HILLARY'S POV
Nagising ako sa isang hindi pamilyar na silid.
Babangon na sana ako mula sa pagkakahiga nang bigla akong napangiwi dahil sa sakit na naramdaman ko sa may gitnang bahagi ng aking katawan.
I groaned in pain but did tried my best to sit down on the bed. Pinalibot ko ang tingin sa kabuuhan ng silid at napansin ang medyo nalukot na kumot sa tabi ko. And with that, a flashback of what happened last night runs into my mind.
Shit. Nakakahiya! Bakit ko ulit sinuko ang bataan!? At ako pa talaga ang nag first move!!!
"Aahhhhhh," Kinuha ko ang unan na na sa gilid ko at sinigaw lahat ng hiya at inis sa sarili. Nang mahimsamasan ako ay agad akong huminga nang malalim at inayos ang magulong buhok. I also check my naked body at naapailing na lang.
Tumayo at binalot ko ang hubad na katawan ng kamot. Napansin ko ang mga paper bag sa nakapatong sa isang mesa sa may kama kaya inabot ko ito. Sinilip ko ang laman ng isang bag at na
HILLARY POVNapakunot ang noo ko nang huminto ang sasakyan na minamaeho ni Juanito sa harap ng isang hindi gaanong kalakihang building habang tanaw na tanaw ang mga batang naghahabulan at naglalaro sa harap ng maliit na playground."It is an orphanage..."Napalingon ako sa katabing lalaki nang magsalita ito. Napansin niya yatang medyo nagtataka ako kung na saan kami.So it is an orphanage... I smiled in that thought. Mahilig talaga ako sa mga bata noon pa man. I even planned to have at least four children back then."Let's go inside?" he asked and I nodded as a respond.Bumaba ito mula sa driver's seat kaya naman akma ko nang bubuksan ang pinto na katai ko para makalabas na rin nang maunahan niya akong buksan ito. Nagtama ang mga mata namin pero agad rin naman akong nag-iwas ng tingin at bumaba na nang tuluyan sa kotse."Thank you."Tumango lang ito bago nilagay ang dalawang kamay sa loob ng pantalon. He is we
HILLARY'S POVNakatulala lang ako buong byahe pauli namin sa rest house. Hindi lang talaga mawala sa isip ko ang mukha ni baby Railey kanina.I am not expecting these things to happen. Siguro nga ganoon talaga ang buhay na sobrang daming bagay na hindi natin inaasahan pero nangyayari. And we can not do anything about it. We can just accept the fact and the reality for our own peace of minds.Hindi namn nagtagal ay natanaw ko na ang board sign ng beach pero nagtaka ako nang biglang huminto sa pagmamaneho ang katabi kaya naman binalingan ko ito ng tingin.I know and I am aware that Juanito is staring at me from the moment when we leave the orphan. Pabalik-balik ang tingin nito kanina sa akin at sa daan pero hindi ko na kang pinansin dahil busy ako at ang aking magulong utak.“What?” I asked when he is just staring at me. Speechless.“Are you okay?”I know that it is a sincere question lalo na at nakikita ko talaga sa mga mata nitong nag-aalaa siya... o assuming lang talaga ako?“Yes, I'
HILLARY'S POV*FLASHBACK*Naglalakad ako sa hallway ng school habang nakayuko. I really don't like people staring at me lalo na at wala naman akong alam kung bakit sila tingin nang tingin.I am an achiever and kilala sa iba't-ibang larangan ng paaralang itp but it is not normal. Kasi ngayon lahat ng mga nadadaanan kong pasilyo ay may mga estudyanting nakasimangot na tumitingin sa akin, nakangiti at iba ay parang naiinis.What the?“Bagay naman sila eh.”“Oo nga kaso mahirap lang naman si Juanito.”“Well they are both popular so I think mag c-click sila...”Juanito? Click? Ano bang pinagsasabi ng mga taong ito.I was about to approach the group of students na nagsalita nun para alamin lang sana kung ano ba ang mga pinagsasabi nila nang biglang nagkagulo sa dulong bahagin ng hallway. Nagsitakbuhan ang mga tao kaya hindi ko na masyadong alam ang mga nangyayari. May nagsusuntukan yata kaya napailing na lang ako.Goodluck sa guidance mga friends.Aalis na lang sana sa kinatatayuan nang big
HILLARY'S POVJuanitoTwitterOfficial123Ako kaya, kailan mo e c-cheer with tarpaulins @Hillary_Ale? :“Aurghhh!”Hindi ko naiwasang mapasigaw sa inis habang naglalakad papasok ng parking lot. Wala naman masyadong tao kaya okay lang na sunigaw hanggang sa maputol ugat ko sa leeg.“Nakakainis na unggoy! Nakakahiya—”“You are so load, young lady...”Para akong estatwang hindi makagalaw nang marinig ang pamilyar na boses na iyon mula sa likuran ko. At hindi ako pupwedeng magkamali dahil ilang gabi ko na ring napapanaginip
HILLARY'S POV"M-Mommy?"Nanlaki ang mga mata ko nang salubungin ako ng anak habang umiiyak. Niyakap nito ang tuhod ko kaya agad akong lumuhod para magpagtay ang taas namin. "Baby what's wrong?" Niyakap ko rin siya pabalik at hinimas ang buhok."I-I though you left me again tulad noong nangyari last time..." Hagulgol nitong iyak na nagpalambot ng puso ko.It is been a month since the day na dinala ako ni Juanito sa Zambales. Pagkatapos din ng iyakan namin ng gabing 'yun, agad niya akong hinatid paauwi sa Manila kaumagahan at hindi nga ako nagkamali nang salubungin ako nila Mommy kasama ang mga imbestigador na kinuha nila. Hindi daw kasi nila ako ma trace dahil may promoprotekda daw and I'm sure it was Juanito's men.Isang buwan na ring ganito si Gab. Natatakot na mawalay sa tabi ko kaya lagi siyang nakabuntot sa akin kahit saan ako pumunta. He was even asking me if pupwede siyang sumama sa work ko which I refused. Kasalukuyan kasi akong tumutulong sa company nila Mommy and I just don
JUANITO'S POV"Juanito ijo..."I stood up when Tita Kitty entered her office inside her pastry shop kung nasaan ako ngayon. May enorder kasi akong cakes for our company celebration dahil mag a-apat na taon na ito sa susunod na araw.I want to celebrate this special occasion since pinaghirapan ko ito simula at sapul para may masabi naman ako sa buhay. Ang dami kong napagdaanan sa loob ng anim na taon mula nang maghiwalay kami ng dating nobya— Hillary. I worked hard para lang maging possible ang lahat ng meron ako ngayon. And to prove that, people can now say that I really did it just by looking at what I am right now. Kahit papaano ay naging successful ako sa. I even top as the most overrated business man in the business industry.I did these all para lang pantayan ang estado ng buhay ng babaeng mahal ko. But things did not went well according to the plan. Yumaman nga ako at umasenso pero wala namang nagawa iyon in order to bring back the woman I continue to love.Ang gago ko lang kas
HILLARY'S POVMarami naman sigurong Juanito sa buong mundo, hindi ba? Baka kapangalan lang. Oo baka nga."I saw him inside the shop, kaya sinamahan ko na lang na hanapin ka. Hinahanap ka rin masi niyan kanina pa," Adeus said before he walks towards us. Tumayo ako nang matuwid at huminga ng malalim to calm myself. Para akong nahihilo."Galing ako sa bahay ninyo, sabi naman ng katulong niyo wala kayo at nandito para asikasuhin ang birthday cake ni Gab kaya naisipan ko nalang ding dumaan..." He politely said. "Thank you so much, Adeus. But we need to go home, masama na rin kasi ang pakiramdam ko ngayon,”, I honestly informed him. I am telling the truth. Sobrang sakit ng buo kong katawan lalo na ang likod at ulo ko. Hindi ko na nga alam kung dahil ba ito sa trabaho o sadyang tunatanda na rin talaga ako at sumasakit na nang tuluyan ang mga buto-buto sa katawan.Pansin ko rin sa mga nakaraang linggo na parang napapadalas ang pagkahilo ko lalo na tuwing umaga. Syntomas lang siguro ng stre
JUANITO'S POV"You're the most insensitive selfish person I know," madiin kong wika.Paano niya nasikmurang ipagkait sa akin na malaman ko ang katutuhanan? Na may anak pala ako all this time. Damn! Hindi mo ma imagine ang sarili ko na mainggit dahil akala ko yung Adeus ang tatay ng bata pero ako pala talaga. I have a son tapos walong taong gulang na pero wala man lang akong kaalam-alam.Galit ako nasasaktan ako habang pinagmamasdan ang pinakamamahal kong babae na umiiyak sa mismong harapan ko. She is shaking this time at nakatingin lang sa kamao kong dumudugo dahil sa mga suntok na pinakawalan ko sa pader."I-I'm sorry, ayaw ko lang masaktan ang anak ko-""Anak natin Hillary. At bakit naman siya masasaktan ha? Narinig mo naman siguro nang klaro kanina ang sabi niya. He wants to know his father, gusto niya akong makilala pero pinagkait mo!"Gusto ko na lang din suntukin ang sarili ko, dahil kahit gaano man ako kagalit sa babaeng kaharap dahil sa pagsisinungaling niya, mahal ko pa rin e