Chapter Sixteen

Akala niya nag-aaway ang Mama at Papa niya, dahil iyon naman palagi ang nangyayari. Pero dumating siyang tahimik ang buong loob ng kanilang bahay.

Nagtanong na siya kanina kay Mang Amir, ang kanilang driver, kung may ideya ito sa nangyari sa bahay nila, pero wala itong alam, dahil ng umalis ito ay hindi pa naman daw dumadating ang kanyang Papa.

Pumasok siya sa loob, pero nasa entrada pa lamang siya ng pinto ng salubungin siya ng kanyang Mama.

"Bumalik na ang Papa mo." Sabi nito. Her eyes are twinkling. Nasa labi rin ang ngiti.

Sarkastiko siyang nagpalatak. "Dahil lang doon kaya pinauwi ninyo ako?"

"Watch your words Andreanna. Humingi na ng tawad ang Papa mo, and he said that he will stay with us for good."

"Then good for you." She said grimly. "Sana lang totoo na this time." Dugtong niya saka nilagpasan ito.

Sawa na siya sa salitang iyon. Palagi na niya iyon naririnig. Sawang-sawa na rin siya sa pagiging tanga ng kanyang Mama. Hindi na ito nadala. One sweet words from her father,