Kabanata 27
Left
Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko nang hindi na ako dalawin ng antok at hindi na talaga ako natulog. Alas sais na ng umaga nang madatnan ako ni Levi sa lanai na kaharap ang laptop ko at tinatapos pa rin aralin hanggang ngayon ang bagong kaso na hawak ko.“Did you sleep?” I heard Levi ask, nakatingin pa rin ako sa screen ng laptop ko.“I want to,” maikli kong sagot sa kaniya nang hindi siya tinitingnan.Hindi na ako nakakuha ng sagot sa kaniya dahil bigla siyang nawala sa gilid ko, pero mayâ-mayâ pa ay bumalik din siya kaagad na may dalang tasa ng kape, and then handed it to me. Tiningnan ko lang siya sa likod ng salamin ko at nagpasalamat.“How was your work with Narvaza‘s fiKabanata28Distance“Why didn’t you tell me? Kailan ang uwi mo? Ilang linggo ka riyan? Kuya!” naiinis na sinabi ko sa kaniya sa kabilang linya habang kagat-kagat ko ang ibabang labi ko.“Tatlong buwan—”“What? Three months pa? Kuya naman!” I hissed out of frustration. Narinig ko ang pagtawa niya kaya mas lalo akong nainis.“Stop laughing nor smirking, Kuya. I told you, kahit saan ayos lang basta huwag diyan sa Davao. Kontrolado mo naman ang mga lugar kung saan ka nadedestino, ‘di ba?” dagdag ko pa, saglit na natahimik siy
Kabanata29SuspectBenjamin De Ocampo. Kiel‘s youngest brother. The one who looks like Kiel and the one who shot me and Dad, and now I‘m wondering if he is also the suspect on Kuya‘s case. Kanina ko pa gustong tawagan si Lex para ibalita sa kaniya ang nangyari kay Kuya dahil baka makatulong din iyon sa kaso ni Dad ngayon, but Lolo Samuel won‘t let me. He wants us to focus on Kuya. No phone calls or texts while we ‘re here in the hospital, except him dahil siya lang ang kausap ng mga pulis pati na sina Tito Raul at Tito Saldy.Kanina ko pa rin gustong tawagan si Kiel pero hanggang ngayon ay nakapatay pa rin ang cellphone ko. He wants to see me base on his last text message. Bago kami sumampa sa eroplano ay saglit pa kaming nag-video call and I bursted out crying infront of the camera, infront
Kabanata30HearsaysTulala pa rin akong nakatingin kay Kuya. Ilang oras na akong narito habang ramdam ko ang paninitig sa ‘kin ni Lynne sa likuran ko, ngunit hindi ko mahanap ang mga salitang dapat kong sabihin. She‘s crazy. Ang kapal ng mukha niyang gamitin ang kaso ni Dad para lang makausap niya ako tungkol kay Kiel. Baliw na talaga ang isang ‘yon.“Dapat ay pinakinggan mo muna. Mukha namang nagsasabi ng totoo,” I heard Lynne said kaya napairap ako.Hindi ko siya pinansin at umupo na lamang sa gilid ni Kuya. Unti-unti na siyang nakaka-recover pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya gumigising. His condition is fine ayon sa huling sinabi ng doktor kaya naman nakahinga na ako nang maluwag. Wala na rin siya sa ICU at inilipat na sa private room pero naroon pa rin ang mga pamilyar na tubong iyon. Sabi ng doktor ay baka a
Kabanata31TruthI look at Calix. And look back inside the coffee shop. I don’t know what will I say kaya tumingin muli ako kay Calix.“Ano…bakit…teka lang,” putol-putol na sambit ko at hindi na mahanap ang tamang sasabihin.Pumikit ako nang mariin, ngunit napadilat din kaagad ako nang makita ko sa isip ko ang senaryong nakita ko kanina lamang. I’m not sure if it’s really him and her dahil wala akong suot na salamin! Puwede akong magkamali dahil malabo na ang mga mata ko. Posible iyon. Tama, posible iyon kaya nagdesisyon akong tumingin muli sa loob.“Oh…” I whispered when I realized that my eyes aren’t wrong.Halos mabaliw ako sa nakikita ko ngayon. They look like a real couple na bagong kasal lang sa sobrang sweet
Kabanata32ChaseI’m broke. As fuck. ‘Yong wasak na hindi na alam kung paano pa gigising sa mga susunod na araw. ‘Yong tipong gusto nang tumigil na lang lahat nang mga oras na ‘yon para wala nang poproblemahin kinabukasan. ‘Yong puntong hihilingin mo na lang bigla sa Kaniya na hilumin ka na, na hilumin na ‘yong malaking sugat sa puso mo dahil hindi mo na kaya pa, o kung hindi mo pa oras ay ikaw na lang mismo ang papatay sa sarili mo para lang tumigil na lahat.I don’t have an idea what is going on around me, anymore. Walang-wala ako sa sarili ko and I can’t even function properly. Wala. Hindi ko na alam ang nangyayari. Tanging ang nararamdaman ko lang sa ngayon ay sakit, pagkalito at galit. Ni hindi ko alam kung kanino ako magagalit; kung sa sarili ko ba o sa kanilang lahat
Kabanata33Reason“Malapit na birthday ko, Kuya. Dapat ay nakalabas ka na sa araw na ‘yon,” I told him as I sat beside him.Ngayon lang ako nagkaroon ng pagkakataon bisitahin siya dahil sa hindi ko magawang i-focus nang maayos ang sarili ko. Sa sobrang pagod ko siguro sa pag-iyak ay kusa ko na ring tinigilan ito, ngunit ang kagustuhan kong ipaglaban pa siya at alamin ang dapat alamin ay hindi ko pa kayang tigilan.Mabuti na lang ay unti-unti na ring nagiging maayos ang kalagayan ni Kuya Roy. Kahit papaano ay gumaan na ang pakiramdam ko, pero hindi pa rin sapat iyon lalo na’t hindi pa rin nahuhuli ang may gawa nito sa kaniya. Nakahanda na ang warrant of arrest para sa Bnejamin De Ocampo na iyon at mga ilang araw lang ay puwede na siyang arestuhin. Nakapagtataka lang dahil parang walang balak tumakas ang huli at hinihintay lang
Kabanata34BlameWala sa sarili akong umuwi sa bahay. Lumilipad ang utak at tanging naaalala na lang ay ang mga sinabi sa ’kin ni Tita Liza kanina lamang. I’m drowning listening to that and staring at her in a situation like that earlier. Bigla akong napaisip kung ano pa ang nararamdaman ni Dad towards her—if he’s still inlove with her at nananatili lang sa tabi ni Mom noon dahil gusto niya ng buong pamilya. He wants that for us.She even told me how much she was sorry for Dad’s loss. Lalong gumulo ang mga nasa isip ko sa ideyang iyon. Bakit siya nagso-sorry kung pakana niya itong lahat? Benjamin did all of these at siya ang nasa likod nito. Bakit siya huming
Kabanata35FixNagkasakit ako. Limang araw akong nakahiga lang sa kuwartong para sa ’kin sa pad ni Lynne. Ni hindi pa ako umuuwi, but Kuya is visiting me everyday, even Calix. Halos doon na nga rin siya tumira para lang alagaan ako dahil may pasok si Lynne. Ayoko namang tanungin siya kung bakit dahil alam ko naman na ang sagot. But, thanks to him, tho. Marami na akong utang sa taong ‘yon at hindi ko alam kung paano ako magpapasalamat sa kaniya.“How are you?” tanong niya sa ’kin nang makapasok siya sa kuwarto ko, bago sinalat ang noo at leeg ko. “Still sick,” dagdag pa niya kaya nangiwi ako.“Sinat na lang,” I said to him at umupo na. “You can go. Pauwi na rin naman si Lynne,” dagdag ko pa nang mailapag niya ang food tray sa side table. May gata