Kiss
Pinipilit ko na si Austin na ako na ang magmamaneho pabalik pero ayaw niya talaga. The whole ride, he would hold my hand whenever his right hand's free. Kapag magpapalit siya ng gear, iniiwan niya lang ang kamay ko sa hita niya tapos hahawakan ulit pagkatapos. It's almost eleven when I got home.
"Thanks for today," I said. Hindi na matanggal sa mukha ko ang ngiti. Today was tiring but the happiness that came with it is unparalleled. "Kaya mo pa bang mag-drive pauwi?"
"Yup. It's just for a few minutes," Austin answered. Concerned lang naman ako kasi alam kong pagod na siya. Kung ako nga na naupo lang buong byahe napagod, paano pa kaya siya na nag-drive? At saka nakita ko rin siya na minamasahe iyong braso niya noong nag-stopover kami sa isang cafe para kumain.
"Alright. Uwi
Child"What happened?" I asked. Ang seryoso bigla ng itsura ni Austin kaya mas lalo akong kinabahan. May masama bang nangyari?Hindi napansin nina Inigo at Agatha ang presensiya ni Austin dahil abala pa rin sila sa pinag-aawayan nilang dalawa."Turbo and Robin got sick," he answered. Bigla namang nanlaki ang mata ko."What? Why?" tanong ko. Medyo nabawasan ang kaba ko nang malaman na wala naman palang nangyaring masama sa kanya."They won't eat. I don't know why."He looked awfully bothered so I stood up to face him."Did you have them checked already?"He shook his head. "Their vet's not in yet an
Child "Hi. I brought the extra references we need," bati ko kay Nerika nang maupo ako sa tabi niya. She's already busy on her laptop so I brought mine out, too. Naging abala na rin ako nang simulan kong i-input ang mga data sa report. We really have to work on this meticulously because our prof is very particular on details. Hindi pumasok ang professor namin para sa oras na iyon kaya nagkaroon kami ng oras na tapusin ang report. All of us are busy with the report. It's not all about painting in this class. Mayroon ding writing at technical papers na nirerequire. Nerika and I finished the work earlier than expected. "Hay salamat," sabi ko at nag-unat pa kasi masakit na ang likod ko. "We can submit this already. Finally," she sai
MVPI never believed that time flies by so fast because for me, we get the exact twenty-four hours a day. No more, no less. But that's until Austin happened... Kapag pala talaga masaya ka, ang bilis ng takbo ng panahon. Hindi mo namamalayan na lumilipas ang oras kasi masaya ka lang.Today's the game two for the championship title. Our university's team has been undefeated in the round two of the tournament. Nagpatuloy ang momentum na iyon hanggang game one ng finals. I've watched every game and now... I'm torn if I should watch live or sa TV na lang. Panigurado, ang daming tao. Natatakot ako na maulit iyong nangyari noong game one.Right after Austin and the rest of the team won the game, they allowed fans to take pictures with them. Hindi ko na muna nilapitan no'n si Austin kasi maraming tao. I was silently and patiently w
MVPMarami na ang tao nang makarating ako sa Chanston. The first game was held at the opponent's home court. Ngayon ay dito naman sa Chanston. I am so praying that Austin and the rest of the team will win today. Kasi mas masaya naman mag-celebrate kung nandito mismo sa school namin. Mas ramdam ang school spirit."Where are you?" Austin asked on the other line."Papunta na sa tabi nina Tita... I see you. Baba mo na ang tawag, Aus," utos ko. Nagwa-warm up na kasi sila at dapat hindi na siya gumagamit ng cellphone. Their head coach is really strict. Ayokong mapagalitan pa siya.Tito Steve, Tita Verna, Ali and Kuya Rex are all sitting together. Sabi ni Austin manonood din sina Iain pero baka nasa ibang side sila nakaupo."Good afternoon,
Happy BirthdayNanatili akong nakatayo sa pwesto ko. I didn't know what to react or what to do. Lalapitan ko ba sila o mananatili ako rito? A part of me wants to leave this place but I couldn't because this is Austin's moment. I don't want to leave acting all hurt and bruised just because of what I saw.Alam ko na magkaibigan silang dalawa. They go way back. They're childhood friends, I think. So maybe the hug and kiss is normal? Pero naapektuhan pa rin ako. Hindi ako sanay na makitang may babaeng gagawa no'n kay Austin bukod sa pamilya niya at sa akin... And he doesn't seem affected so maybe I shouldn't, too?"That was just friendly, I guess," Inigo said as he shrugged.Hindi ko alam ang sasabihin ko kaya tumango na lang ako.Nang m
Happy Birthday "Hi po, Tito, Tita." Nilingon ko kung sino iyon at nagulat nang makita si Sinara na tumabi kay Tita Verna. Bumati rin siya kay Ali. Nagkamustahan sila habang ako ay nanatiling tahimik. Naalala ko na naman iyong kanina... I seriously need to get over it. Ayokong sa kada nakikita ko si Sinara, iyong ganoong imahe na lang lagi ang papasok sa isip ko. 'Tsaka si Austin na rin ang nagsabi na wala lang iyon. "Kamusta ka na, hija? Hindi ka na pumupunta sa bahay," Tito Steve said. "Busy po. We're currently playing for a league," sagot ni Sinara. Nakikinig lang ako sa usapan nila. I know it's bad but I can't help it. I just continued being busy
Portrait "Thank you..." I sincerely said. Kahit na nahihiya pa ako sa itsura ko ay niyakap ko si Austin. It's a nice feeling seeing him first thing in the morning. Niyakap niya rin ako pabalik. "I'll date you today," he said. "Ngayon na?" tanong ko. I have no plans kasi mamayang gabi pa naman kami magce-celebrate. "Yeah..." "As in ngayon? Five in the morning?" Saan niya naman ako dadalhin sa ganitong oras? He nodded. "Just prepare. And I need to get out of your room now. Giovanni strictly said I can only stay for five minutes," he said seriously. So kay Kuya siya nagpaalam para makapasok sa kwarto ko? Mamayang hapon pa kasi ang dating
Portrait I knew it won't be easy for me. Nahuhuli kami ni Austin kasi maya't-maya akong tumitigil para magpahinga. He's just laughing at me. "Come on. Malapit na," he said. Kanina niya pa iyon sinasabi pero ang layo layo pa pala. "You kept on saying malapit na pero hindi naman..." I said and drank water on my tumbler. Pawis na pawis na rin ako. I'm just thankful that the weather's nice. Hindi masyadong mainit. "It's true this time, though. And the view's nice for sure. Mawawala ang pagod mo." "Pagod ko lang? Aren't you tired?" "Slight," he answered. Okay... siya na athletic. Ako yata ang least at