Nakipagtitigan si Luigi kay Axel na may nakakalokong ngiti sa labi nito habang si Axel naman ay seryoso lamang na tinitignan ang binata.
Nabalot ng kakaibang tensyon ang buong paligid dahil sa pagtititigan ng dalawa ngunit naglaho ang lahat ng iyon nang tumawa si Luigi kay Axel at tumayo sa kanyang pagkakaupo.
“Mr. Montegrande, take it easy, I'm not seriously interested in your seat, so you can have it,” tumatawang saad ni Luigi sabay tapik sa balikat ni Axel nang maglakad ito papunta sa tabi ng binata.
Hindi pinansin ni Axel ang sinabi ni Luigi at naupo sa kanyang upuan.
“I didn't expect you to continue to give me that look just because of your seat. You look likely to be a cold and hungry tiger who was about to launch an attack me not long ago,” wika ni Luigi nang tumatawa.
“What are you doing here, Mr. Marco? As far as I clearly remember, you did not book an appointment with me today,” malamig na saad ni Axel.
MADILIM na ang buong paligid nang matapos si Axel sa kanyang ginagawa. Isang mahabang pag-ungot ang ginawa niya habang inuunat ang kanyang mga braso buhat ng maghapong pagtitipa sa kanyang computer para ginawa niyang pain para kay Luigi.Napasandal siya sa kanyang upuan matapos niyang uminat at inikot ang kanyang upuan paharap sa salaming bintana ng kanyang opisina kung saan tanaw na tanaw ang kabuuan ng siyudad. Habang binabalot ng katahimikan ang buong opisina ni Axel at ninamnam ng binata ang kanyang pamamahinga ay biglang tumunog ang kanyang cellphone. Kinuha niya ang kanyang cellphone at tinignan kung sino ang tumatawag sa kanya, nang makita niya kung sino iyon ay biglang napataas ang kanyang kilay.“It appears that the diggers are wrapping up their tasks much faster than initially expected,” saad ni Axel sa kanyang sarili na may ngisi sa kanyang labi.Hinayaan niya pa na tumunog ang kanyang cellphone bago pinindot ang yes button sa screen ng ka
KINUHA ni Axel ang isang burner phone kasama ang isang maliit na gadget sa hidden compartment ng kanyang sasakyan at inilagay ang maliit na gadget sa kanyang cellphone na hawak saka nagsimulang mag-dial ng numero. Matapos ang ilang pag-ring ay sinagot ng kanyang tinatawagan ang kanyang tawag.“Hello?” sagot nito na tila nag-aalangan at nag-iisip kung sino ang taong kausap nito.“12 a.m. at the Manila Port—A cargo ship carrying illegal itemswill arrive. The items are privately obtained by Marco and Marquez. Take them down,” mabilis na saad ni Axel.“What? What do you mean?” naguguluhang tanong ni Ruru na nasa kabilang linya.“Takedown, Marquez.”“What? But wait a minute—why do I need to do that, and who are you?” naguguluhan at sunod-sunod na tanong ni Ruru kay Axel.“You don't need to know who I am; just do what I said.”
ISANG ORAS na ang lumipas at narinig na nina Axel at Jacque ang paparating na barko na dadaong sa Manila Port.Napatingin si Axel sa kanyang relo.“Your goods are finally here, Mr. Montegrande,” nakangiting saad ni Jacque.“So, they arrived in the country exactly when they were originally supposed to,” saad ni Axel sa kanyang sarili.Pasimpleng tumingin si Axel sa kanyang paligid.“Where is he? They should be here by now,” saad ni Axel sa kanyang sarili habang patuloy na iginagala niya ang kanyang mga mata. “Or, did he not believe what I specifically told him?”Napahinga nang malalim si Axel para ikumpas ang kanyang sarili. Napansin naman ni Jacque na tila may hindi tama sa ikinikilos ng binata.“Mr. Montegrande, are you alright?” tanong ni Jacque na binabasa ang mga kilos nito.Naibaling ni Axel ang kanyang tingin kay Jacque na tila may mga
NAPATIGALGAL at nanlaki ang mga mata ni Jacque nang sandaling marinig niya ang isang malakas na sigaw. Napalingon siya at laking gulat niya nang makita niya ang mga awtoridad na nakapalibot sa kanila ni Mando.“Fuck! Paanong—”“Wala sabing kikilos!” muling banta ng mga pulis kay Jacque na ngayon ay nakatutok na ang baril sa kanila.Iginala ni Jacque ang kanyang mga mata para humanap ng ruta para makatakas ngunit ang kaba na kanyang nararamdaman ay naglaho nang makita niya si General Dela Cruz at napalitan ng ngiti.“It appears that fate will not permit me to be caught up in this mess,” ngising saad ni Jacque sa kanyang isipan.“General—”Hindi niya pa man natatapos ang kanyang sasabihin ay bigla itong nagsalita.“Dakpin sila at halughugin ang buong paligid! Baka may iba pang mga kasabwat pa ang mga ito!” mariing utos nito.Halos gumuho ang natitira
HINDI NAKAIMIK si Ruru agad sa sunod-sunod na pagpapaulan ng mga tanong ni Ysabella sa kanya.“Why didn’t you tell me all of this?” tanong ni Ysabella. “Hey, Ruru! Speak up! Why aren’t you answering my questions? Have you lost your tongue? Hey—”“Hold up!” pag-aawat ni Ruru kay Ysabella sabay hawak sa magkabilang balikat nito. “Bella, take a deep breath first. You're asking me too many questions.”“Then respond to my questions so that my troubled mind can be relieved!”“I'll respond to everything, but please calm down. When you keep bombarding me with questions, I don't know where to begin,” wika ni Ruru. “So, please, take a deep breath and relax. Okay?”Ipinikit ni Ysabella ang kanyang mga mata at huminga nang malalaim para ikalma niya ang kanyang sarili. Matapos ng isang malalim na paghinga ay idinilat niya ang kanyang mga mata at nang akmang mag
MAS LUMAGABLAB ang mga sandali para kina Axel at Ysabella nang sandaling iyon. Hindi na nakatinis ang binata at binuhat niya ang kanyang asawa papunta sa kanilang k’warto at doon mas lalong inangkin.Hindi mawari ni Axel ang kanyang sarili ngunit sa tuwing nakikita niya si Ysabella ay may kung anong apoy ang sumisilab sa kanyang loob. Hindi niya alam kung tawag ba ito ng laman o may iba pang dahilan. Hindi niya alam kung bakit sa tuwing nakikita niya si Ysabella ay gusto niya itong angkinin ng buo. Para siyang baliw na aso na hindi alam kung anong dahilan ng kanyang pagkaulol at kapag sa tuwing nangyayari iyon ay hindi niya magawang mapigilan ang kanyang sarili.“Fuck! I can’t take it!” malutong na mura ni Axel at walang ano-ano ay sinira niya ang damit ni Ysabella.Nabigla naman si Ysabella sa kanyang ginawa.“Why did you rip it off?” gulat na tanong ni Ysabella.“Don’t worry, I can buy you hundreds
HINDI MAN magsalita ay ramdam ni Axel ang tensyon sa katawan ni Ysabella nang sandaling iyon kung kaya hindi na lang niya ito pinilit na sumagot at niyakap.“You deserve all the things in this world, Ysabella,” mahina niyang sambit bago tuluyang ipinikit ang kanyang mga mata at tuluyan nang natulog.Lingid sa kaalaman ni Axel ay narinig ni Ysabella ang kanyang mga sinabi bago siya nakatulog.“What does—”Hindi maunawaan ni Ysabella ang kanyang nararamdaman nang sandaling iyon. Hindi bago sa kanya ang kagaspangan ng ugali ni Axel dahil alam niya ito noon pa man ngunit ang mga binitawang salita nito kanina ay bago sa kanyang pandinig dahilan para maguluhan siya sa inaasal nito.“Anong ginagawa niya?” mahina niyang tanong sa kanyang sarili.Puno nang pagkalito at pagkagulat si Ysabella nang sandaling iyon nang biglang maglaro muli sa kanyang pandinig ang mga binitawang salita ni Axel. Hindi niya maunawa
MAKALIPAS ang ilang minuto nang masigurado na ni Axel na hindi na namumula ang labi ni Ysabella ay inalis niya na ang yelo sa labi nito at saka nito ibinaling ang tingin sa kanyang asawa na walang imik.“Eat slowly in this restaurant. There is no reason to hurry. Please be cautious because it is extremely hot,” wika ni Axel sabay lagay ng kutsara sa kamay ni Ysabella.Hindi maunawaan ni Ysabella ang nangyayari ngunit tahimik niya na lamang na sinunod ang kanyang asawa at maingat na hinigop ang sopas na gawa nito.Nanlaki ang mga mata ni Ysabella nang matikman ang sopas na inihain nito para sa kanya.“Did you make this yourself? How did that happen to be so great?” nagtatakang tanong ni Ysabella kay Axel habang palipat-lipat ang tingin sa sopas at sa mukha ng kanyang asawa.Napangiti naman si Axel sa magandang komento ni Ysabella.“Just eat it while it's still warm,” wika ni Axel.Hindi naman nagmati