Kabanata 102

Ang maliwanag na ngiti ng kaniyang ama ay nakatatak sa kaniyang isipan, na para bang kasama niya ito roon sa sandaling ‘yon. Ang pagkaalala sa ngiti niya ay winasak ang puso ni Alex.

“Ama, ikaw ang pumili at bumili sa lugar na ‘to. Nabuhay ka rito!

“Babawiin ‘to ng anak mo para sa ‘yo,” bulong ni Alex sa kaniyang sarili.

Ipinikit niya ang kaniyang mga mata, nagpapalamon sa kaniyang mga iniisip.

Alas singko na ng gabi noong bumalik si John sa manor mula sa ospital, tila gustong-gusto nang pumatay. Sinisi niya sina Alex at Brittany para sa kinalalagyan ng kaniyang anak at kaniyang ama. Ninais niyang ilabas ang kaniyang galit at kawawain ang dalawang p*ta na ‘yon.

Ngunit noong makarating siya sa pasukan, nakita niya ang mga bantay.

Noong buksan ni Fred ang kaniyang bibig, tinulak siya sa gilid ni John at malamig na tinanong, “Narito ba ang pesteng si Alex na ‘yon?”

Hindi naglakas-loob si Fred na sumuway at sinabi, “Narito siya.”

“Buti naman,” sabi ni John noong magmadaling siyang magtungo