Stinky
True to his words, sinamahan ako ni Yves palabas. Napagpasiyahan ni Janina na lumarga kaya naiwan akong mag-isa.
Pahamak!"Uh-h, I need to go. May pupuntahan pala ako."
"Ano?"
Ngumisi si Janina ng pilit. Nakamasid lamang si Yves sa amin.
"May pupuntahan nga ako." sinamaan ko siya ng tingin. Alam kong nagsisinungaling lamang siya para makaalis.
"Wala akong naalala na may pupuntahan ka."
"Eh, basta! Bahala ka diyan."
"Janina." huli na nang bigla siyang umalis ng walang pakundangan.
Wala naman talaga akong kukunin sa kotse. It's just that gusto ko lang mawala ang inis ko.
Tahimik siyang nakasunod sa tabi ko. Panay ang baling niya sa akin pero hindi ako nag-atubiling lumingon sa kaniya.
Am I being reasonable right?
I was exhausted. Naroon din ako sa punto na parang ambigat palagi ng katawan ko. I have experienced mood swings. And
ShoutPagkatapos ng tagpo sa office nila ay panay ang tanong ni Yves tungkol sa ipinakuha kong durian sa staff niya. The rumors of the employees even escalated. Mabuti na lamang ay umalis din naman kami."Why do you want to eat it? Baka ikasama ng tiyan mo. You're not fond of it." napailing ako sa paulit-ulit niyang tanong. Kanina pa niya ako kinukulit tungkol dito. Kinuha ko ang durian dahil nahihiya naman ako na hindi kuhanin kasi parang binili niya pa sa merkado.Napatabon siya ng ilong dahil umaalingasaw ang amoy ng durian. Panay ang mura niya pero kapag binabalingan ko siya ay napapaayos siya."Gusto ko ngang i-try." ulit na sabi ko.He sighed violently. "It is a stinky food. Ang baho na ng kotse ko.""Gusto mo itapon ko nalang ba?" I narrowed my eyes at him."I-I didn't say that." depensa niya. It's true. The durian stinks very hard inside his car. Kahit na pinatay na ang aircon ay grabe parin ang baho."You can always te
RestNapabalikwas ako nang nagising ako na bumulagta ang puting kisame sa itaas ng ceiling. Kinilabutan ako at baka kung ano ang nangyari sa anak ko.Kaagad na dinaluhan ako ni Yves at sakto ring papasok sina Mommy at Daddy sa loob ng hospital room. Kitang kita ko ang pag-aalalang nakapinta sa mga mukha nila.Nakatulog ako? Bigla kaagad na bumalik at sumagi sa isip ko ang kawalang hiyaang ginawa ni Kuya Achim sa akin. It sent shivers to my spine. I felt my feet and hand trembled and became numb. Labis ang pagkamuhi ang naramdamam ko at kasabay nito ang pagpatak ng mga butil ng luhang may halong inis at paghihinagpis.The same Kuya Achim of my cruel past gave me strange nightmares...again. I felt dirty, continuously molested and hammered. It's still fresh. My body could feel and testfiy how a demon laid his hand on my skin and other parts of my body.Naramdaman ko ang paglakbay ng kamay ni Yves. Nagkatingin kami. I saw glint of vul
Colors Nagising ako sa malamig na pagbuga ng hangin galing sa maalong dagat. Kagabi ay nagkuwentuhan kami sa kung ano ano mang bagay. And we forgot to go to our room. Nakatulog kami sa tent namin katapat ang dagat. Niligon ko si Yves sa tabi ko. He was peacefully sleeping in a handsome way. May mga kaunting buhangin sa mukha niya kaya kinuha ko. I can't believe I was blessed by his genes. Lucky for our child to have a handsome but arrogant father. Nagising din naman siya kalaunan. We enjoyed our day eating and doing things we never done before. We went to ancient caves, huge rainforest and stepped foot on the promising falls. "Kumain kana muna. You need to be healthy." "Andami ko nang nakain." "That's better." "Baka naman masobrahan ako." He smirked. "You think?" Tumango ako. He just chuckled. "Don't worry. I just want the best for you." Panay ang bigay niya sa akin ng samu't sa
"Uhhh, y-you're t-tight!" napatabon ako ng tenga. Parang naiimune na ata ako sa tunog na mga iyan. Isang mumunting tunog na gumagawa ng ritmo na masakit sa tenga at imahinasyon.I can almost hear the sensual echoes from a distance where Kuya Achim was. He was a porn addict. There are a lot of interventions offered to him but he himself can't overcome his disease.Gabi-gabi ko nalang naririnig ang mga ungol at tinig ng samut-saring babae mula sa kaniyang room."Uh-hh-h s-shit." An obscene noise interrupted me.Kasalukuyan akong napahinto sa paggawa ng isang portrait. It was a dull portrait. Medyo baguhan palang kasi ako at naisipan kung magtry na gumawa.Kumatok ako sa pintuan niya. Matagal bago ako kumilos dahil naririnig ko ang kalabog sa loob."Kuya." I reached for my swiss knife. Alam kung kalmado siya pero hindi ko masasabing nasa tamang pag-iisip siya palagi.Kinabahan ako. Wala ngayon sina Mama at Papa sa bahay. Mayroon si
Coin"Bakit ka sasali riyan?" naiinis na singhal ni Leticia.Kasalukuyang, nakapuwesto kami sa study table, nakatanaw sa malayo sa mga nag-rarally sa field. Iyong mga iskolar na gustong magreklamo sa pagtaas ng tuition fee."Ewan ko ba. Gusto kung marinig ang boses nila ng school administration." napaekis siya ng kamay sa dibdib. Her brows furrowed at me, irritated with my idealism in life."You're freaking rich, Pastel. Wala kang kinalaman na naging mahirap sila. Fees are to be paid. Hindi iyan mababayaran ng isang pagtitipon at rally."I stared blankly at her. It's so easy for her to say it. Mayaman din ang pamilya nila dito sa Bayan. They owned a factory and holds the biggest shares in the sugar cane industry. Nagawa nga nilang mapabagsak ang nangungunang Cortes Industry sa larangan ng sugar cane business. Maybe she was raised with that mindset not minding other people
PlayGumawa ng tunog ang mga yapak ng soccer shoes ni Yves. Nahihiya akong yumuko at pinagmasdan maigi ang magarang sapatos niya. Kinakabahan ako na baka hindi niya magustuhan ang portrait na ginawa ko.Leticia giggled when finally he stopped in our position. Umatras pa ako ng kaunti."What is that?" his voice registered a very manly voice to my ears.Naramdaman ko ang kilos ni Leticia at napasilip ng kaunti sa kaniya na binibigay ang portrait."T-This is for you, Yves." ani ni Leticia.Naglakas loob akong tumingin sa kaniya habang tinatanggap ang portrait. Kapansin-pansin ang pangungunot-noo ni Yves.Ang kababaihan sa likod ay napasilip din doon kung kaya nahiya ako. Inatae kaagad ako ng kaba ng mariing sinuri niya ito."Did you made this?" tanong ni Yves. Nagkabuhol-buhol ang utak ni Leticia dahil sa tanong ni Yves. Kaagad napabalin
ProtestNapatawa kaagad si Leticia habang nalolokang tinitingnan ang kamay ko. Nahiya naman ako ng bumaling si Piettro doon kung kaya tinago ko."Alis na tayo Leticia." pilit kung sabi at hinila papunta sa'kin si Leticia. Nakakahiya!"That was so fast." Piettro smirked. Napailing ako. I need to wash my hand. I felt ashamed. Mukha kasing alam niya rin na ako ang nag-ayos ng mga sapatos na iyan."Maybe next time." Leticia mumbled, escaping another laugh from her lips."O-okay." tumango si Piettro kung kaya mabilisan ko siyang inilayo sa Soccer Department.Panay ang tawa ni Leticia habang naglalakad kami papuntang comfort room. I was just trying to help okay? At lahat naman siguro ng gamit ay may mga mikbroyo. Pangungumbinse ko sa sarili.Hindi parin mawala-wala sa isipan ko kung papaano diinang sinabi iyon ni Yves na may pandidiri sa mukha.
Scold"What is this Leticia? Bakit sumasama ang anak ko sa mga ganoong rally." naalimpungatan ako ng marinig ko ang pamilyar na boses ni mommy. Kaagad na napakurap ang mata ko at parang nabuhusan ng malamig na tubig."Ugh." napapiyok ang boses ko nang maramdaman ang bahagyang pagsakit ng ulo ko."My god! Pastel, don't move." napabangon ako sa taranta ng makita ang anino ni Mommy at si Daddy na ngayo'y may kausap sa sofa. Inalalayan ako ni mommy. Parang pinukpok ang ulo ko ng malakihang metal."Mommy." gumaragal ang boses ko nang makita ang pag-aalala sa mukha niya. Bakit nalaman ito ni Mommy? They must be worried."Mabuti na lamang at sinabihan ako ni Leticia. Kung hindi ko pa nalaman baka nagpatuloy ka sa pagsama sa mga ganoong pagtitipon." nailihis ko ang tingin kay Leticia na ngayo'y nakatayo sa gilid na may tinitigan malapit sa direksiyon ni Daddy.May