Weeks passed since I started working here at Rivera's company. Maayos parin naman. Nasanay na din ako sa trabaho ko at natututo na din.
I got close with Hera. The girl in the marketing department. I discovered that she's working for this company for about 4 years. Nag working student daw sya at naging assistant dito non until she graduated and naging full time.
She also said na ikinagulat nya noon ang anunsyo na si Jerwin ang bagong CEO. Sabi nya, naalala nyang wala namang anak ang mag asawang Rivera but they said, nag aral lang sa ibang bansa mula pagkabata kaya isinawalang bahala nya ang agam agam.
"Lauren!" Speaking of.
Namataan ko syang naglalakad papunta sakin. Naupo sa harapan ko. Lunch break namin lahat ngayon. Jerwin allowed me to go down since aalis din naman daw sya.
About what I've heard, weeks ago. Napansin ko na madalas ang hindi pag uwi ni Daddy sa bahay. My mom told me
"Jerwin!" Yohan shouted habang nakataas ang kamay kaya napalingon sa gawi namin si Jerwin and the woman he's been with. Nakita kong napangiti ang babae then she pulled Jerwin papunta sa direksyon namin. I felt Jerwin's eyes on me pero pinili kong ipagpatuloy ang pagliligpit ng kinainan ko. "Hi Yoyo! Long time no see" sabi nang babae sabay yakap kay Yohan. I expected na babatiin nya si Tanya but I was slightly shocked ng ini-snob nya si Tanya then she turned to me. "You must be Venice Ocampo?" She asked while smiling. Ilang sandali ko syang tinitigan. Analyzing if her smile is genuine or fake one but I see that her smile is real kaya tumango ako and smiled a bit. "Nice to meet you! I'm Rhianna" she said and nagulat pako nang kunin nya ang kamay ko at nakipag kamay. Okay, she's friendly, I see. "I know you're confused by how I know you. Ganito kase yan, Jerwin always m
My mom become silent. I'm really wondering kung anong iniisip nya. I know how much she wants to get back on our life before we became like this, eto ako, nagtatrabaho para atleast makaahon kami but why is she like... doubting? "May problema ba, My?" I asked nang ilang minuto na syang hindi nagsasalita. "You can talk to me, you know?" Sabi ko dahil tahimik padin sya sa kabilang linya. I'm not used to this. Nasanay ako na palasalita sya. She always reminisce how satisfied she is before at hanggang ngayon naman. She always told us na one day, makakabangin uli kami. Even though, she's one of the reason my heart broke years ago, I still love her as my mom. Walang magbabago don. But now, she's been quiet. Magmula nang marinig ko silang nag uusap ni Daddy. Does Daddy have some...like, I don't know, ayokong mangjudge pero, does he have.. illegal doings? Ayokong husgahan ang tatay ko at magcon
Napagpasyahan kong iuwi nalang ang iba kong gawain. Masyado kasing marami at hindi naman pwede na gagawin ko lang sa opisina. Mabuti nang gumawa ako sa free time ko para mabawasan at hindi kung ano anong iniisip ko. Hindi pa umuuwi si Dad ayon kay Mommy. Kung noon, iisipin ko na kaya wala pa sya ay dahil nag overtime sya sa opisina, ngayon hindi ko alam kung bakit hindi sya umuwi. Is he with his business partner? Natandaan kong nasabi ni Mommy na may mini-meet si Dad na business partner nya dati. Alas nuebe palang nang gabi at kakauwi ko lang pero matapos kong kumain nang hapunan, dumiretso na agad ako sa kwarto ko at pinagtuunan nang pansin ang mga papeles na inuwi ko. Mas okay na ito. Mas mabuting may ginagawa ako. Hindi ko pa feel na matulog. Ewan ko ba, parang may pumipigil sakin na matulog. Kaya gagawin ko nalang ito hanggang sa antukin ako. Hindi ko alam kung gaano katagal nakong nakatitig at nak
"Goodmorning Veni--- Ehh? Bakit mugto yang mata mo?" Napayuko ako dahil sa sinabi ni Hera. Umagang umaga palang, pumasok na ko. Pagbaba ko kanina, halos hindi nako kumain nang almusal. Dumiretso nalang ako agad paalis. Hindi na din ako nakahalik sa pisngi ng Mommy ko. "Uy! Ayos kalang?" Tinapik ako ni Hera habang sinasabayan ang paglakad ko. Konti palang ang tao dito sa opisina at isa na don si Hera na naabutan kong nagkakape nang dumating ako. "Ayos lang" sabi ko saka nagsimulang umakyat sa hagdanan. Hindi ko kasi sinasakyan yung elevator kapag wala si Jerwin. Pag nauuna ako, naghahagdan ako. "Sigurado ka? Eh bakit dyan ka sa hagdan umaakyat? Bakit hindi dun sa elevator ni Sir?" Eh bakit ang daldal nya? Humarap ako sakanya at huminga nang malalim. "Hindi ko ginagamit yang elevator kung hindi ko naman kasabay si Sir" sabi ko. Imbis
"You shouldn't ask me that when it's obvious na ikaw ang hindi okay. Now, get on my back. Nasasayang ang oras" I stared at his back, dumbfounded. Ano ba yang iniisip mo Venice? Anong propose propose sa pader? Kaya naman pala lumuhod kase balak akong buhatin. Pero, kelangan ba talaga? Kaya ko namang maglakad. "Sir, s-sigurado ka? Kaya ko naman pong maglakad" this time, umikot na sya paharap sakin pero hindi parin tumatayo. Ipinatong nya ang siko sa tuhod at tumingala sakin. "Please, just get on. Marami pang gagawin sa opisina, we shouldn't waste our time" he said, gently. Ibang iba sa tono na ginamit nya kanina while talking to Lira. I suddenly thought about our work. Tama nga naman sya, maraming gawain sa opisina at late na ako nang isang oras kaya hindi na dapat ako nagsasayang nang oras. Agad kong hinubad ang heels ko na mukhang susuko na saka ako sumakay sa likuran nya.
An hour before my shift ends, tinawagan ako ni Reishell. Nangangamusta at nagtatanong kung ano daw ang gusto kong pasalubong. I was confused but then she told me na nagtravel silang dalawan ni Yuan. I just told her that I want them to enjoy and go home safely. I don't really need any material things. I learned that I should work for what I want. If I want one thing, I shouldn't just rely on others, I need to work on my own para makuha ang gusto ko. And, ano nga bang gusto ko? I just want our family to be fine. I want to bring back our life before but I know, suntok sa buwan yon and I need to be contented on the life we have now. As much as I want to go back to what we are before, ayoko din at the same time. I experienced being broken and lying to the love of my life back then. I sighed as I force myself to forget the regrets. Gusto kong kahit sandali lang, makalimutan ko yung pain at regrets. Kahit isa
"Thank you.." sambit ko nang makarating kame sa tapat nang bahay. Tumila na din ang ulan. Tahimik akong lumabas at lumingon pa dahil narinig ko ang pagbukas nang pintuan. Naglakad sya papunta sa kabilang side nang kotse nya kung saan ako lumabas kanina at sumandal don. "Don't forget on Sunday. I'll pickyou up" sabi nya then he crossed his arms. "Sir, may I ask.. ano pong meron sa Sunday?" I'm curious kaya hindi ko mapigilang magtanong. He shifted his position and his smile appeared. "It's my plus one" sambit nya bago naglakad papunta sa drivers seat at binuksan ang pintuan. Before he enter, ngumiti syang muli at nagsalita. "I just wanna have a casual dinner on Sunday.. with you" he said before entering his car. Ibinaba nya ang bintana at sumilip. "Go inside. I'll get going" he said. "Sige sir, thank you po ulit" sabi ko, umiiwas ako nang tingin dahi
My Saturday morning started with a morning walk. Hindi ako masyadong nakatulog matapos ang usapan namin ni Mommy kaya nang mag alas singko nang umaga, lumabas ako nang bahay para magpahangin at maglakad lakad. May iilan akong namataan na nagbubukas na nang tindahan. Ang ilan naman ay papasok na sa eskwelahan at trabaho. Yung mga nagtitinda ng almusal ay naglalako na din sa mga bahay bahay. Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa mamalayan ko na nakahinto pala ako sa tapat nang lugar na matagal ko ding hindi napuntahan. Sinilip ko ang loob at nakitang wala pang tao pero bukas na ang lugar kaya pumasok ako. Nakita ko pang humihikab ang kahera pero agad napaangat nang tingin nang maramdamang may pumasok. Agad nya kong nginitian nang makilala ako. "Ate Venice! Goodmorning! Ang aga mo ah" sambit nya habang nakangiti. Ngumiti din ako pabalik. "Goodmorning den, Katelyn. Hindi kasi ako ganun