixteen years old ako. Ang bilis ng panahon, limang taon na iyong nakalipas at break na kami ni Nathan.Nathan and I broke up that night I was about to give him my virginity. He was on top of me – and yes we're in the middle of a very heated make out session but then, he uttered someone else's name and that's the start of a very heated argument which ended our relationship. I thought that I'm gonna hate Nathan forever, but two days later, we became friends again. Mula noon, wala nang Natkeith – meron na lang Nathan at Keith.Minsan kapag iniisip ko, nanghihinayang ako sa naging relasyon namin ni Nathan – sa kanya ko naramdaman iyong kilig na hinahanap ko. He showers me with compliment and surprises. Oo nga at indi siya
Nakilala ko siya noong eighteen ako. Back then, my hair was silver and very short. Palagi niyang pinupuntahan iyong batambatang professor ko sa Psychology. Palagi ko silang nakikitang nagla-lunch at nagkakape. Naisip ko, siguro sila, o baka mag-asawa. Pero noong una hiniling ko n asana magkapatid lang silang dalawa but when I saw him kiss her, alam ko na. Medyo nakadama pa nga ako nang panghihinayang.Bakit ba lahat ng lalaki sa mundo, kundi taken ay bading naman?"Tomorrow, I need you to pass your three hundred word essay about multiple personality disorder, also known as MPD. I want you to discuss about its effect and it originated."I was taking down notes, pero sa isip ko ay naroon pa rin ang lalaking iyon sa isipan ko. Tiningnan ko si Professor Escalona. She's perfect. Napakaganda niya, maganda ang kurba ng katawan niya. Is she having sex with him?"Alright? Dismiss, see you tomorrow."Nagpa-iwan ako. Iniisip ko kung itatanong ko na ba kay Ma'am ang bagay na matagal ko nang iniis