Chapter Twenty Two

She shivered at his cold dark voice. Mariin muna siyang napalunok bago lumingon.

And their eyes met. At kung gaano kalamig ang boses nito, higit pa ang mga titig. Hindi lang kalamigan ang nababanaag niya sa mga mata nito, she can also see fire of hatred in them. Apoy na gusto nang tumupok sa kanya sa mga sandaling iyon.

"Z-Zeth..." Tanging nanulas sa kanyang labi.

She already practiced the words she needed to tell him, pero ngayong kaharap niya ito ay tila naumid ang dila niya.

Nagulat nalang siya ng inisang-hakbang nito ang pagitan nila saka mariin siyang hinawakan sa kaliwang braso. Sa sobrang diin ay napaungol siya.

"I told you to never come back! Ano doon ang hindi mo maintindihan?! What are you up to this time, huh?" Madilim nitong sabi.

Ang sakit na nararamdaman niya mula sa pagkakadiin ng kamay nito sa kanyang braso ay wala kumpara sa sakit na nararamdaman niya sa nakikitang kamiserablehan nito.

If she could only turn back time, she will never going to hurt him like what she