Chapter Twenty Six

Akala niya hindi ito titigil, akala niya tuluyan na siya nitong tinikis. But he stopped and turn his gaze.

And the moment their eyes met, parang lahat ng sakit sa kanyang puso ay unti-unting naglaho.

"K-Kanina ka pa ba?" Mahinang tanong niya.

Hindi agad ito sumagot. He just stare at her. Kung ano ang naiisip nito ay wala siyang idea. But after a while, he nodded.

"Hmm.. nandito na ako umpisa pa lang ng seremonya ng libing. Ikinalulungkot ko ang nangyari sa parents mo."

She bit her lips and nodded gently. Pilit niyang inaarok ang nilalaman ng mga mata nito, pero hindi niya talaga mabasa.

Yes, she saw sympathy, but other than that is blurry to her.

"Maraming salamat."

Gusto sana niyang itanong kung bakit hindi ito lumapit sa kanya.. kung bakit hindi ito nagpakita sa kabila na naroroon pala ito, pero sinarili niya na lamang ang mga tanong iyon sa isip. She knew the reason well. The reason of him not wanting to see her. Kung hindi nga lang marahil dahil sa simpatya, ay nungka siguro