Ikaapatnapu't anim na Kabanata

Mood

Pansamantalang umalis muna si Yves. The image he had engraved at me still lives on. He seems cryptic in a good way. Buong magdamag kong inisip ang ipinakitang ekspresiyon at paglalambing niya kanina. 

Inayos ko narin ang mga gamit para sa reporting namin ni Fabio. Medyo kabado lamang ako dahil narin parang may special treatment ako. At ang mas inaalala ko ay ang reaksiyon ni Fabio. Baka kasi magalit siya dahil hindi personal ang report namin.

Nang umappear ang mukha niya sa screen ay nakabusangot siya. Medyo wala rin siyang gana. We still have 10 minutes. Pupwedi pa namin iyon i-utilize para maghanda.n

"F-Fabio, are you okay? I am really sorry. Our travel is a bit urgent." 

"Tsk. You could've told me last day. So that I can adjust with the mode of reporting. You know our professor is a damn terror. Surely, it would be a mess."

Halos nahiya ako. Oo nga pala. Kahit na medyo makulit siya, grade conscious siya dahil exchange